சொல்வனம்

மீட்சி

பே ருந்துப் பயணங்களில் சாலையோரம் நடந்துசெல்கையில் உறவினர் கூடியிருக்கும் விழாக்களில் கிடைக்கும் சிறுசிறு இடைவேளைகளில் தனியே இருக்கையில் என ஓயாமல் கைப்பேசியின் திரையையே பார்த்துக்கொண்டிப்பவளைப் பற்றி உங்களிடம் அநேகக் குற்றச்சாட்டுகள் இருக்கலாம் அவளிடமும் உங்களுக்குச் சொல்ல சில கதைகளுண்டு தகாதப் பார்வையைத் தவிர்க்கும் பாவனையாக தேவையற்று நீளும் உரையாடலைத் துண்டிக்கும் வழியாக யாரோ ஒருவரின் குறுஞ்செய்திக்காகக் காத்திருக்கும் தவிப்பாக நிரந்தரமாகக் காணாமல்போன ஒருவரின் ஞாபகப் படங்களாய் இருக்கலாம் அல்லது அது அவளுக்கு கிடைத்த ஒரேயொரு மீட்சியாகவும் இருக்கலாம்.

. - சத்யா வேலுசாமி

. மாயமும் யதார்த்தமும்

ஹ ல்க் பொம்மையின் கரங்களையும் சூப்பர்மேனின் நெஞ்சையும் ஸ்பைடர்மேனின் கால்களையும் ராமானுஜனின் கண்ணாடியையும் ஒன்றிணைத்த ஓர் உருவத்தைத் திரையரங்கில் பார்த்துவிட்டு ஹல்க் ராமானுஜனாகவும் சூப்பர்மேன் ஸ்பைடர்மேனாகவும் ராமானுஜன் சூப்பர்மேனாகவும் ஸ்பைடர்மேன் ஹல்க்காகவும் திரையரங்குக்கு வெளியே நடந்துகொண்டிருந்தார்கள்.

- ராம்ப்ரசாத்

. தலைமான் வீடு

பி ரண்டையில் புளிவைத்து அரைத்துச் செய்யும் வெஞ்சனம் பிசைந்து சோறுண்ட நாளில் `இப்போது நன்கு பசியெடுக்கிறது’ என்றார் அப்பா. ரெட்டைச்சுழி உடம்பின் தேக்கு பலத்தைக் குறைத்து படுக்கையில் தள்ளிய நோய் ஓர் இலைச்சுருட்டுப் புழுவைப்போல் அவரை உறிஞ்சி எடுத்திருந்தது. அம்மியை இடுக்கிப் பிடித்திருந்த அம்மாவின் தொடைகளில் ஏறியிருந்தது அப்பாவை மீட்டெடுக்கும் உறுதி. குழவிக்கல்லில் நசுங்கிக் குழைந்த உப்பு மிளகு காரம் பூசி ஊறவைத்த முழு வெடக்கோழியில் இறங்கிக்கொண்டிருந்தது ஊரையே வளைத்து முடுக்கும் ருசி. காரம் தூக்கலாக இருக்கும்போது அப்பாவைச் சாப்பிடவைத்துப் பார்த்துக்கொண்டே இருக்கலாம். கறி பிடிக்காத இளைத்த என் உடம்பைத் தேற்றும் நோக்கில் சிறுதானியங்கள் விளையும் ஊருக்குச் சென்று கோழி வாங்கிவரும் அவர் சொல்வது... `அந்த ஊர் இன்னும் பச்சைப்பசேலென்று இருக்கிறது'. அப்படிப்பட்ட அப்பாவைத்தான் தூக்கிக் கொடுத்துவிடப் பார்த்தோம். வீட்டின் தலைமான் கவலைக்கிடமாகும்போது தோன்றும் துர்நிமித்தங்கள் தரும் பயத்துடன்கூடிய துயரம் முட்டைகளோடு தவறிவிழும் கூட்டின் அருகிலேயே பறந்து தவிக்கும் பறவையின் நிலைக்குக் குடும்பத்தைத் தள்ளிவிடுகிறது. தன் மகனை உயிர்ப்பிக்க முலையூட்ட வருமாறு என்றோ இந்நிலத்துக்குள் உறங்கப்போய்விட்ட அவரது தாயிடம் வேண்டிக்கொண்டோம். அடுத்த சில நாட்களில் நோய்மை அவர் கண்களின் வழியே இறங்கிப்போயிருந்த தடத்தைக் கண்டோம். அவரின் வெளிறிய கண்களில் லேசாய் ரத்தக்கோடுகள் தெரியத் தொடங்கின. அப்பா அப்போது ஒரு புதிய பனங்கன்றென எழுந்து உட்கார்ந்திருந்தார்.

- மௌனன் யாத்ரீகா

சொல்வனம்

Vikatan Correspondent