`ஏன்?' எனக் கேட்பது உயிரின் இயல்பு. ஒவ்வொரு செயலைச் செய்யும் முன்னரும், ‘இதை ஏன் செய்ய வேண்டும்?’ எனக் கேட்பவர் அந்தச் செயலைப் புரிந்துகொள்கிறார். அதன் பின்னர், அந்தச் செயலை அவர் சிறப்பாகச் செய்கிறார் அல்லது முற்றிலும் அதை நிராகரிக்கிறார். ஆனால், ஏன் செய்கிறோம் என்றே தெரியாமல் செய்யப்படும் எல்லா செயல்களும் பாவங்களின் குவியல்தான்!
காடுகளில் மேயும் மாடுகளைப் பாருங்கள். பலவகையான புற்கள், செடிகள், கொடிகள், புதர்ச்செடிகள் இருக்கும் காட்டில், அவை எல்லாவற்றையும் மேய்கின்றன. வயிறு நிரம்பினால் போதும் என்ற சிந்தனையில், ஒரே இடத்தில் இருக்கும் ஒரே வகையான தாவரத்தை அவை மேய்வதே இல்லை. ஏனெனில், அந்தக் காட்டில் முளைத்துள்ள பலவகையான செடிகளும் கொடிகளும் தமக்கான சரிவிகிதமான உணவுகள் மற்றும் மருந்துகள் என்ற புரிதல் அவற்றுக்கு உண்டு. எல்லா கால்நடைகளும் இவ்வாறுதான் நடந்துகொள் கின்றன. எளிதில் கிடைக்கிறது என்பதற்காக, ஒரே வகையான தீவனத்தை அவை உட்கொள்வதே இல்லை. அலைந்து திரிந்து விதவிதமான தாவரங்களை உண்பதுதான் தாவர உண்ணிகளின் குணம். அதனால்தான் காட்டில் மேயும் கால்நடைகளுக்கும் விலங்குகளுக்கும் கால்நடை மருத்துவர்கள் தேவைப்படுவதே இல்லை. இந்தக் காரணத்தினால் தான் காட்டில் திரியும் கால்நடைகள், பண்ணைகளில் வளர்க்கப்படும் கால்நடை களைக் காட்டிலும் பல மடங்கு வலுவாக உள்ளன.
காட்டில் மேயும் மாடுகளைக் கட்டிவைத்து தீவனம் மட்டும் போட்டால், அந்தத் தீவனத்தை அவை மிகக் குறைவாக உண்கின்றன. வேறு வழியே இல்லை, இந்தத் தீவனத்தைத்தான் உண்ண வேண்டும் என்ற நிலையை உருவாக்கினால், சற்று கூடுதலாக உட்கொள்கின்றன. புத்தம்புதிதாக ஓர் உணவுப் பழக்கம் அறிமுகமானால், மற்ற உயிரினங்கள் உடனடியாக ஏற்பது இல்லை. இயன்றவரை அந்த உணவுகளை நிராகரிக்கின்றன. காரணம், `இதை ஏன் நான் உண்ண வேண்டும்?’ என்ற கேள்வி அவற்றின் உணர்வில் பொதிந்துள்ளது.
Newsletter 
