ஊதாப்பூ

பெ ருநகரப் பேருந்துப் பயணத்தில் மீண்டும் ஈஸ்வரிச் சித்தியை

. எதிர்கொள்ள நேரும் என நினைத்துப்பார்த்ததில்லை.

. அவளென்னை இனங்காணா வடிவில் பெருத்திருக்கிறேன் போலும்

. காக்கை பார்வையில் விலக்கிக் கடக்கிறது

. அவளது உத்வேகம்.

. கூந்தலில் சூடிய ஊதாப்பூக்கள்

. கிராமத்தில் அவள் உடன் தூக்கிய வண்ணம் மரமேறிய காலத்தின்

. அதே நிறத்துடன் இருந்தன

. அவை மரம் விட்டு மரம் தாவி இந்தப் பயணத்தில்

. உடன் நுழைந்ததெங்கனமோ?

. பெருநகரக் கடற்கரையைப் பாய்ந்து கிழித்துச்செல்லும் பயணம்.

. பயணத்தை நிறுத்தி இறங்கி வழிநடக்கும் அவளை

. ஓங்கிக் கத்திப் பின்தொடர்ந்த மனம்

. அவள் ஏற்றியிறக்கிய மரக்கிளையெல்லாம் தாவ...

. கடந்து செல்லும் ஈஸ்வரிச் சித்தியை

. வாழ்ந்துகொண்டிருக்கும் ஈஸ்வரிச் சித்தி

. அறிய மாட்டாள் என்பதல்லோ பெருந்துயரம்!

. மரக்கிளையில் இருக்கும் ஈஸ்வரிச் சித்தி

. பழைய நற்தருணம்

. மரக்கிளையில்தான் இருப்பு

. ஊதாப்பூக்கள் அவளது அடையாளம்

. ஊதாப்பூக்களின் நிறமொன்றே

. ஈஸ்வரிச் சித்தி என்றாலும் பிழையில்லை.

. பேருந்துப் பயணத்தில் மீண்டுமொரு மரக்கிளையில் எனையேற்றி

. பயணிக்கிறது கடற்காற்றின் சித்து.