சில தீர்ப்புகள்... சில எண்ணங்கள்... - 6 - மருத்துவம் என்பது மக்களுக்கு எட்டாக்கனியா?

`‘நான் சென்னை உயர் நீதிமன்றத்தில் நீதிபதியாகப் பதவி வகித்த பத்தாண்டுக் காலத்தில் கொடுத்த முக்கியமான தீர்ப்பு அது. எனக்கு மிகுந்த மனநிறைவைக் கொடுத்த தீர்ப்பு என்றும் சொல்லலாம். ஆனால், நான் ஓய்வுபெற்று பல வருடங்கள் ஆகிவிட்ட நிலையில், இன்றும் சமுதாய சூழல் மாறாதது வருத்தம் அளிக்கிறது.

மதுரை பெஞ்ச்சில் இருந்தபோது காப்பீடு தொடர்பாக நான் சந்தித்த வழக்கு இது. பொதுக்காப்பீட்டுத் திட்டத்தின் கீழ் தனக்கான காப்பீட்டுத் தொகையைத் தர மருத்துவமனை நிர்வாகம் நிராகரித்துவிட்டதாக ஒரு நபர் மனு கொடுத்திருந்த வழக்கு. அதில், `காப்பீட்டு நிறுவனம் எந்த அளவுக்கு இழப்பீடு கொடுக்க வேண்டும்? எல்லா காப்பீட்டு நிறுவனங்களும் காப்பீடு பெற தகுதி உள்ளவர் களுக்கு பாலிசிக்கு உட்பட்டுதான் அந்தத் தொகையைக் கொடுக்க முடியுமா அல்லது அதைத் தாண்டியும் கொடுக்க முடியுமா? பாலிசியை தாண்டி காப்பீட்டுத் தொகை கொடுக்க வேண்டி வருமா?' என்ற கேள்விகள் எழுந்தன.

மருத்துவக் காப்பீட்டின் கீழ் பலன் பெற விரும்புபவர், கேஷ்லெஸ் முறையில் சிகிச்சை பெற முடியும். அதாவது காப்பீடு எடுத்தவர்கள், சிகிச்சை பெறும்போது மருத்துவமனைக்கு பணம் செலுத்த வேண்டாம். காப்பீட்டு நிறுவனம் மருத்துவமனைக்கு நேரடியாக அதைச் செலுத்திவிடும். அதுதான் கேஷ் லெஸ். தவிர, அந்தக் காப்பீட்டுத்திட்டத்தில் எந்தெந்த மருத்துவமனைகள் இருக்கின்றன...எந்த நோய்களுக்கெல்லாம் இந்தத் திட்டம் பொருந்தும் என்பது காப்பீடு செய்தவருக்குத் தெரிந்திருக்க வேண்டியது அவசியம்.

குறிப்பிட்ட இந்த வழக்கில் காப்பீட்டு நிறுவனமும் மருத்துவமனையும் சம்பந்தப் பட்ட நபருக்கு இழப்பீட்டைத் தர வேண்டும் என நானும் நீதிபதி ராஜேந்திரனும் சேர்ந்து தீர்ப்பளித்தோம். தவிர, மருத்துவக் காப்பீடு கட்டியிருக்கும் நபர், மருத்துவமனையில் அதன் அடிப்படையில் கட்டணமில்லா சிகிச்சை தரச் சொல்லிக் கேட்டு, ஒருவேளை மருத்துவமனை அதை மறுத்தால் அந்த மருத்துவமனையைக் காப்பீட்டு நெட் வொர்க்கிலிருந்து அரசு நீக்கிவிடலாம் என்றும் சொன்னோம். இந்தத் தீர்ப்பைக் கொடுத்து சில மாதங்கள் ஆகியிருக்கும். என் நண்பரான, அரசு ஊழியர் ஒருவர் உயிருக்கே ஆபத்தான நோய் பாதிக்கப்பட்டு, அரசு மருத்துவமனையில் சேர்க்கப்பட்டார். நான் அவரை மருத்துவ மனையில் சென்று பார்த்து, அங்கிருந்த மருத்துவரிடம் அந்த நண்பருக்கான சிகிச்சை குறித்து விசாரித்தேன். மருத்துவரும் அது குறித்து விளக்கினார். அந்த நண்பரின் உறவினர்கள் அவரை தனியார் மருத்துவ மனைக்கு மாற்ற விரும்பினார்கள். தனியார் மருத்துவமனையில் செலவு அதிகம் என்று சொல்லியும் அது பற்றிய கவலை இல்லாமல் அவர்கள் அந்த நண்பரை தனியார் மருத்துவ மனைக்கு மாற்றினார்கள்.

நான்கைந்து நாள்களான நிலையில், நண்பரின் உறவினர்கள் என்னிடம், ‘மருத்துவ மனையில் நிறைய பணம் கட்டச் சொல் கிறார்கள். நாங்கள் காப்பீட்டுத் திட்டத்தில் இருக்கிறோம். அதையும் மீறி பணம் கேட் கிறார்கள்’’ என்றார்கள்.

அந்த நிலையில்தான் ஏற்கெனவே நானும் நீதிபதி ராஜேந்திரனும் சேர்ந்து வழங்கிய தீர்ப்பு நினைவுக்கு வந்தது. அந்த வழக்கு தொடர்பான பட்டியலில் என் நண்பரை அனுமதித்திருந்த மருத்துவமனையும், அவரை பாதித்திருந்த நோயும் இருந்தன. எனவே அவர்கள் பணம் கேட்க முடியாது. அது குறித்து மருத்துவமனை நிர்வாகத்திடமும் கேட்டதற்கு அவர்கள், ‘நாங்கள் இதயநோய்க்கு மட்டும்தான் காப்பீட்டுத் திட்டத்தின் கீழ் கட்டணம் வாங்காமல் சிகிச்சை கொடுப்போம். அதை காப்பீட்டு நிறுவனத்துக்கும் சொல்லி யிருக்கிறோம்’ என்றார்கள். அடுத்து நான் காப்பீட்டு நிறுவன அதிகாரியிடம் பேசினேன். அவரும் அதையே சொன்னார்.