ஒரு மரம் ஒரு நகரம் என்றும் பெண்!

ஒரு மரம் ஒரு நகரம் என்றும் பெண்! . அ.வெண்ணிலா .

து ளிர்க்கின்றன இலைகள் மரங்களுக்கென்ன வண்ணம்?

உதிர்க்கின்றன பூக்கள் மரங்களுக்கென்ன துக்கம்?

வீழ்கின்றன பழங்கள் மரங்களுக்கென்ன பசி?

முளைத்தெழுகின்றன விதைகள் மரங்களுக்கென்ன நம்பிக்கை?

துளிர்க்கும் உதிர்க்கும் முளைத்தெழும் மரங்களைச் சுற்றும் பருவங்கள்

பெண் பருவம்!

காலைத் தேநீரை இதமாகப் பருகத் துவங்குவது போல் நகரம் காதல் பற்றிய பேச்சைத் துவங்குகிறது.

காணாமல் போன ஆண்களும் பெண்களும் களவொழுக்கத்தினராகி நகரின் தேநீருக்குச் சுவை சேர்ப்பார்கள் பேருந்து நிலையத்தில்

தனிமையில் நிற்கும் பெண்ணிற்கான துணையாக கண்ணில்படும்

. விடலைப் பையன்களை ‘சுடோகு’ போல் பொருத்திப் பார்க்கும் பிற்பகல் வேளைகளில்...

துணையைத் தொலைத்த பெண்ணின் அகால காமம், பருவ வாயிலில் நுழையும் பெண்ணொருத்தியின் துள்ளும் மார்பகங்கள், ஆணுறுப்பும் பெண்ணுறுப்பும் கண்ணெனத் தாங்கி தீராத் தாபத்துடன் காதலைப் பொசுக்கும்.

வெயில் தின்று செழிக்கும் தாவரம் ஒன்றினைப் போல் காதலைத் தின்று செழிக்கிறது நகரம்!

ஒரு மரம் ஒரு நகரம் என்றும் பெண்!

Vikatan Correspondent