இருவர் விளையாடுகிறார்கள் - கவிதை

மா நகரப் பூங்காவின் வடமேற்கு மூலையில்

. இறகுப் பந்து விளையாடுகிறார்கள்

. இருவர்.

. புள்ளிகளின் எண்ணிக்கைக் கவலையற்று

. விளையாட்டில் லயித்து

. எதிர்ப்பக்கம் பந்தை அடித்தடித்து விளையாடுகிறார்

. ஒருவர்.

. இன்னும் குறிப்பிட்டுச் சொல்வதெனில்

. பந்துகளைத் தடுத்தாடுவதில் சிறிது அலைக்கழிகிறார்.

. இவருக்கு கிராமத்தில் சொந்தமாக நிலம் இருக்கிறது.

. அதைச் செப்பனிட்டுப் பயிர்செய்து பராமரிக்கும்

. தாய் தந்தை இருக்கின்றனர்.

. ஊருக்குப் போகும்போது மறவாமல்

. நிலத்தின் நலம் பராமரித்துவிட்டு வருகிறார்.

. கூடவே சில விதைகளை எடுத்துவந்து

. தன் சிறுதோட்டத்தில் விதைத்து மரமாக்கிப் பராமரிக்கிறார்

. அதில் சில பறவைகள் வசித்துவருகின்றன.

. இன்னொருவர்

. எதிராளியைத் திணறடித்து

. புள்ளிகளைக் குவிப்பதிலேயே கவனம் செலுத்துகிறார்.

. பந்து தவறும்போது பதற்றத்தில் அவர் முகத்தசை இறுகுகிறது.

. பந்தை எதிர்ப்பக்கம் அடித்து விரட்டும்போது

. விதியின் அனுமதிக்கப்பட்ட சில குயுக்திகளைப் பிரயோகிக்கிறார்.

. இவர் பக்கம் புள்ளிகள் அதிகமாகக் குவிகின்றன.

. இவருக்கு

. பன்னாட்டு நிறுவனமொன்றில்

. மனிதவள மேம்பாட்டுத் துறையில் மேலாளர் பணி.

. உதட்டில் உறையவைக்கப்பட்ட புன்னகையோடும்

. உள்ளுக்குள் பற்களைக் கடித்துக்கொண்டு

. மிக லாகவத்தோடும் இன்முகத்தோடும் பணிபுரிகிறார்.

. ஆகாயம் தொடும் குடியிருப்பு ஒன்றின்

. பதினான்காவது மாடியில் குடும்பம் நடத்துகிறார்.

. கறுப்பு மேகங்கள் திரளும்போது

. கண்ணாடியிட்ட ஜன்னல்களை இழுத்துச் சாத்திவிடுவார்.

. இப்போது பாருங்கள்

. இருவரும் விளையாடுகிறார்கள்!