<p><span style="color: #ff0000"><strong>சமைக்கக் கற்றுக்கொள்கிறாள் மகள் </strong></span></p>.<p><strong>ச</strong>மைக்கக் கற்றுக்கொள்கிறாள் மகள்.<br /> பிசுபிசுத்த பாத்திரங்கள் காத்திருக்கின்றன.<br /> சமையலறை<br /> பென்சில் டப்பாவைப் போல<br /> ஏன் சின்னதாக இருக்கிறதென்கிறாள்.<br /> தீப்பெட்டிகளைக் கையாண்டவர்கள்<br /> ஏன் நனைந்துபோனார்கள் என்கிறாள்.<br /> ஒட்டடை மிகுந்த அறைகளைவிட<br /> கரி படிந்த சமையலறையில்<br /> அம்மாவின் வாசனையிருப்பதைக் கண்டுபிடிக்கிறாள்.<br /> சமையலறையில் வாழ்ந்தவர்களின்<br /> பொருமல்கள் கடுகு டப்பாவிலிருக்கலாம்<br /> கோபம் மிளகாய் டப்பாவிலிருக்கலாம்<br /> தன் உடம்பை பிரஷர் குக்கராக்கி வாழ்ந்திருக்கிறார்கள்<br /> எத்தனை தலைமுறைகளைச் சந்தித்திருக்கிறது சமையலறை.<br /> மண் பாத்திரங்களாய்<br /> பித்தளைப் பாத்திரங்களாய்<br /> எவர்சில்வர் பாத்திரங்களாய்<br /> வெள்ளிப் பாத்திரங்களாய்<br /> எல்லாம் மாறி<br /> பிளாஸ்டிக் தலைமுறை வந்திருக்கிறது.<br /> பாத்திரங்களைப் போல மனுஷிகளும்.<br /> மகள் தேடிக்கொண்டிருக்கிறாள்<br /> எந்த டப்பாவில் அம்மாவின் விரல்களிருந்தன<br /> எந்த டப்பாவில் அம்மாவின் கண்ணீரிருந்தது<br /> எந்தச் சமையல் செய்யும்போது அம்மா சிரித்திருப்பாள்<br /> அம்மா, ஆயா, ஆயாவுக்கு ஆயா, கொள்ளுப்பாட்டிகளில்<br /> யார் உப்பாகக் கரைந்துபோனார்கள்<br /> யார் ஏலக்காய்போல வாசனை வீசினார்கள்<br /> யார் கறிவேப்பிலைபோல வதங்கிப்போனார்கள்<br /> எதைக் கற்றுக்கொள்ளப்போகிறாள் மகள்.<br /> மீந்துபோன பருக்கைகளாய்<br /> எத்தனை பேருடைய ஆசைகள்<br /> வெளியே கொட்டப்பட்டன<br /> எத்தனை துயரங்கள்<br /> மொழி அறியாத காக்கைகள் எடுத்துச் சென்றன.<br /> கழிவு நீரோடு கலந்துபோன பெருமூச்சுகள் எத்தனை<br /> எத்தனை கனவுகள் அடுப்புக்குள் எரிந்துபோயின.<br /> மகள் இன்னும் அடுப்பைப் பற்றவைக்கவில்லை<br /> புதிய தீக்குச்சிகள் இருக்கின்றன<br /> சமையலறையை டைனோசரைப் போல<br /> பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறாள்<br /> பழகிவிடும் டைனோசர் இன்னும் சில நாட்களில்!</p>.<p><strong>- கோசின்ரா </strong></p>.<table align="right" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody> <tr> <td>##~##</td> </tr> </tbody> </table>.<p><span style="color: #993366"><strong>வெட்கத்தின் வண்ணம் </strong></span></p>.<p><strong>அ</strong>ழகு நிலையமொன்றில்<br /> ஒப்பனையூட்டப்பட்டு<br /> இரு சக்கர வாகனத்தின் பின்னிருத்தி<br /> அழைத்துச் செல்லப்படும் பெண்<br /> நெரிசல்மிக்க கடைவீதியைக்<br /> கடந்து செல்லும்போது<br /> தனது முகத்தின் வண்ணங்களை<br /> எல்லோர் மீதும்<br /> பிரதிபலிக்கச் செய்கிறாள்.<br /> மொய்க்கும் கண்களைத் தவிர்க்க<br /> கவிழும் முகத்தில் சேர்கிறது<br /> எந்தச் சாயமும் தந்திடாத<br /> வெட்கத்தின் புது வண்ணம்!</p>.<p><strong>- கே.ஸ்டாலின் </strong></p>.<p><span style="color: #ff0000"><strong>காணிக்கை </strong></span></p>.<p><strong>ந</strong>டைமுறைப்படுத்த<br /> முடிந்ததோ இல்லையோ<br /> எழுதவாவது முடிந்தது<br /> 'லஞ்சம் கொடுப்பது குற்றம்’ என்று<br /> அரசு அலுவலகங்களில்.<br /> எழுதக்கூட முடியவில்லை<br /> கோயில்களில்!</p>.<p><strong>- நேசன்</strong></p>
<p><span style="color: #ff0000"><strong>சமைக்கக் கற்றுக்கொள்கிறாள் மகள் </strong></span></p>.<p><strong>ச</strong>மைக்கக் கற்றுக்கொள்கிறாள் மகள்.<br /> பிசுபிசுத்த பாத்திரங்கள் காத்திருக்கின்றன.<br /> சமையலறை<br /> பென்சில் டப்பாவைப் போல<br /> ஏன் சின்னதாக இருக்கிறதென்கிறாள்.<br /> தீப்பெட்டிகளைக் கையாண்டவர்கள்<br /> ஏன் நனைந்துபோனார்கள் என்கிறாள்.<br /> ஒட்டடை மிகுந்த அறைகளைவிட<br /> கரி படிந்த சமையலறையில்<br /> அம்மாவின் வாசனையிருப்பதைக் கண்டுபிடிக்கிறாள்.<br /> சமையலறையில் வாழ்ந்தவர்களின்<br /> பொருமல்கள் கடுகு டப்பாவிலிருக்கலாம்<br /> கோபம் மிளகாய் டப்பாவிலிருக்கலாம்<br /> தன் உடம்பை பிரஷர் குக்கராக்கி வாழ்ந்திருக்கிறார்கள்<br /> எத்தனை தலைமுறைகளைச் சந்தித்திருக்கிறது சமையலறை.<br /> மண் பாத்திரங்களாய்<br /> பித்தளைப் பாத்திரங்களாய்<br /> எவர்சில்வர் பாத்திரங்களாய்<br /> வெள்ளிப் பாத்திரங்களாய்<br /> எல்லாம் மாறி<br /> பிளாஸ்டிக் தலைமுறை வந்திருக்கிறது.<br /> பாத்திரங்களைப் போல மனுஷிகளும்.<br /> மகள் தேடிக்கொண்டிருக்கிறாள்<br /> எந்த டப்பாவில் அம்மாவின் விரல்களிருந்தன<br /> எந்த டப்பாவில் அம்மாவின் கண்ணீரிருந்தது<br /> எந்தச் சமையல் செய்யும்போது அம்மா சிரித்திருப்பாள்<br /> அம்மா, ஆயா, ஆயாவுக்கு ஆயா, கொள்ளுப்பாட்டிகளில்<br /> யார் உப்பாகக் கரைந்துபோனார்கள்<br /> யார் ஏலக்காய்போல வாசனை வீசினார்கள்<br /> யார் கறிவேப்பிலைபோல வதங்கிப்போனார்கள்<br /> எதைக் கற்றுக்கொள்ளப்போகிறாள் மகள்.<br /> மீந்துபோன பருக்கைகளாய்<br /> எத்தனை பேருடைய ஆசைகள்<br /> வெளியே கொட்டப்பட்டன<br /> எத்தனை துயரங்கள்<br /> மொழி அறியாத காக்கைகள் எடுத்துச் சென்றன.<br /> கழிவு நீரோடு கலந்துபோன பெருமூச்சுகள் எத்தனை<br /> எத்தனை கனவுகள் அடுப்புக்குள் எரிந்துபோயின.<br /> மகள் இன்னும் அடுப்பைப் பற்றவைக்கவில்லை<br /> புதிய தீக்குச்சிகள் இருக்கின்றன<br /> சமையலறையை டைனோசரைப் போல<br /> பார்த்துக்கொண்டிருக்கிறாள்<br /> பழகிவிடும் டைனோசர் இன்னும் சில நாட்களில்!</p>.<p><strong>- கோசின்ரா </strong></p>.<table align="right" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody> <tr> <td>##~##</td> </tr> </tbody> </table>.<p><span style="color: #993366"><strong>வெட்கத்தின் வண்ணம் </strong></span></p>.<p><strong>அ</strong>ழகு நிலையமொன்றில்<br /> ஒப்பனையூட்டப்பட்டு<br /> இரு சக்கர வாகனத்தின் பின்னிருத்தி<br /> அழைத்துச் செல்லப்படும் பெண்<br /> நெரிசல்மிக்க கடைவீதியைக்<br /> கடந்து செல்லும்போது<br /> தனது முகத்தின் வண்ணங்களை<br /> எல்லோர் மீதும்<br /> பிரதிபலிக்கச் செய்கிறாள்.<br /> மொய்க்கும் கண்களைத் தவிர்க்க<br /> கவிழும் முகத்தில் சேர்கிறது<br /> எந்தச் சாயமும் தந்திடாத<br /> வெட்கத்தின் புது வண்ணம்!</p>.<p><strong>- கே.ஸ்டாலின் </strong></p>.<p><span style="color: #ff0000"><strong>காணிக்கை </strong></span></p>.<p><strong>ந</strong>டைமுறைப்படுத்த<br /> முடிந்ததோ இல்லையோ<br /> எழுதவாவது முடிந்தது<br /> 'லஞ்சம் கொடுப்பது குற்றம்’ என்று<br /> அரசு அலுவலகங்களில்.<br /> எழுதக்கூட முடியவில்லை<br /> கோயில்களில்!</p>.<p><strong>- நேசன்</strong></p>