சொல்வனம்

விழுந்து உடையும் ஊர்க்குளம்

விடுமுறை நாளில் மல்லாந்து கிடக்கும் பளிங்குக் குளத்தின் மீதேறி ஈர நடனம் புரிகிறார்கள் குழந்தைகளும் பெரியவர்களும் மணிக்கு ஒரு தொகை வசூலிக்கப்படுகிறது. குளத்தில் நீலம் பாவித்துத் தளும்பும் வானத்தை குழந்தைகள் குடித்துச் செருமுகின்றன. தாமரைக் கொடிகள் இல்லை நீர்க்காகங்களின் முக்குளிப்பில்லை கரை தொட்டு நிற்கும் மரங்களில்லை மீன்களில்லை மீனுண்ணிப் பறவைகளில்லை குளம்போல் ஒரு குளம் மட்டும் இருக்கிறது. மழை ஒரு பொருட்டில்லை அதற்கு குழாய் வழி பெருகிவந்து குழாய் வழியாகவே வெளியேறிவிடுகிறது. ஊர்க்குளம் ஒன்று வானத்தின் கரிய மேகத்திற்குள் நின்றபடி மெல்லக் குமுறுகிறது. நீச்சல் அறியாத அலைகளில் விழுந்து உடைகின்றன சொட்டுகள் சில.

- காடன்

. உயிரோடிருக்கும் அறை

அந்த அறையின் நாற்றத்தை இனி நீங்கள் சுவாசிக்க வேண்டியதில்லை அந்த அறையின் முனகல்களால் இனி உங்கள் துயில் கலையப்போவதில்லை

அந்த அறையில் மேலும் பல கிரீஸ் டப்பாக்களை இனி நீங்கள் அடுக்கி வைத்துக்கொள்ளலாம்

அந்த அறை புறக்கணிக்கப்பட்டது பற்றி இனி உங்களை யாரும் கேள்வி கேட்கப்போவதில்லை

ஒரே ஒரு கோரிக்கை

அந்த அறையை சுத்தப்படுத்திய அவளை இனியேனும் உங்கள் அறைக்குள் அனுமதியுங்கள்

இன்னும் உயிரோடுதான் இருக்கிறது அறைகளற்ற அவள் வீடு.

- சுபா செந்தில்குமார்

. கடைசி அந்தி நிறத்திலான உடை

இறந்தவன் என்றோ பரிசளித்த ஆடையொன்றை அணிந்து செல்லும் நாளொன்றில் அவனது நினைவுகளால் நெய்யப்படுகிறோம். எல்லா வண்ணங்களின் மீதும் கருமை பூசி நமது அன்றையச் சூரியனை இருளச்செய்கிறான். பணிச்சுமைகளுக்கிடையே துருத்திக்கொண்டு நிற்கும் அவனது ஞாபகங்கள் நமது அன்றைய நாளை மேலும் இறுகச்செய்கிறது அல்லது தளர்த்திவிடுகிறது அவ்வாடையைக் களையும் நாளின் இறுதியில் அவனைச் சிதையிலிறக்கி திரும்பிய மழைக்கால அந்தியொன்றை மீட்டுத்தருகிறான். அன்றைய இரவில் நமது போர்வைக்குள் கதகதத்துக்கொண்டிருப்பது நாம் அவ்வப்போது ஸ்பரிசித்த அவனது உள்ளங்கைகளின்றி வேறென்ன?

- கே.ஸ்டாலின்

விகடன் லேட்டஸ்ட்

சொல்வனம்

Vikatan Correspondent