அவள் காதலிக்கிறாள்

1.

. எட்டிவிடும் தூரம்தான்

. மேசையின் மறுபக்கம் அமர்ந்திருந்தாய்

. சுவரெல்லாம் சன்னல்கள்கொண்ட அறை அது

. மஞ்சள் திரைச்சீலைகளில் கசிந்த மாலை சூரியன்

. உன்னை ஒளியால் வரைந்த கோட்டோவியமாக்கியது

. நீ அணிந்திருந்த நீல நிறச் சட்டையின் நூலாக

. என் இதயம் நெசவுத்தறியில் சுற்றிக்கொண்டிருந்தது

. உன் உதடு பிரிந்து மூடுவதை இமை கொட்டாமல் பார்த்திருந்தேன்

. நேர்பார்வையில் ஆழ்கடல் தாவரங்கள் நெளிந்தன

. வார்த்தைகள் எதுவும் என் காதில் விழவில்லை

. காற்றில் சிகை ஒரு கனவுபோல அசைந்தது

. ஏதோ நினைத்துக்கொண்டு லேசாய்ச் சிரித்தாய்

. அப்படியே அள்ளி அணைத்துக்கொள்ளலாமென

. மனம் அடித்துக்கொண்டதில்

. தவற விட்டுவிடுவோமென அஞ்சி

. இரண்டு கைகளாலும் கோப்பையைத் தாங்கிப்பிடித்து

. தேநீரை அலுங்காமல் பருகினேன்.

. 2.

. காத்திருக்கிறேன்

. காத்திருக்க நேரமே இல்லாதவள்போல

. காட்டிக்கொள்ள செய்யும் முயற்சிகளில்

. பெரும்பாலும் தோற்றுப்போகிறேன்

. சந்திப்பின் ஒரு நொடிகூட

. நழுவவிடக் கூடாதென்பதில்

. பதற்றமாக இருக்கிறேன்

. திட்டமிட்ட நேரத்திற்கு முன்பே வருகைதந்து

. திட்டமிட்ட இடத்திற்கு சற்று வெளியே உலாத்துகிறேன்

. நாளும் பொழுதும் ஒத்திகை பார்த்ததையெல்லாம்

. காத்திருக்கும் கணங்களில்

. மறந்துப்போய்விடுவது எப்படி

. என்பதறியாமல்

. என்னையே நொந்துகொள்கிறேன்

. கைகளும் கால்களும்

. வார்த்தைகளும் பார்வைகளும்

. கூந்தலின் அசைவும்

. உடையின் சுருக்கங்களும்

. அரும்பும் வியர்வையும்

. என்னுடையதே ஆயினும்

. என் சொல்பேச்சு கேட்பதே இல்லை

. சந்திப்பிற்குப் பிறகும்

. சந்தித்த இடத்தைவிட்டு அகல முடிவதில்லை

. எப்போதும் காத்திருக்கிறவளாகவே இருக்கிறேன்.