நானோ இன்னும்...

நானோ இன்னும்... . ஜெ.பிரான்சிஸ் கிருபா .

.

கா துகள் இலைகளாக மாறும் நேரம் பூனைகள் பூக்களாகின்றன!

இடுப்பில் இருந்தபடி கோயிலை நோக்கி குழந்தை கை நீட்ட கோயிலை வாங்கித் தரச் சொல்லி குழந்தை அடம்செய்யுமென்று அஞ்சி அங்கிருந்து விலகுகிறாள் அம்மா. வா வாவெனத் தன்னிடம் குழந்தையை அழைத்தபடி அந்தரத்தில் குழைகிறது மாடப் புறாக்களை கோபுரத்தில் தூவும் மாயக் கரங்கள்!

வெற்றிகரமாக விற்கப்பட்டது கடைசி இரவு வந்த லாபத்தில் குடித்தும் புசித்தும் கொண்டாட்டமும் கும்மாளமுமாய் போய்க்கொண்டிருக்கிறது பொழுது என்ன குற்றமோ? எது குற்றமோ? காலையில் பேரம் பேசி நல்ல விலை கொடுத்து மகிழ்ச்சியால் வாங்கிச் சென்ற இரவை கையில் தூக்கிக்கொண்டு என்னை நோக்கி வேகமாய் வந்துகொண்டிருக்கிறான் அவன்!

. . யாரோ எய்த அம்பு நெஞ்சில் தைத்து நிற்க துவண்டுகிடக்கிறது இறந்த நிலவு அதனருகே உடைந்துகிடக்கிறது ஒரு வானவில் அதனருகே ஒதுங்கிக்கிடக்கிறது ஒரு சிரிப்பு அறுந்த செருப்பாக!

துயிலெழுந்துவிட்டார் நீதிபதி வாக்கிங் புறப்பட்டுவிட்டார் வக்கீல் குளியல் முடித்துவிட்டார் காவலர் சீருடை பூண்டுவிட்டார் தண்டனைச் சிப்பந்தி நானோ இன்னும் என் குற்றங்களை செய்யத் தொடங்கவில்லை!

நானோ இன்னும்...

விகடன் விமர்சனக்குழு