சொல்வனம்

உயிர்மரம் வானத்தின் மதகுகள் திறந்துகொண்டன. நீ வேண்டாத என் பிரியமாய் தன்னை இறுகப் பூட்டியிருந்தது நிலம். பச்சையம் நிறைந்த இலையை, நரம்புகளில் பாயும் உயிர் வளியை, பெரும் விருப்போடு கைகளில் சுமக்கிறேன். இலைகளில் மறைந்திருக்கும் வனத்தின் தண்மையாய் சொல் இறங்குகிறது. பட்சிகள் ரீங்கரிக்கும் குரல்களில் வழிகிறது தாங்கள் குடியேற இயலாத ஆதிக்கூட்டின் பாடல். இந்த உலகைத் தன் பசும் நீரினால் களங்கமற்றதாக்குகிறது உயிர் வரி தரித்த மரம்

- ரோஸ்லின்

. தனிமையின் நினைவு

வெயிலோடு நட்பு பாராட்டி தனது சுமையைக் குறைத்து இலவம் பஞ்சுபோல இலகுவாகிறது துணிகள் காயப்போடும் அசை.

பிங்க் நிறச் சுடிதாரின் ஸ்பரிசம் பற்றிக் காற்றோடு கதையளக்கிறது.

சட்டென்று பெய்த மழையில் மழை முத்துக்களை முத்துமணி மாலையாக அணிந்துகொள்கிறது.

சிட்டுக்குருவிகளின் கால்களை இறுகப்பிடித்து அவைகளின் மழைப் பாடல்களை மனங்குளிரக் கேட்கிறது.

- முத்துக்குமார் இருளப்பன்

கடலை வியாபாரி

ஒரு நிலக்கடலையை உடைத்துப் பார்த்தேன் அதனுள்ளே இரண்டு குழந்தைகள் எடுத்துப் பார்க்கையில் ஆண்களாகவும் நிலம் புகுந்ததும் பெண்களாகவும் தெரிகின்றன அதன் ஈர மண் கலந்த வேர்முடிச்சில் நான் 2080 ஆண்டில் இறந்து மக்கிய வாசம் என்னிடம் இருந்து ஒரு காட்டு விலங்கின் நெடி பரவுகிறது அது உங்கள் மூக்கைப் பொறுத்து என்னைக் கிளறிய கொம்பில் மண்ணுள்ள மானாகவோ கிழங்கு அதக்கிய காட்டுப் பன்றியாகவோ புலால் நிணம் நாறும் குள்ளநரியாகவோ உணர்நீட்சியாகக் காது உயர்த்தும் முயலாகவோ சீதைக்கு எத்தனை கோடுகள் என்று கேட்கும் அணிலாகவோ வடக்கு பார்த்தால் மனித இரத்தமா என்று கேட்கும் யானையாகவோ பல் நீண்ட வெள்ளெலியாகவோ உணரச் செய்யும் அதனாலென்ன கூவிக்கூவித் தின்னக் கொடுத்து உங்களை எண்ணெய் பிழியும் இயந்திரமாக மாற்றும் வறுகடலை வியாபாரியாகி உங்கள் தெருவில் வருகிறேன். - பூவிதழ் உமேஷ்

சொல்வனம்

Vikatan Correspondent