ஹலோ ஆப்பில் தேடி டவுண்லோடு செய்து "காசேதான் கடவுளடா" வாட்ஸ் அப் ஸ்டேட்டஸ் போட்டுவிட்டு, மகளை அணைத்தவாறு தூங்கப்போனாள்...

என்ன விலை என்றேன்... அமெரிக்க நண்பர்களின் பரிசு என்றான்... நமக்கும்தான் இருக்கிறார்களே! என்ற ஆதங்கத்தோடு பார்த்தவனை... நீயும் ஏதாவது கேளேன் என்றான்....

மீதமிருந்த கடைசி டீயை ஒரே மொடக்கில் குடித்துவிட்டு இடத்தைக் காலி செய்தேன். நான் வளரவே இல்லை என்பதை எவ்வளவு நாசூக்காக சொல்லி விட்டார்...

``போர் அடிக்குது ....'' இந்த இரட்டை சொல் கேளா குடும்பங்கள் இங்கு இருக்க முடியாது.

லாக்டெளன் 4.0-வின் எதார்த்தங்களை உணர்த்தும் ஒரு வரிக் கதைகள்...

ஒரே பாட்டில் பணக்காரர் ஆகும் தமிழ் ஹீரோ போல, ஒரு வாரத்தில் பணக்காரர் ஆகும் வித்தையைக் கரைத்துக் குடித்துவிட்டு வந்து கெத்தாக கடையைத் திறந்திருப்பார் சலூன்காரர்.

வழக்கத்துக்கு மாறாக ஒரு வித நிசப்தம் அன்று கடலை சூழ்ந்திருந்தது.

முதலாமாண்டு விடுதி மாணவர்கள் தொலைக்காட்சி இருக்கும் அறைக்குச் செல்லக் கூடாது என்பது அங்கு எழுதப்படாத விதியாக இருந்தது.

தனக்குக் கடிதமே வருவதில்லை என அறியாமையால் சிறுவர்களும், தள்ளாமையால் முதியவர்களுக்கு அழும்போது இவர் சொல்லும் ஒரே பதில் காலம் வரும் என்பதே!

மீண்டும் கப்பை எடுத்து வாயருகே எடுத்து வரும்போதே அதன் அற்புதமான நறுமணம் மயக்கியது... ஒரு மடக்...

`Money Heist' எனும் மயக்கும் வெப் சீரிஸ் பற்றிய என் பார்வை...

ஒரு அன்டர்கிரவுன்டினுள் பாழடைந்த அறைபோல் பழைமையாய் இருக்கும் நான் படித்த இன்ஸ்டிட்டியூட்...

சிறிது நேர பரபரப்புக்குப் பின், அவளின் நினைவு வந்து எட்டிப் பார்த்தேன்...

3 மாதத்திற்கு ஒரு கடிதம் எழுதும் வழக்கத்தை இன்றும் கடைப்பிடித்து வருகிறார், வங்கியில் பணிபுரிந்து பணி நிறைவுபெற்ற என்னுடைய தாத்தா.

ஊரில் யாராவது, `சென்னைக்குப் போக எவ்வளவு தூரம் டா?' என கேட்டால், `இரண்டு ஹாலிவுட் படங்கள் பார்ப்பதற்கு எடுத்துக்கொள்ளும் நேரம்' என்பான்...

ஹாலிவுட் மற்றும் தமிழ் படங்களில் பணியாற்றி, தற்போது அமெரிக்காவில் வசித்து வரும் நவின் சீதாராமன் தன் சொந்த ஊர் நினைவுகளை பகிர்ந்திருக்கிறார்..

நாம் மணிக்கணக்காய் அமர்ந்திருந்த டீக்கடை பெஞ்சுகள் எல்லாம் உலகப் பொருளாதாரம் போன்று தலைகுப்புறக் கவிழ்ந்து கிடக்கும்!

லாக்டெளன் 4.0-வில் மளிகைக் கடையில் என்னவெல்லாம் நடக்கும்? - ஒரு வேடிக்கை பதிவு..

பேருந்தில் கூட்டத்தில் சிக்கிக்கொண்ட வித்யாவுக்கு சிந்தியாவின் மேல் இரக்கம் ஏற்பட்டாலும், அதையும் தாண்டி சிறு பொறாமையும் ஏக்கமும் இருக்கத்தான் செய்தது...

பல வருடக் காதல் அது. நடந்ததோ , கருப்பு வெள்ளைக் காலத்தில் ...

ஈகோவால் பிரிந்த கணவனிடமிருந்து விவாகரத்துக் கடிதம் வந்தது குறித்து மனைவி எழுதிய கடிதம்...

கிட்டத்தட்ட அவன் வீட்டைவிட்டு தனிக்குடித்தனம் சென்று 6 வருடங்கள் ஓடிவிட்டன...

லாக்டெளன் 4.0-வில் நாம் வெளியே செல்லும்போது நமக்கு என்னவெல்லாம் நடக்கும் என்பது குறித்த ஒரு வேடிக்கையான பதிவு!

என் மனைவி நேரடியாக எனது இரு பொிய செக்-இன் லக்கேஜ் பக்கம் ஆஜரானார்.

முதன்முறை வீடியோ கால் வரும்போது எல்லாரும் வேற்றுமொழிப்பட வில்லன் ரேஞ்சுக்குப் பயங்கரமா இருந்தோம்...

டாஸ்மாக் குறித்த கவிதை..

எனது சொந்த ஊரான நாகலாபுரத்தைப் பொறுத்தவரை அன்னக்கொடி டீக்கடைதான், தகவல் பறிமாற்றம் செய்யும் இடம்...

இது, நூல் விமர்சனங்கள் அல்ல. இந்த ஐந்து புத்தகங்களையும் வாசித்தபோது எனக்கேற்பட்ட சில அனுபவங்களே.

மழை வரும்போல இருந்த அந்த மாலை வேளையில், வானில் அடர்ந்த கருமேகங்கள் கூடிக் கும்மாளமிட்டுக் கொண்டிருந்தன...

இந்த வசதியைப் பயன்படுத்தும்போது, போனில் எதையும் நாம் டைப் செய்யவேண்டிய தேவையே இல்லை என்பதே இந்த கூகுள் லென்ஸ் மென்பொருளின் சிறப்பம்சம்.

ஒன்பதாம் வகுப்பு வர எந்தவிதக் கனவும் இல்ல...பத்தாம் வகுப்பில் பாஸ் மார்க் வாங்கினபோது முதல் முறையா கொஞ்சம் நம்பிக்கை வந்துச்சு...

தூரத்திலிருந்து பார்க்கும்போது மிக அழகாக தெரிந்த அவ்வீடுகளை நாங்கள் நெருங்கிச் செல்ல செல்ல அதன் சூழலியல் யதார்த்தம் என்பது வேறு என்பதை உணர்ந்துகொண்டேன்...

ஒருநாள் யூடியூபில் பாடல் ஓடவிட்டு துணி அயன் செய்துகொண்டிருந்தேன். கதவு தட்டும் சத்தம்.

இந்தக் குதிரை கணக்கும், தற்போது தமிழகத்தில் பரபரப்பாக உள்ள ஒரு முக்கியமான சமூக பிரச்னையும் ஒரே மாதிரியானவை. அது என்ன பிரச்னை? இந்தக் கதையுடன் அந்தப் பிரச்னை எவ்வாறு பொருந்துகிறது?

நமது பண்பாடும், நாகரிகமும், பழக்க வழக்கங்களும் உலகுக்கு வழிகாட்டியாக நிற்பதில் நமக்குப் பெருமைதான்...

உலகத்தை வென்ற மனித இனம் ஏன் இன்னும் தன் நடைப்பயணங்களை நிறுத்தமின்றி இன்றும் நிகழ்த்திக்கொண்டிருக்கிறது?

இருட்டில் அது நடந்துவந்தால், அதன் பழுப்புநிற கண்கள் மட்டுமே நமக்குத் தெரியும்...

இப்ப ரேடியோவில் சொன்ன மாதிரி, நாள கழிச்சு ராக்கெட் விழப்போகுதாம். அதனால அன்னிக்கு ஊர் முச்சூடும் நம்ம ஊர் பள்ளிக்கோடத்துக்கு பொழுதுவிடிய வந்துடணும்....

இரவில், சில நேரங்களில் அர்த்தமற்ற அமைதி ஒன்று என்னைச் சூழ்ந்து கொள்ளும். தனிமை, கம்பளம் விரித்து என்னை வரவேற்கும்.

மொத்த குடும்பத்துக்குமாய் சமைத்தே ஓய்ந்த அம்மாவின் தனிமை மட்டும் களவாடப்பட்டது, தொடர்ந்து அவளுக்கு வேலை வைத்த நம் உணவு தேடல்களில்.