சொல்வனம்

காவிரி

கீழே வெறுமை...  
வாகன இரைச்சல்களால்
முன்பைவிட அதிகமாகவே
எதிரொலித்தது காவிரிப் பாலம்.

நீர்த்துகில்களை இழந்த
பாலத்தூண்களெல்லாம்
தன் நிர்வாணத்தை ஒருசில முட்புதர்களால்
மூடிக்கொண்டன.

அத்தூண்களின்
துகில்களெல்லாம் 
வேற்று மாநிலத் தூண்களைத் தத்தம்
இரண்டாம் உடுப்புகளாய்
அணிந்துகொண்டன.

என்றோ செத்தழுகிய
நதிப்பாம்பை இன்று வரை நோண்டித் தின்றவாறே
இருக்கும் மஞ்சள் எறும்புகள்
சாரைசாரையாய்
இங்குமங்கும் உலாவுவது
ஒரு கண்கொல்லும் காட்சி.

எதிரெதிர் படித்துறைகளில்
ஏறி இறங்கியும்,  ஆற்றின்
நீள அகலங்களில் ஓடியாடியும்
குதூகலித்தாடிய வெறுமை
கடைசியாக மூச்சிரைத்து 
ஏழைகளின் வயிற்றுப் பகுதியில் தஞ்சம் புகுந்தது.

கனத்த நெஞ்சுடன்
மணலாற்றைப் பார்க்கின்றேன்...

இரு கரைகளிலும் காய்ந்து தலை சாய்த்து
மண்டியிட்டு மன்னிப்பு கோரும் மனிதர்களைப்போல்...
கோரைப்புற்கள்.

- ஆனந்த்

புளியம்பழ வாழ்க்கை 
                            
ஊரு சாமிக்கு விசேஷம்
சித்திரையில வரத் தவறினாலும் தவறும்,
ஹைவேஸ் புளியமரக் குத்தகைய எடுக்குற
அய்யாவுத் தாத்தாவுக்கு
சித்திரை பிறந்ததுமே
‘புளியம்பழம் உலுக்குகிற’ விசேஷம் தொடங்கிடும்.
பன்னெண்டாளுக வெச்சு புளியம்பழங்களை உலுக்குவாரு.
சலசலன்னு மண்ணாங்கட்டி மழை பொழிஞ்சாப்புல
தூரலாட்டம் விழுகிற புளியம்பழங்களை
சீல காடாத்துணி கட்டித் திரட்டுவாரு.
விழுகிற முதல் படி புளியம்பழத்தை
பத்ரகாளியாத்தாவுக்குப் புளியோதரை படைக்க
அப்பாயிகிட்ட தனியா குடுத்திடுவாரு.
விழுந்த பழத்தைத் தட்டிப்பார்த்தே
புளிப்போட அடர்த்தியைத் துல்லியமா சொல்லிடுவாரு.
பெரிய பெரியப்பா, சின்ன பெரியப்பா
ரெண்டுபேத்தையும் தூரத்துல நிறுத்தி
சிவப்புக்கொடி காட்டி வண்டிகளுக்கு வழிகாட்டச் சொல்லுவாரு.
தனலட்சுமி அத்தைக்கும்,
முத்து பெரியம்மாவுக்கும்
முருகேசன் அண்ணனுக்கும்
கீழே ஒரு பழம் விடாம கூட்டி எடுக்கிறதுதான் வேலை.
பழம் உலுக்கி முடிஞ்சதும்
வேட்டிய மடிச்சுக் கட்டிக்கிட்டு
தனியா ஒரு நடை நடந்து
புளியங்காய்களையும்
உடைஞ்சுபோன பிஞ்சுகளையும்
ஒண்ணுவிடாம பொறுக்கி எடுத்து
வேட்டிக்குள்ள போட்டுக்கிட்டுதான் வருவாரு.
புளியம்பழத்தைக் கொத்தோடயும்,
கிளையோடயும் புடுங்கிட்டாப்போச்சு
நாண்டுக்கிறாப்புல பேசி,
ருத்ரதாண்டவம் ஆடுற தாத்தா...
புருஷனை உதறிட்டு ஒத்தையா நின்ன
கருணாம்பிகை அக்காகூட மட்டும்
சாகறவரைக்கும்
ஒரு வார்த்தை பேசவே இல்ல!

- ஸ்ரீநிவாஸ் பிரபு