<p><strong>ந</strong>ட்சத்திர விடுதியில்</p><p>வரவேற்பாளினியாக இருக்கும்</p><p>சிநேகிதியிடம் கேட்டேன்</p><p>‘‘உன் வேலைகள் எப்படிப் போகின்றன?’' என்று </p><p>முகக்கவசத்திற்குப் பின்னே</p><p>அவள் பிரகாசமான கண்களால் சிரித்தாள்</p><p>லாக் டௌனுக்குப்பிறகு </p><p>அவள் கண்கள் </p><p>மிகவும் பிரகாசமாக இருப்பதை </p><p>அப்போதுதான் கண்டேன்</p><p>‘‘எப்படி உன் கண்கள் திடீரென</p><p>இவ்வளவு பிரகாசமாக இருக்கின்றன?’’</p><p>என்றேன் வியப்புடன்</p><p>இப்போது அவள் </p><p>முகக்கவசத்திற்குப் பின்னே</p><p>வாய்விட்டுச் சிரித்தாள்</p>.<p>‘‘எங்கள் நிறுவனம்</p><p>வரவேற்பாளினிகளின் கண்களுக்கு</p><p>விசேஷப் பயிற்சி அளிக்கின்றன</p><p>ஒரு ரிஷப்சனிஸ்ட்</p><p>தன் புன்னகையால்தான்</p><p>இந்த மொத்த வணிகத்தையும் கையாள்கிறாள்</p><p>எல்லாவிதமான மனிதர்களுக்கும்</p><p>அவளிடம் விதவிதமான கச்சிதமான </p><p>புன்னகைகள் இருக்கின்றன</p><p>களைப்புடன் அவளது மேசைக்குமுன் </p><p>வரும் மனிதர்களுக்கு</p><p>அவள் ஒரு தேநீரைப்போல</p><p>புன்னகையைத் தருகிறாள்</p><p>அந்தப் புன்னகைதான்</p><p>இந்த இடத்தில் நாம் இளைப்பாறமுடியும் என்ற</p><p>முதல் நம்பிக்கையை விதைக்கின்றன</p>.<p>ஆனால் கொள்ளை நோய்க்கால முகமூடிகள்</p><p>எங்கள் புன்னகைகளை மறைத்துவிட்டன</p>.<p>ஆகவே நாங்கள்</p><p>இப்போது கண்களை மகிழ்விக்கும் கருவிகளாகப்</p><p>பயன்படுத்தப் பயிற்றுவிக்கப்படுகிறோம்</p><p>கண்களில் விருந்தோம்பலின் </p><p>மிகையுணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்த </p><p>எங்களுக்குக் கற்றுத்தரப்படுகின்றன</p><p>கண்களால் வாடிக்கையாளர்களை</p><p>இது உங்களுக்கான இடம் என்பதை </p><p>நம்ப வைக்கிறோம்</p><p>புன்னகையுடன் கண்கள் சிரிக்கும்போது</p><p>கண்களுக்குக் கூடுதல் பணிச்சுமை ஏதுமில்லை</p><p>ஆனால் புன்னகைகள் மறைக்கப்பட்டுவிட்டபிறகு </p><p>கண்கள் உதடுகளாகவும் மாறவேண்டியிருக்கிறது</p><p>புன்னகைகள் பேசும் வார்த்தைகளையும் சேர்த்து </p><p>கண்கள் பேச வேண்டியிருக்கின்றன</p><p>கண்களில் செயற்கை வானவில்களையும் </p><p>மின்னல்களையும் உருவாக்க வேண்டியிருக்கிறது</p><p>வீடு திரும்பும்போது </p><p>கண்கள் மிகவும் களைத்துவிடுகின்றன’’</p><p>என்றாள் ஆயாசத்துடன்</p>.<p>‘‘கண்களின் மொழி புரியாத வாடிக்கையாளர்களுக்கு</p><p>உன் இனிமையை எப்படித் தெரிவிப்பாய்?’’</p><p>என்றேன் வேடிக்கையாக </p>.<p>‘‘அதற்கும் பயிற்சிகள் உண்டு</p><p>பொதுவாக ஒரு ரிஷப்ஷனிஸ்ட் </p><p>அதிகம் பேச வேண்டியதில்லை</p><p>ஆனால் இப்போது</p><p>முகக்கவசங்களுக்குப் பின்னே</p><p>கூடுதலாக வார்தைகள் தேவைப்படுகின்றன</p><p>மேலும் புன்னகையில்லாத சூழலில் </p><p>தோள்களை எப்படி அசைக்கவேண்டும் என்பதிலும்</p><p>கரம் கூப்பி எப்படி வணங்கவேண்டும் என்பதிலும்கூட </p><p>சில கூடுதல் பயிற்சிகள் தரப்படுகின்றன</p><p>முன்பெல்லாம் புன்னகை என்பது</p><p>சூரியனைப்போல ஒரு மையக்கோளாகவும்</p><p>கண்களும் கைகளும் சொற்களும்</p><p>துணைக்கோள்களாகவும் இருந்தன</p><p>புன்னகை இல்லாத உலகில்</p><p>இப்போது எல்லாவற்றையும் மிகையாகப்</p><p>பயன்படுத்த வேண்டிருக்கிறது’’ என்றாள் அலுப்புடன்</p><p>ஒரு புன்னகை அவ்வளவு எளிதாக</p><p>ஒருவரை ஒரு கணம் அணைத்துக்கொள்கிறது</p><p>ஒரு புன்னகை அவ்வளவு நேர்த்தியாக</p><p>ஒருவரை ஆசுவாசப்படுத்துகிறது</p><p>ஒரு புன்னகை காலகாலமாக</p><p>சொற்களற்ற அன்பின் நிமித்தமாக</p><p>மலர்ந்துகொண்டிருக்கிறது</p><p>ஒரு புன்னகையின் நிலவு</p><p>உதிக்காதபோது</p><p>இந்த இருளில் </p><p>எத்தனை எத்தனை சிறிய மெழுகுவத்திகளை</p><p>ஏற்றி வைக்கவேண்டியிருக்கிறது</p>
<p><strong>ந</strong>ட்சத்திர விடுதியில்</p><p>வரவேற்பாளினியாக இருக்கும்</p><p>சிநேகிதியிடம் கேட்டேன்</p><p>‘‘உன் வேலைகள் எப்படிப் போகின்றன?’' என்று </p><p>முகக்கவசத்திற்குப் பின்னே</p><p>அவள் பிரகாசமான கண்களால் சிரித்தாள்</p><p>லாக் டௌனுக்குப்பிறகு </p><p>அவள் கண்கள் </p><p>மிகவும் பிரகாசமாக இருப்பதை </p><p>அப்போதுதான் கண்டேன்</p><p>‘‘எப்படி உன் கண்கள் திடீரென</p><p>இவ்வளவு பிரகாசமாக இருக்கின்றன?’’</p><p>என்றேன் வியப்புடன்</p><p>இப்போது அவள் </p><p>முகக்கவசத்திற்குப் பின்னே</p><p>வாய்விட்டுச் சிரித்தாள்</p>.<p>‘‘எங்கள் நிறுவனம்</p><p>வரவேற்பாளினிகளின் கண்களுக்கு</p><p>விசேஷப் பயிற்சி அளிக்கின்றன</p><p>ஒரு ரிஷப்சனிஸ்ட்</p><p>தன் புன்னகையால்தான்</p><p>இந்த மொத்த வணிகத்தையும் கையாள்கிறாள்</p><p>எல்லாவிதமான மனிதர்களுக்கும்</p><p>அவளிடம் விதவிதமான கச்சிதமான </p><p>புன்னகைகள் இருக்கின்றன</p><p>களைப்புடன் அவளது மேசைக்குமுன் </p><p>வரும் மனிதர்களுக்கு</p><p>அவள் ஒரு தேநீரைப்போல</p><p>புன்னகையைத் தருகிறாள்</p><p>அந்தப் புன்னகைதான்</p><p>இந்த இடத்தில் நாம் இளைப்பாறமுடியும் என்ற</p><p>முதல் நம்பிக்கையை விதைக்கின்றன</p>.<p>ஆனால் கொள்ளை நோய்க்கால முகமூடிகள்</p><p>எங்கள் புன்னகைகளை மறைத்துவிட்டன</p>.<p>ஆகவே நாங்கள்</p><p>இப்போது கண்களை மகிழ்விக்கும் கருவிகளாகப்</p><p>பயன்படுத்தப் பயிற்றுவிக்கப்படுகிறோம்</p><p>கண்களில் விருந்தோம்பலின் </p><p>மிகையுணர்ச்சிகளை வெளிப்படுத்த </p><p>எங்களுக்குக் கற்றுத்தரப்படுகின்றன</p><p>கண்களால் வாடிக்கையாளர்களை</p><p>இது உங்களுக்கான இடம் என்பதை </p><p>நம்ப வைக்கிறோம்</p><p>புன்னகையுடன் கண்கள் சிரிக்கும்போது</p><p>கண்களுக்குக் கூடுதல் பணிச்சுமை ஏதுமில்லை</p><p>ஆனால் புன்னகைகள் மறைக்கப்பட்டுவிட்டபிறகு </p><p>கண்கள் உதடுகளாகவும் மாறவேண்டியிருக்கிறது</p><p>புன்னகைகள் பேசும் வார்த்தைகளையும் சேர்த்து </p><p>கண்கள் பேச வேண்டியிருக்கின்றன</p><p>கண்களில் செயற்கை வானவில்களையும் </p><p>மின்னல்களையும் உருவாக்க வேண்டியிருக்கிறது</p><p>வீடு திரும்பும்போது </p><p>கண்கள் மிகவும் களைத்துவிடுகின்றன’’</p><p>என்றாள் ஆயாசத்துடன்</p>.<p>‘‘கண்களின் மொழி புரியாத வாடிக்கையாளர்களுக்கு</p><p>உன் இனிமையை எப்படித் தெரிவிப்பாய்?’’</p><p>என்றேன் வேடிக்கையாக </p>.<p>‘‘அதற்கும் பயிற்சிகள் உண்டு</p><p>பொதுவாக ஒரு ரிஷப்ஷனிஸ்ட் </p><p>அதிகம் பேச வேண்டியதில்லை</p><p>ஆனால் இப்போது</p><p>முகக்கவசங்களுக்குப் பின்னே</p><p>கூடுதலாக வார்தைகள் தேவைப்படுகின்றன</p><p>மேலும் புன்னகையில்லாத சூழலில் </p><p>தோள்களை எப்படி அசைக்கவேண்டும் என்பதிலும்</p><p>கரம் கூப்பி எப்படி வணங்கவேண்டும் என்பதிலும்கூட </p><p>சில கூடுதல் பயிற்சிகள் தரப்படுகின்றன</p><p>முன்பெல்லாம் புன்னகை என்பது</p><p>சூரியனைப்போல ஒரு மையக்கோளாகவும்</p><p>கண்களும் கைகளும் சொற்களும்</p><p>துணைக்கோள்களாகவும் இருந்தன</p><p>புன்னகை இல்லாத உலகில்</p><p>இப்போது எல்லாவற்றையும் மிகையாகப்</p><p>பயன்படுத்த வேண்டிருக்கிறது’’ என்றாள் அலுப்புடன்</p><p>ஒரு புன்னகை அவ்வளவு எளிதாக</p><p>ஒருவரை ஒரு கணம் அணைத்துக்கொள்கிறது</p><p>ஒரு புன்னகை அவ்வளவு நேர்த்தியாக</p><p>ஒருவரை ஆசுவாசப்படுத்துகிறது</p><p>ஒரு புன்னகை காலகாலமாக</p><p>சொற்களற்ற அன்பின் நிமித்தமாக</p><p>மலர்ந்துகொண்டிருக்கிறது</p><p>ஒரு புன்னகையின் நிலவு</p><p>உதிக்காதபோது</p><p>இந்த இருளில் </p><p>எத்தனை எத்தனை சிறிய மெழுகுவத்திகளை</p><p>ஏற்றி வைக்கவேண்டியிருக்கிறது</p>