<p><span style="color: rgb(255, 0, 0);"><strong>ஜூ</strong></span>லியனின் இருப்பிடத்திலிருந்து சில தெருக்களைத் தாண்டி<br /> லா கெரேறோ-வில் அவளுக்கு வேலை.<br /> 17 வயதில் அவள் தனது மகனை இழந்திருந்தாள்.<br /> இருண்ட விசாலமான ‘ட்ரிபால்’ விடுதியின்<br /> குளியலறையுடன்கூடிய, சில வருட காலங்கள் வசிப்பதற்கு ஏதுவான அந்த அறையில்<br /> நினைவுகள் அவளை அழச் செய்தன.<br /> மாயத்தோற்ற நினைவுகளாலான புத்தகத்தையோ <br /> அச்சமூட்டும் கவிதைகளையோ எழுத ஏற்ற இடம் அது.<br /> ஒல்லியான லூப், சிறுத்தைப் புள்ளிகளால் நிரம்பிய நீண்ட கால்களைப் பெற்றிருந்தாள்.<br /> முதல்முறை என்னிடம் குறிவிறைப்புகூட இல்லை,<br /> அதை நான் விரும்பவும் இல்லை.<br /> லூப் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்,<br /> அவளைப் பற்றியும் அவளைப் பொறுத்தவரை மகிழ்ச்சி என்றால் என்ன என்பது பற்றியும்.<br /> ஒரு வாரத்திற்குப் பிறகு சந்தித்துக்கொண்டோம்,<br /> பழைய ‘கேடிலாக்’ காரில் சாய்ந்தபடி <br /> மற்ற பதின்ம வயது பாலியல் தொழிலாளிகளுடன் நின்றிருந்தாள்.<br /> ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொண்டதில் மகிழ்ச்சியடைந்தோம். <br /> அதன் பின்னர் லூப், தனது வாழ்வைப் பற்றிப் பகிர்ந்துகொள்ள ஆரம்பித்தாள்,<br /> சில நேரங்களில் அழுதபடியும் சில சமயங்களில் புணர்ச்சியிலும்<br /> பெரும்பாலும் படுக்கையில் நிர்வாணமாக விட்டத்தை வெறித்தபடியும்<br /> </p>.<p>கைகளைக் கோத்துக்கொண்டு...<br /> பிறக்கும்போதே நோய்வாய்ப்பட்டிருந்த அவளது மகன் குணமடைந்துவிட்டால்,<br /> தனது தொழிலை விட்டுவிடுவதாகக் கன்னி மரியாளுக்கு வாக்கு தந்திருந்தாள்.<br /> ஓரிரு மாதங்கள் மட்டுமே அவளால் தனது சத்தியத்தைக் காப்பாற்ற முடிந்தது;<br /> விரைவிலேயே அவள் தனது தொழிலுக்குத் திரும்பிவிட்டாள்.<br /> சீக்கிரமே அவளது மகன் இறந்துவிட்டான்.<br /> லூப் சொன்னாள்: “அது எனது தவறு, <br /> என்னால் முறிக்கப்பட்ட சத்தியத்தின் கூலியாக <br /> அந்தக் குட்டித் தேவதையைக் கன்னி மரியாள் எடுத்துக்கொண்டாள்.”<br /> எனக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை<br /> நான் குழந்தைகளை விரும்புகிறேன், அது மட்டும் நிச்சயம்.<br /> ஆனால், ஒரு மகனைப் பெற்றுக்கொள்வது பற்றிய<br /> புரிதலுக்கு இன்னும் சில வருடங்கள் பிடிக்கும்.<br /> எனவே, நான் அமைதியாக இருந்தேன்,<br /> அந்த விடுதியின் அமைதியான மோனத்திலிருந்து கிளம்பும்<br /> பேயச்சமூட்டும் பீதியைப் பற்றிச் சிந்தித்தபடி...<br /> ஒருவேளை அறைச்சுவர்கள் அடர்த்தியானவையாக இருக்கலாம் அல்லது<br /> நாங்கள் இருவர் மட்டுமே அந்த மொத்த விடுதியிலும் இருக்கிறோம்?<br /> அல்லது மற்றவர்கள் யாரும் முனங்குவதற்குக்கூட வாயைத் திறக்கவில்லை.<br /> இரங்கத்தக்க வகையில் ஓர் ஆணாக லூப்பை எளிதில் புணர்ந்துவிட முடியும்<br /> உங்களது லயத்திற்கு ஏற்ப அவளை வசப்படுத்துவதும் எளிது. <br /> மிகச் சமீபத்தில் ‘புக்காரளி’ திரையரங்கில்<br /> தான் பார்த்த திகில் படங்களைப் பற்றி அவள் பிதற்றும்போது <br /> கேட்டுக்கொண்டிருப்பதும் எளிது.<br /> ஓர் இரவில் தன் சிறுத்தைக் கால்களால் என் இடையைச் சுற்றிக்கொண்டு<br /> அவளின் முகத்தை என் மார்பில் புதைத்து<br /> என் மார்புக் காம்பையோ இதயத் துடிப்பையோ தேடியபடி சொன்னாள்: <br /> “இதோ இந்த உறுப்பைத்தான் நான் உறிஞ்ச வேண்டும்...”<br /> “எதை லூப்?”<br /> “உனது இதயத்தை!”</p>
<p><span style="color: rgb(255, 0, 0);"><strong>ஜூ</strong></span>லியனின் இருப்பிடத்திலிருந்து சில தெருக்களைத் தாண்டி<br /> லா கெரேறோ-வில் அவளுக்கு வேலை.<br /> 17 வயதில் அவள் தனது மகனை இழந்திருந்தாள்.<br /> இருண்ட விசாலமான ‘ட்ரிபால்’ விடுதியின்<br /> குளியலறையுடன்கூடிய, சில வருட காலங்கள் வசிப்பதற்கு ஏதுவான அந்த அறையில்<br /> நினைவுகள் அவளை அழச் செய்தன.<br /> மாயத்தோற்ற நினைவுகளாலான புத்தகத்தையோ <br /> அச்சமூட்டும் கவிதைகளையோ எழுத ஏற்ற இடம் அது.<br /> ஒல்லியான லூப், சிறுத்தைப் புள்ளிகளால் நிரம்பிய நீண்ட கால்களைப் பெற்றிருந்தாள்.<br /> முதல்முறை என்னிடம் குறிவிறைப்புகூட இல்லை,<br /> அதை நான் விரும்பவும் இல்லை.<br /> லூப் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்,<br /> அவளைப் பற்றியும் அவளைப் பொறுத்தவரை மகிழ்ச்சி என்றால் என்ன என்பது பற்றியும்.<br /> ஒரு வாரத்திற்குப் பிறகு சந்தித்துக்கொண்டோம்,<br /> பழைய ‘கேடிலாக்’ காரில் சாய்ந்தபடி <br /> மற்ற பதின்ம வயது பாலியல் தொழிலாளிகளுடன் நின்றிருந்தாள்.<br /> ஒருவரையொருவர் பார்த்துக்கொண்டதில் மகிழ்ச்சியடைந்தோம். <br /> அதன் பின்னர் லூப், தனது வாழ்வைப் பற்றிப் பகிர்ந்துகொள்ள ஆரம்பித்தாள்,<br /> சில நேரங்களில் அழுதபடியும் சில சமயங்களில் புணர்ச்சியிலும்<br /> பெரும்பாலும் படுக்கையில் நிர்வாணமாக விட்டத்தை வெறித்தபடியும்<br /> </p>.<p>கைகளைக் கோத்துக்கொண்டு...<br /> பிறக்கும்போதே நோய்வாய்ப்பட்டிருந்த அவளது மகன் குணமடைந்துவிட்டால்,<br /> தனது தொழிலை விட்டுவிடுவதாகக் கன்னி மரியாளுக்கு வாக்கு தந்திருந்தாள்.<br /> ஓரிரு மாதங்கள் மட்டுமே அவளால் தனது சத்தியத்தைக் காப்பாற்ற முடிந்தது;<br /> விரைவிலேயே அவள் தனது தொழிலுக்குத் திரும்பிவிட்டாள்.<br /> சீக்கிரமே அவளது மகன் இறந்துவிட்டான்.<br /> லூப் சொன்னாள்: “அது எனது தவறு, <br /> என்னால் முறிக்கப்பட்ட சத்தியத்தின் கூலியாக <br /> அந்தக் குட்டித் தேவதையைக் கன்னி மரியாள் எடுத்துக்கொண்டாள்.”<br /> எனக்கு என்ன சொல்வதென்று தெரியவில்லை<br /> நான் குழந்தைகளை விரும்புகிறேன், அது மட்டும் நிச்சயம்.<br /> ஆனால், ஒரு மகனைப் பெற்றுக்கொள்வது பற்றிய<br /> புரிதலுக்கு இன்னும் சில வருடங்கள் பிடிக்கும்.<br /> எனவே, நான் அமைதியாக இருந்தேன்,<br /> அந்த விடுதியின் அமைதியான மோனத்திலிருந்து கிளம்பும்<br /> பேயச்சமூட்டும் பீதியைப் பற்றிச் சிந்தித்தபடி...<br /> ஒருவேளை அறைச்சுவர்கள் அடர்த்தியானவையாக இருக்கலாம் அல்லது<br /> நாங்கள் இருவர் மட்டுமே அந்த மொத்த விடுதியிலும் இருக்கிறோம்?<br /> அல்லது மற்றவர்கள் யாரும் முனங்குவதற்குக்கூட வாயைத் திறக்கவில்லை.<br /> இரங்கத்தக்க வகையில் ஓர் ஆணாக லூப்பை எளிதில் புணர்ந்துவிட முடியும்<br /> உங்களது லயத்திற்கு ஏற்ப அவளை வசப்படுத்துவதும் எளிது. <br /> மிகச் சமீபத்தில் ‘புக்காரளி’ திரையரங்கில்<br /> தான் பார்த்த திகில் படங்களைப் பற்றி அவள் பிதற்றும்போது <br /> கேட்டுக்கொண்டிருப்பதும் எளிது.<br /> ஓர் இரவில் தன் சிறுத்தைக் கால்களால் என் இடையைச் சுற்றிக்கொண்டு<br /> அவளின் முகத்தை என் மார்பில் புதைத்து<br /> என் மார்புக் காம்பையோ இதயத் துடிப்பையோ தேடியபடி சொன்னாள்: <br /> “இதோ இந்த உறுப்பைத்தான் நான் உறிஞ்ச வேண்டும்...”<br /> “எதை லூப்?”<br /> “உனது இதயத்தை!”</p>
லூப்
