கவிதை: குட்டி சைக்கிளும் உப்புக் காகிதமும்

கவிதைகள்: கார்த்திக் நேத்தா

. ஓவியம்: பாலா

. குட்டி சைக்கிளும் உப்புக் காகிதமும்

. ஒரு சின்ன பாத்திரத்தில்

. தண்ணீர் பிடித்து வைத்துக்கொண்டு

. காற்றடைத்த சைக்கிள் டயூபை

. முக்கி முக்கி எடுக்கிறார்

. பொட்டுக்காரத் தாத்தா

. மீன் முட்டை விடுவதுபோல

. டயூப் மூச்சு விடுவது அழகாய் இருந்தது

. அருகிலிருந்த எனக்கு.

. காற்றைப் பிடுங்கிவிட்டு

. உப்புக் காகிதத்தில் மூச்சுத் துளைகளில்

. தேய்த்துத் தேய்த்துப் பார்க்கிறார்

. தாத்தா

. அந்த வாசத்தில் சொக்கிச் சொக்கி

. விழுகிறேன் நான்

. பஞ்சர் ஒட்டிய பிறகு

. சைக்கிளை உரியவரிடம் சேர்த்துவிட்டு

. ஒரு ரூபாய் வாங்கிக்கொள்கிறார்

. சைக்கிள் மிதந்து போவதை வியந்துகொண்டிருக்கும் என்னிடம்

. எட்டணா தந்து

. வேட்டியில் முடிந்திருந்த பீடியைப்

. பற்றவைத்துக்கொண்டு

. என் குட்டி சைக்கிளை நோட்டமிடத் தொடங்கினார்

. எனக்கென்னமோ அன்று

. உப்புக் காகிதம் வாங்கத்தான்

. விருப்பமாய் இருந்தது.

. சாரோனின் ரோஜா வாசம்

. சாரோனின் ரோஜா

. சாணி மெழுகிய வாசலில்

. கோலம் போடும்போது

. அப்படி அழகாய்ப் பார்ப்பாள்

. பாதத்தில் ஒட்டிய சாண ஈரத்தோடு

. நடக்கும்போது உண்மையாக

. பாதத்தை மட்டுமேதான் பார்ப்பேன்

. நெற்றி முடியை

. கோல மாவு மணக்கும் விரல்கொண்டு

. ஒதுக்கிவிட்டுப் பார்ப்பாள்

. சாணி வாசமும் கோல மாவின் வாசமும்

. அவளின் வாசமும் கலந்து

. காதலோ காமமோ ஏதோ ஒன்றை

. எனக்குள் தூண்டிவிட்டுப் போகும்.

. இருட்டும் வரை அதே மயக்கத்தில்

. கிடப்பதுதான் எத்தனை வலிய சாபம்?

. கலந்துபோதல்

. அணங்கே

. மாதே

. மகிசாசுர மத்தினியின்

. மார்புச் சூடே

. ஆண்டாளின்

. அதர ரேகையே

. உமையின் உதரக்

. கரைசலே

. ஆங்காரம் உரித்த

. ஓங்கார மவுனமே

. யானும் நீயும்

. எவ்வழி அறிதும்

. அப்போது போட்ட

. ஆட்டுப் புழுக்கையில் ஒட்டிய

. மண்போல்

. நம் எண்ணம் கலந்ததுவே..