பயிரை மேயும் வேலி !

ஸ்பெஷல் பிராஞ்ச்

. பெ ரும்பான்மையான அலுவலர்கள், கிராமங்களுக்கும் செல்வதில்லை, விவசாயிகளையும் சந்திப்பதில்லை. எப்போதாவது தனது பணி பற்றிய நினைப்பு வரும்போது, ‘‘நானும் ஃபீல்டுக்குப் போறேன்... ஃபீல்டுக்கு போறேன்’’ என வடிவேலு ஜெயிலுக்குப் போவதுபோல, அந்த வருவாய் கிராமத்தில் உள்ள முக்கியமான ஊருக்குச் செல்வார்கள். அங்குள்ள உரக்கடைகளில் அமர்ந்துகொண்டு, அவர்களிடம் டீ வாங்கிக் குடித்துவிட்டு...

. விவசாயிகளின் தற்கொலைக்குப் பின்னால் பல காரணங்கள் சொல்லப்பட்டாலும், அத்தனையையும் தாண்டி நிற்பது அதிகாரிகளின் அலட்சியங்கள்தான். இன்னொரு பக்கம் விவசாயிகளுக்காக அரசு ஒதுக்கும் பணத்தில் துறை வாரியாக நடக்கும் ஊழல்கள். சாமி வரம் கொடுத்தும் இங்கே பூசாரியை எதிர்பார்த்து நிற்கிறார்கள் விவசாயிகள். இங்கே பிரச்னையே பூசாரிகள்தான்.

. ஒவ்வொரு வருவாய் கிராமத்துக்கும் 15 நாட்களுக்கு ஒருமுறை உதவி வேளாண் அலுவலர்கள் செல்ல வேண்டும் என்பது கட்டாயப் பணி. குறிப்பிட்ட வருவாய் கிராமத்தில் உள்ள மொத்த விவசாய நிலங்களில் என்னென்ன பயிர்கள் எவ்வளவு பரப்பில் பயிரிடப்பட்டுள்ளன என்ற விவரங்களைக் கணக்கெடுத்து உயர் அதிகாரிகளுக்கு அனுப்புவதும் இவர்களுக்கான முக்கியப் பணி. இப்படி தமிழகம் முழுவதும் இருந்து வரும் தகவல்களை ஒட்டுமொத்தமாக சேகரித்து அதன் அடிப்படையில்தான் நமது மாநிலத்துக்கு எந்தப் பயிர் சாகுபடியை அதிகரிக்க வேண்டும்... எந்தப் பயிர் சாகுபடியைக் குறைக்க வேண்டும் என அதிகாரிகள் முடிவெடுக்க வேண்டும்.

. ஆனால், பெரும்பான்மையான அலுவலர்கள், கிராமங்களுக்கும் செல்வதில்லை, விவசாயிகளையும் சந்திப்பதில்லை. எப்போதாவது தனது பணி பற்றிய நினைப்பு வரும்போது, ‘‘நானும் ஃபீல்டுக்குப் போறேன்... ஃபீல்டுக்கு போறேன்’’ என வடிவேலு ஜெயிலுக்குப் போவதுபோல, அந்த வருவாய் கிராமத்தில் உள்ள முக்கியமான ஊருக்குச் செல்வார்கள். அங்குள்ள உரக்கடைகளில் அமர்ந்துகொண்டு, அவர்களிடம் டீ வாங்கிக் குடித்துவிட்டு... ‘அந்த உரத்தைக் கொடு, இந்தப் பூச்சிக்கொல்லியைக் கொடு, இன்ன விதையைக் கொடு’ என மெடிக்கல் ரெப் மாதிரி, சில கம்பெனிகளின் பெயர்களைப் பரிந்துரைப்பார்கள். அப்படியே ஊரிலுள்ள ஓரிரண்டு பெருந்தனக்காரர்களை மட்டும் பார்த்து நலம் விசாரித்துவிட்டுச் செல்வதைத்தான் வழக்கமாக வைத்திருக்கிறார்கள், பல உதவி வேளாண் அலுவலர்கள்.

. ஆடு மேயும் தக்காளி!

. இவர்கள் இப்படி தங்கள் பணிகளை ஒழுங்காகச் செய்யாமல், ஏதாவதொரு தவறான புள்ளிவிவரத்தை அனுப்பி வைக்க அதன் அடிப்படையில்தான் தோராயமாக பயிர் சாகுபடி அளவு பற்றி முடிவு செய்யப்படுகிறது. தமிழகத்தைப் பொறுத்தவரை அதிகாரிகள் கொடுக்கும் புள்ளிவிவரங்களுக்கும் நடைமுறைக்கும் நிறைய வித்தியாசங்கள் இருக்கும். இந்தக் குளறுபடியால்தான் சில நேரங்களில் காய்கறிகளின் விலை விண்ணைத் தொடுகிறது. பல நேரங்களில் பாதாளத்துக்குப் போய்விடுகிறது.

. ‘முதல் கோணல் முற்றும் கோணல்’ என்பார்கள். அதைப்போல அடிப்படையே தவறாக இருப்பதால்தான் விவசாயிகளுக்குப் பெருத்த அளவில் பிரச்னைகள் உருவாகின்றன. அதிகமான அளவில் தக்காளி விளைந்து விலை குறைந்துபோய் ஆடு, மாடுகளை மேயவிடும் நிலையும்; அறுவடைக்குக்கூடக் கட்டாத விலை கிடைப்பதால் வெண்டைக்காய்களை பறிக்காமலே விடும் அவலமும் நடக்கிறது. கடனை வாங்கி காய்கறிகளை சாகுபடி செய்த சம்சாரி, வட்டி கட்டக்கூட வழியில்லாமல் வாழ்வை முடித்துக்கொள்வதைத் தவிர, வேறென்ன செய்ய முடியும்? விவசாயிகளுக்காக வேலை செய்ய வேண்டியவர் அதற்காக சம்பளம், போக்குவரத்துப்படி, இதர படிகள்... என அனைத்தையும் வாங்கிக்கொண்டு அந்த வேலையை ஒழுங்காகச் செய்யாமல் இருப்பதால்தான் இரவு, பகல், வெயில், மழை என எதையும் பாராமல் தனது வேலையைச் செவ்வனே செய்யும் விவசாயி அதற்கான துளியளவு பலன்கூட கிடைக்காமல் வஞ்சிக்கப்படுகிறார். இந்தத் துயரம் ஒரு நாளோ, இரண்டு நாளோ அல்ல... ஆண்டுக்கணக்கில் தொடர்ந்துகொண்டே இருந்தால் வீம்புக்கு வேலை செய்யும் விவசாயி, எத்தனை நாட்கள்தான் வலிக்காத மாதிரி நடித்துக் கொண்டே இருப்பார்? ஒரு கட்டத்தில் கடனில் மூழ்கி நிலத்தை விட்டுவிட்டு கூலி வேலைக்குக் கிளம்பி விடுகிறார்.

. இவர்களா மீட்பார்கள்?

. ஓர் உதவி வேளாண்மை அலுவலருக்குச் சம்பளத்தைத் தவிர்த்து கிராமங்களுக்குச் சென்று வருவதற்காக மாதந்தோறும் 2 ஆயிரம் ரூபாய் தரப்படுகிறது. இதையும் தாண்டி எப்போதாவது கிராமங்களுக்குச் செல்லும்போது போக்குவரத்துச் செலவுக்கான பணம், காய்கறிகள் என விவசாயிகளிடமே வாங்கி வந்து விடுகிறார்கள். இவர்கள் கிராமங்களுக்குச் செல்வதில்லை என எழுந்த புகார்களைத் தொடர்ந்து, ஜி.பி.ஆர்.எஸ் கருவியையும் கொடுத்துப் பார்த்தது அரசு. அதை தினமும் இயக்கி பாக்கெட்டில் வைத்துக்கொள்ள வேண்டும். அதில் அவர் எங்கெங்கு செல்கிறார் என்ற விவரம் பதிவாகி இருக்கும். இந்த விவரங்களை அவர், உயர் அதிகாரிகளுக்கு அனுப்ப வேண்டும் என்பது நடைமுறை. ஆனால், உண்மையில், அப்படி யாரும் தகவல்களை அனுப்புவதில்லை. ‘ஏன் அனுப்புவதில்லை?’ என உயர் அதிகாரிகளும் கேட்பதில்லை. ஒவ்வோர் அதிகாரியும் தனது சத்துக்கு ஏற்ப ‘சைடு’ பிசினஸ்களைத் தொடங்கி அதைக் கவனிப்பதில் கவனம் செலுத்தி வருகிறார்கள். இவர்களைத்தான் ‘தங்களுக்கான மீட்பர்கள்’ என நினைத்து கடைசியில் கையைப் பிசைந்துகொண்டு நிற்கிறார்கள், விவசாயிகள்.

. சாமி வரம் கொடுத்தும்...

. ஒவ்வொரு பகுதியிலும் சில முன்னோடி விவசாயிகளை மட்டும் வைத்துக்கொண்டு, எந்த மானியம் அல்லது திட்டங்கள் வந்தாலும் அவர்களுக்கு மட்டும் அதைக் கொடுத்து தங்கள் ‘டார்கெட்’டை முடித்துவிடுகிறார்கள். சாதாரண விவசாயிகள் மானியங்களைக் கேட்டு இவர்களை அணுகினால், பிப்ரவரி மாதம் வரை, ‘இன்னும் ‘ஃபண்ட் வரலை’ என்பதும், ஏப்ரல் மாதம் கேட்டால்... ‘ஸ்கீம் முடிஞ்சுடுச்சு’ என்பதும்தான் இவர்கள் சொல்லும் ஒரே பதில். ஆக, விவசாயிகளின் வாழ்க்கை பூத்துக் குலுங்கப் போகிறது எனத் திட்டங்கள் தீட்டி, அதற்காகக் கோடிக்கணக்கான ரூபாய் பணத்தை ஒதுக்கியும் எந்த முன்னேற்றமும் விவசாயிகள் வாழ்வில் வருவதில்லை என்பதே உண்மை.

. ‘எங்களுக்கு ஆயிரம் பிரஷ்ஷர்!’

. பெரும்பான்மையான விவசாயிகள் பலனடையும் திட்டம், பழக் கன்றுகள், மரக்கன்றுகள் கொடுக்கும் திட்டம். இதில் நடக்கும் ஊழல் ஒரு பானை சோற்றுக்கு ஒரு சோறு பதம். மானியத்தில் கொடுக்கும் மரக்கன்றுகள் என்பதற்காக, தரமில்லாத நாற்றுப்பண்ணைகளில் நாற்றுகளையும், தங்கள் ‘கட்டிங்’கையும் வாங்கிக்கொண்டு, விவசாயிகளுக்குச் செடிகளைக் கொடுக்கிறார்கள். இதையும் நம்பி, நடவு செய்தால் அடுத்த இரண்டே மாதங்களில் காய்ந்து போய்விடும் செடிகள். ஒவ்வோர் ஆண்டும் ஓர் ஒன்றியத்தில் ஆயிரக்கணக்கில் மரக்கன்றுகளை நடுவதாகச் சொல்கிறார்கள். அப்படிப் பார்த்தால் கடந்த 10 ஆண்டுகளில் ஒவ்வொரு பகுதியிலும் லட்சக்கணக்கான மரங்கள் இருக்க வேண்டும். ஆனால், உண்மையில்... எத்தனை மரங்கள் இருக்கின்றன என்பதைப் பார்த்தாலே தெரியும்.

. இதைப்பற்றி கேட்டால், ‘‘எங்களுக்கும் ஆயிரம் பிரஷ்ஷர் இருக்கு’’ என ஆரம்பிக்கும் உதவி வேளாண் அலுவலர்கள், ‘‘நம்ம நாட்டுல விவசாயத் திட்டங்கள் முழுக்க ஏட்டுச் சுரைக்காய் கதைதான். அறிக்கை கொடுப்பதிலேயே எங்கள் ஆயுள் முடிந்து விடுகிறது. ஒவ்வொரு டெப்போவிலும் உள்ள உரங்கள், விதைகள், நுண்ணூட்டங்களை விற்பனை செய்யுமாறு கட்டாயப்படுத்துகிறார்கள் மேலதிகாரிகள். அந்த டார்கெட்டை முடிக்கவே எங்களுக்குப் போதும் போதும் என்றாகி விடுகிறது. இதைத் தாண்டியும் கிராமங்களுக்குச் சென்று கொண்டுதான் இருக்கிறோம். திட்டங்களும், மானியங்களும் பரவலாகப் போய் சேராததற்கு அரசியல்வாதிகள்தான் முக்கியக் காரணம். அவர்கள் சொல்லும் நபர்களுக்குத்தான் மானியங்களைத் தரவேண்டும் என கட்டாயப்படுத்துகிறார்கள். மறுத்தால் எங்களுக்குப் பல தொல்லைகளைக் கொடுக்கிறார்கள். இந்தப் பிரச்னைக்குக் காரணம், அரசியல்வாதிகளும் மேலதிகாரிகளும்தான். கமிஷனுக்கு ஆசைப்பட்டு தரமில்லாத நிறுவனங்களுக்கு ஒப்பந்தம் கொடுத்து, பொருளை எங்கள் தலையில் கட்டி விடுகிறார்கள். விவசாயிகள் எங்களைத் தவறாக நினைக்கிறார்கள். பாதித் திட்டங்களில் பொருட்களை சப்ளை செய்யாமலேயே சப்ளை செய்ததாகக் கணக்கு எழுதி, அதற்கு சாட்சியாக விவசாயிகளின் பட்டியலைக் கேட்கிறார்கள் அதிகாரிகள். நிலைமை இப்படி இருக்க நாங்கள் என்ன செய்வது..?’’ எனத் தங்கள் தரப்பை நியாயப்படுத்த முயற்சிக்கிறார்கள்.

. எது எப்படியோ... இவர்கள் பரமபதம் ஆடுவது விவசாயிகளின் வாழ்க்கையில் என்பதை வசதியாக மறந்துபோய் விடுகிறார்கள். இவை அடிமட்ட ஊழியர்களின் அலட்சியங்கள். இவற்றை அசால்ட்டாக ஓவர் டேக் செய்கிறது, அதிகாரிகளின் மெத்தனம்.

. அது... - அடுத்த இதழில்...

பயிரை மேயும் வேலி !

Vikatan Correspondent