பெளர்ணமி முத்தங்கள்

வி ரல்களிலும் இதழ்களிலும் அவளையே மீட்டுகிறாள்

. உயிரைப் பைத்தியமாக்கும் இசையினூடே

. தந்திகளில் கசிகின்ற நாதங்களினூடே குரலை காற்றிலசையும்

. பெருமர இலைகளின் ஓசைகளாக்குகிறாள்.

. வற்றியிருக்கிற குளத்தின் மீது மேகங்கள்

. கருக்கின்றபொழுது கானங்களிசைக்கின்றாள்

. குளத்தில் மீன்குஞ்சுகள் செதில்களின் மகிழ்வில் ஓடியாடுகின்றன

. தாகத்திலிருந்தவர்கள் குடங்களில் நீரையள்ளி மழையைப் பாடுகின்றனர்

. இலையுதிர்த்த மரம் பசுமையில் நிரம்பி

. பூக்களால் நிரம்பி கமழ்கிறது காடெங்கும்.

. இருண்ட இரவுகளில் தேய்பிறை முழுநிலவாகிறது

. பௌர்ணமியில் காதலர்கள் முத்தங்களை

. வாசிக்க எங்கும் படர்கிற மெல்லிய ஓசைகள்.

. விளைநிலங்களில் உழவர்களின் கலப்பைகள்

. புன்னகையைச் சேர்த்து உழுகின்றன

. மழை நிரம்பிய கண்மாய்களின் ஞாபகங்களில்.

. ஏழைகளின் வீடுகளில் அடுப்பில் நெருப்பு

. எந்நேரமும் எரிந்து பசிப்பொழுதுகள் குளிர்கின்றன.

. விழிகளெல்லாம் கண்ணீர் சுரப்பதை மறந்து

. ஆனந்தங்களில் அமிழ்கின்றன

. வேதனைகள் மறைந்த உலகம் ததும்புகின்றது

. திருவிழாக்களினாலும் வேடிக்கைகளினாலும்

. கொண்டாட்டங்களினாலும்.

. கைகளிலிருந்த கருவியும்

. அவள் குரலும் கூட்டிய அரிய கீதங்களில்

. கைகூடுகிற அதிசயங்களில்

. நானுமிருக்கிறேன் நானில்லாதவாறு.