சொல்வனம்

காத்திருந்த கண்கள்

`வா என்றது உருவம் நீ போ என்றது நாணம்’ பாடல் ஓடிக்கொண்டிருந்தது. வெங்காயம் நறுக்கிக்கொண்டிருந்த அம்மா, அப்பாவை ஆழமாய் பார்க்கத்துவங்கினாள் பேப்பர் படித்துக்கொண்டிருந்தவர் பார்வையை விலக்கவேயில்லை `மனம் கொண்டது கலக்கம் இனி வருமோ இல்லையோ உறக்கம்’ என்ற வரிகளில் அம்மா கண்கலங்கினாளா அல்லது வெங்காய விளைவா என இனம் காணவே முடியவில்லை. சடுதியில் பேப்பரை தூர எறிந்தவர் `உன்னால முடில நான் நறுக்கறேன்’ என வாங்கி நறுக்க ஆரம்பித்தார். அம்மா இன்னமும் அவரையே பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறாள். கடந்த ஆறு வருடத்தில் அப்பா அம்மாவிடம் பேசி இன்றுதான் பார்த்தோம். `ஒருநாள் ஒருவரைக் கண்டேன் அவர் உயிரைத் தொடர்ந்தே சென்றேன்’ என்ற வரிகளை உதடுகளைக் குவித்து சீட்டி அடித்தார் அப்பா. கூடவே மெலிதாய் ஹம் செய்தாள் அம்மா. அழ வைத்த அரைக்கிலோ வெங்காயம் துண்டு துண்டாய் கிடக்கிறது.

- கோ.ஸ்ரீதரன்

. விடுப்புக்கடிதம்

ஒரு மழை நடைக்கான அழைப்பு வந்துகொண்டே இருக்கிறது. உயிர்வெளியிலிருந்து தனித்தலைதலின் இனிமையை எடுத்துக்கூறிக் கொண்டிருக்கிறது அழைப்பின் வசீகரம். யதார்த்த வாழ்க்கையின் இரும்புக்குண்டுகளை அவிழ்த்தெறியவே நினைக்கிறேன் சில நாள்களுக்காகவாது கடன் அட்டை வசூல் தேதிக்குள் போய் வந்துவிட வேண்டும் ஒரு மழைநடை. -அனலோன்

. ஒரு ப்ளூவேல் கனவு

என் பொற்காசுகளை உண்டியலில் போட்டுவிடச் சொன்னார்கள் நான் அரசனாகிவிட்டதாகச் சொன்னார்கள் ஒவ்வொரு விடியலிலும் நான் இந்தத் தேசத்தின் பிரஜைதானா என்பதை உறுதி செய்யச் சொன்னார்கள் என் கழுதைகளே மிரளும் வகையில் ஆதார மணி ஒன்றை அணிவித்தார்கள் பொதுவாகத் திமிங்கலங்கள் மூச்சு வாங்கக் கடலுக்கு மேலே வரும் இந்தத் திமிங்கலத்தை நான்தான் கரைக்கு அழைத்து வந்தேன் இது என் கடலையே இரையாய்க் கேட்கிறது இந்தக் கனவு சீக்கிரம் கலைந்துவிட வேண்டும் யாரேனும் விழிப்பின் அலாரங்களை உரக்க ஒலிக்க வையுங்களேன்.

- ரா.பிரசன்னா

. மிச்சம்

முதலில் சில நெல்மணிகளை எங்கள் கருப்பையில் பயிரிட அனுமதி கேட்டீர்கள். அவை தோதாய் வளருங்கால் அத்துணை வசதியும் ஈந்தீர்கள். பயிர் கருகினாலும் பாழாகாமல் மேய்ந்துவிட குதிரைகளையும் பரிசளித்தீர்கள். நீர் பாய்ச்ச தோண்டிக் களைக்கும்போதெல்லாம் குளிர்பானம் தந்து இளைப்பாறச் சொன்னீர்கள். தாய்மையின் அடிவாரத்திலிருந்து சூரிய வெளிச்சம் தூயதாய்ப் பருகிய பால்கதிரை நக இடுக்கில் நசுக்கியபடி நெல்மணிகள் வேண்டாமென எங்கள் கருப்பையை கடன் கேட்கிறீர்கள். யோசிக்கத் திராணியற்ற எங்கள் கண்களில் நீங்கள் நசுக்கிப் பார்த்த பால்கதிரிலிருந்து மெல்லப் பனிக்கிறது நெல்லின் குருதி.

- ந.சிவநேசன்

சொல்வனம்

விகடன் விமர்சனக்குழு