35 ஆண்டுகளுக்கு பிறகு விடுதலை... - மாறிப்போன உலகம்... மறுவாழ்வுக்கு ஏங்கும் வீரப்பன் நண்பர்கள்!

வனச்சரகர் கொலை வழக்கில் 35 ஆண்டுக்காலம் சிறைவாசம் அனுபவித்துவிட்டு, அண்மையில் விடுதலையான வீரப்பனின் நண்பர்கள், முற்றிலும் மாறிப்போன உலகில் வாழ்வாதாரமின்றி தவிக்கிறார்கள்!

தமிழக, கர்நாடக மாநிலங்களுக்கு சிம்ம சொப்பனமாக விளங்கிய சந்தனக் கடத்தல் வீரப்பன் 2004-ல் தமிழக சிறப்பு அதிரடிப்படையால் கொல்லப்பட்டார். முன்னதாக 1987-ம் ஆண்டு வனச்சரகர் சிதம்பரம் உள்ளிட்ட மூன்று பேரை வீரப்பன் கும்பல் சுட்டுக் கொன்றது. இந்த வழக்கில் வீரப்பனின் அண்ணன் மாதையன், நண்பர்கள் ஆண்டியப்பன், பெருமாள் ஆகிய மூவருக்கும் ஆயுள் தண்டனை விதிக்கப்பட்டது. மூவரும் கோவை மத்திய சிறையில் அடைக்கப்பட்டிருந்தனர். இவர்களில் வீரப்பனின் அண்ணன் மாதையன், ஏழு ஆண்டுகளுக்கு முன்பு உடல்நலம் குன்றி உயிரிழந்தார்.

கோவை மத்திய சிறையில் ஆயுள் தண்டனைக் கைதிகளாக அடைக்கப்பட்டிருந்த ஆண்டியப்பன், பெருமாள் இருவரும் சமீபத்தில் நீதிமன்றத்தால் விடுதலை செய்யப்பட்டனர். மனித உரிமை ஆர்வலர்களின் நீண்ட நெடும் சட்டப் போராட்டத்துக்குப் பிறகே நன்னடத்தை விதிகளின்கீழ் அவர்கள் விடுவிக்கப்பட்டார்கள்.

இளமைக்காலம் முழுவதையும் சிறைக்கம்பிகளுக்குள் தொலைத்துவிட்ட இருவரும் தற்போது வயது முதிர்ந்து, பேசுவதற்குக்கூடத் தெம்பில்லாத நிலையில் விடுதலையாகி யிருக்கிறார்கள். சேலம் மாவட்டம், கத்திரிப்பட்டி அருகேயுள்ள தாண்டவக்கொட்டாய் கிராமத்தில் வசித்துவரும் ஆண்டியப்பனிடம் பேசினோம்.

‘‘தமிழக - கர்நாடக எல்லையிலுள்ள செங்கப்பாடி கிராமம்தான் எனக்குச் சொந்த ஊர். வீரப்பனுக்கும், பெருமாளுக்கும்கூட அதுதான் சொந்த ஊர். ஒரே ஊரைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதால், பால்ய காலத்திலிருந்தே வீரப்பனுடன் நல்ல நட்பில் இருந்தோம். பின்னர் சந்தனமரக் கடத்தல் வழக்கில், வனத்துறையும் காவல்துறையும் வீரப்பனைத் தேடியபோது எங்களது குடும்பத்தினரையும் டார்ச்சர் செய்ததால், நாங்கள் இருவருமே வனத்துறையினரைத் தேடிச் சென்று சரணடைந்தோம். இதையடுத்து 1987-ல் நான், பெருமாள், வீரப்பனின் அண்ணன் மாதையன் மூன்று பேரையும் கர்நாடக போலீஸார் கைதுசெய்து மைசூர் சிறையில் அடைத்தனர்.

ஐந்து ஆண்டுகள் மைசூர் சிறையில் தண்டனை முடிந்து வெளியே வருவதற்கு முந்தைய நாளில், மைசூர் சிறைக்கு வந்த தமிழக போலீஸார் எங்கள் மூவரையும் வனத்துறை அதிகாரி சிதம்பரம் கொல்லப்பட்ட வழக்கில் கைதுசெய்து கோவை மத்திய சிறையில் அடைத்தனர். சிறையிலிருந்தபோது, நன்னடத்தை, அரசு விடுமுறை தினங்களைக் கழித்திருந்தால் நாங்கள் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பே விடுதலையாகியிருப்போம்.

கிட்டத்தட்ட 35 ஆண்டுகள் சிறைவாசம் அனுபவித்துவிட்டோம். சிறைச்சாலை எங்களது உழைக்கும் திறன் அனைத்தையும் உறிஞ்சிக் கொண்டு, சக்கையாகத்தான் வெளியே தள்ளியிருக்கிறது. இனி எங்களது பிழைப்புக்கு என்ன செய்வது என்று தெரியவில்லை. எனக்கு இப்போது 70 வயதாகிறது. என் மனைவி காலமாகிவிட்டார். என் தம்பி பரமசிவன்தான் என் பிள்ளைகளை வளர்த்து ஆளாக்கியதோடு, என் மகளுக்குத் திருமணமும் செய்துவைத்தான்.

என் மகன் 19 வயதில் மர்மமான முறையில் உயிரிழந்துவிட்டான். என்னுடைய காலமும் கரைந்து போய்விட்டது. இருந்தாலும் இனி பிழைப்புக்கு வழி தேட வேண்டும். எனது விடுதலைக்காகத் தொடர்ந்து சட்டப் போராட்டம் நடத்திய கம்யூனிஸ்ட் தோழர்கள், பிழைப்புக்கு ஏதாவது உதவி செய்கிறோம் என்று கூறியிருக்கிறார்கள்’’ என்றார்.