ஊழியின் தினங்கள்!

நீ ரில் கரைந்த

. நிலத்தின் மக்கள்

. எல்லோரும் எல்லோரிடமும்

. ஏதேனும் உதவி வேண்டுமா

. என்று கேட்டவண்ணம் இருக்கிறார்கள்

. மணி கேட்டால் மணி

. சரியாகச் சொல்கிறார்கள்

. வழி கேட்டால் வழி

. சரியாகச் சொல்கிறார்கள்

. கேட்காமலேயே

. கை குலுக்குகிறார்கள்

. பார்க்கும் முதல் கணத்திலேயே

. புன்னகைக்கத் தொடங்குகிறார்கள்

. 22 வருடங்கள் என்னிடம்

. ஒரு வார்த்தை பேசியிராத அண்டைவீட்டான்

. இன்று எனக்கு தேநீர் தருகிறான்

. யாருக்கும் யாரிடமும்

. பயமோ சந்தேகமோ இல்லை

. எல்லோர் மீதும்

. ஒரு மகத்தான அன்பு ஆட்கொள்கிறது

. அது

. அழிவின் அன்பு

. மரணத்தின் அன்பு

. பயத்தின் அன்பு

. அது

. மீட்சிக்கான அன்பு

. திரும்புதலுக்கான அன்பு

. தாங்கள் இதுவரை எதுவாக இருந்தோமோ

. அதற்காக நாணமுறுகிற அன்பு.

. பி ரளயம் வடிந்த வீடுகளை

. மக்கள் சுத்தப்படுத்திக்கொண்டிருக்கிறார்கள்

. தெருவெங்கும்

. சிதைக்கப்பட்ட வீடுகளின்

. குப்பைகள் குவிந்துகிடக்கின்றன

. உடைந்த பொம்மைகள்

. உடைந்த தெய்வப்படங்கள்

. உடைந்த கட்டில்கள்

. உடைந்த ஃப்ரிட்ஜ்கள்

. உடைந்த டி.விக்கள்

. உடைந்த மீன்தொட்டிகள்

. ஊழியின் காலத்தில்

. வீட்டைச் சுத்தப்படுத்துவது

. வீட்டை முற்றாக அகற்றுவது

. இல்லையா?

. நான் இந்த நாட்களில்

. யார் கண்களையும் சந்திக்காமல்

. தெருக்களை எப்படிக் கடந்து செல்வது

. என்பதை முழுமையாகப் பயின்றிருக்கிறேன்.

. நீ ர் அடித்து

. நிலம் விலகிய நகரத்தின்

. எந்தத் தெருவிற்குள்

. யார் வந்து நின்றாலும்

. தெரு நாய்கள்

. அவர்கள் பக்கத்தில் வந்து

. பிடிவாதமாய் நின்றுகொள்கின்றன

. பூனைகள்

. தன் பச்சை நிறக் கண்களால்

. ஒவ்வொருவரையும் வெறித்துப்பார்க்கின்றன

. காக்கைகள் காலி பாலித்தீன் பைகளை

. கொத்திப்பார்த்துவிட்டு

. கரையக்கூட மனமில்லாமல்

. பறந்து செல்கின்றன

. அவை மனிதர்களைவிடவும்

. மன உறுதிமிக்கவை

. அவை சகிப்புடன்

. காத்துக்கொண்டிருக்கின்றன.

. ந கரத் தலைவர்

. தொலைக்காட்சியில்

. சமாதானம் சொல்லிக்கொண்டிருந்தார்

. 'தண்ணீர் சூழ்ந்த இரண்டு நாட்களில்

. எல்லோரையும் மீட்டுவிட்டோம்

. மக்கள் இப்போது இயல்பாக இருக்கிறார்கள்

. இரண்டே நாள் தாமதத்திற்காக

. யாரும் எங்களை சிலுவையில் அறைய வேண்டாம்'

. அவை காலத்தின்

. வெறும் இரண்டு நாட்கள் அல்ல

. வெளிச்சமில்லாத இரண்டு நாட்கள்

. கழிவறைகள் இல்லாத இரண்டு நாட்கள்

. அபயக்குரலுக்குப் பதில் வராத இரண்டு நாட்கள்

. எல்லா சாலைகளிலிருந்தும்

. துண்டிக்கப்பட்ட இரண்டு நாட்கள்

. பசி என்றால் என்னவென்று

. அறிந்துகொண்ட இரண்டு நாட்கள்

. கைவிடப்படுதல் என்றால் என்னவென்று

. அறிந்துகொண்ட இரண்டு நாட்கள்

. மாற்றுத்துணி இல்லாத இரண்டு நாட்கள்

. குழந்தைகளின் அழுகுரலை எப்படி நிறுத்துவதென்று

. தெரியாத இரண்டு நாட்கள்

. பிணங்களோடு தூங்கிய இரண்டு நாட்கள்

. தனது அறையில் தண்ணீரிலேயே நின்றபடி

. கனவு கண்ட இரண்டு நாட்கள்்

. குடிக்க தண்ணீர் இல்லாத இரண்டு நாட்கள்்

. அழிவுப்பாதையில் இருப்பவர்களின் ஒரு நாள் என்பது

. அதற்கு அப்பால் இருப்பவர்களின் ஒரு நாள்் அல்ல

. தண்ணீருக்குள் இருப்பவர்களின் கடிகாரங்கள்

. தண்ணீருக்கு வெளியே இருப்பவர்களின் கடிகாரங்கள்போல

. அத்தனை வேகமாகச் சுழல்வதில்லை

. துயரத்தின் ஒரு நாள்் என்பது மிகவும் தூரமானது

. ஒரு பிறவியைக் கடந்து செல்வது

. எவ்வளவு தூரமோ

. அவ்வளவு தூரம்.

. ஓ ர் இளம் பெண்

. சமூக வலைதளங்களில்

. ஓர் அறிவிப்பை வெளியிடுகிறாள்:

. 'எனது அழிந்த நகரத்தை

. நான் கைவிட முடியாது

. இந்த நகரத்தில் கைவிடப்பட்ட

. ஒரு நாய்க்குட்டி இருந்தால்

. யாராவது என்னிடம் கொடுங்கள்

. நான் பொறுப்பேற்றுக்கொள்கிறேன்'

. ஓர் இளைஞன்

. ஒரு பத்திரிகைக்கு

. ஒரு கடிதம் எழுதுகிறான்:

. 'எனது ரத்தவகை பி பாசிட்டிவ்

. பாதிக்கப்பட்ட யாருக்காவாது

. என் ரத்தம் தேவைப்பட்டால்

. தர விரும்புகிறேன்

. இதை உலகிற்குச் சொல்லுங்கள்

. எனது நகரத்திற்குத் தர

. என்னிடம் வேறு எதுவும் இல்லை'

. என் துயருற்ற நகரமே

. இவ்வளவு துயரத்திலும்

. நீ ஏன் இவ்வளவு தித்திக்கிறாய்?!

. கு ழந்தைகள்

. எப்போதும் பள்ளிகளைவிட்டு

. ஓடிக்கொண்டே இருந்தார்கள்

. பள்ளிகளைக் கைவிட

. நீண்ட விடுமுறைக்காக

. எப்போதும் காத்திருந்தார்கள்

. ஊழியின் தினங்களில்

. அவர்களுக்கு நீண்ட விடுமுறைகள் வந்தன

. ஒரு நாள் நீர் அகதிகளாக மாறி

. அவர்களது பள்ளிகளுக்கே

. அனுப்பப்பட்டார்கள்

. பள்ளியிலேயே உணவருந்தினார்கள்

. பள்ளியிலேயே குளித்தார்கள்

. பள்ளியிலேயே தூங்கினார்கள்

. பள்ளியிலேயே தூக்கத்தில்

. 'தண்ணீர்... தண்ணீர்...'

. என்று பயந்து அழுதார்கள்

. எப்போதும் விடுமுறை முடிந்து

. வீடுகளிலிருந்து

. பள்ளிக்குத் திரும்புகிறவர்கள்

. இந்த முறை

. நீர் விடுமுறை முடிந்து

. பள்ளியிலிருந்து வீடு திரும்பக்

. காத்திருக்கிறார்கள்.

. நீ ர் சூழ்ந்த தினத்தின்

. மறுநாள் காலையில்

. மீட்புப் பணியாளர்கள்

. தூக்கில் தொங்கிக்கொண்டிருந்த

. ஒரு மனிதனை

. மின்விசிறியிலிருந்து இறக்கினார்கள்

. அவனுக்கு அருகில்

. ஒரு வழக்கமான பொய்யான

. கடிதம் எழுதப்பட்டிருந்தது

. 'என் சாவுக்கு யாரும் காரணமல்ல'

. ஒரு நகரமே

. மீட்புக்குப் போராடிக்கொண்டிருந்த நாளில்

. உயிர் வாழ்வதற்காக தங்கள் கரங்களை

. உயர்த்திக்கொண்டிருந்த நாளில்

. எப்படியும் உயிர் வாழ்ந்துவிடுவோம் என்று

. கழுத்தளவு தண்ணீரில்

. கடைசிக்கணம் வரை

. நம்பிக்கொண்டிருந்த நாளில்

. யாரோ ஒருவன்

. திட்டமிட்டபடி

. எந்த சஞ்சலமும் இல்லாமல்

. இரண்டு மனம் இல்லாமல்

. தன் சாவை நிறைவேற்றுகிறான்

. ஒரு நகரத்தை மூழ்கடிப்பதைவிட

. வலிமைமிக்க செயல்

. ஒருவன் தன்னைத்தானே

. மூழ்கடித்துக்கொள்வது

. தனக்கு அடுத்த அறையில்

. யாரோ காப்பாற்றும்படி அபயக்குரல்

. எழுப்பும்போதுகூட

. அவன் திரும்பிப்போக விரும்பவே இல்லை

. இடுப்பளவு தண்ணீரில்

. அவன் உடலைச் சுமந்துசென்றவர்கள்

. நினைத்துக்கொண்டார்கள்

. 'இவன் ஏன்

. இவ்வளவு கனமாக இருக்கிறான்?'

ஊழியின் தினங்கள்!

Vikatan Correspondent