ஜனவரி 12-ம் தேதி மாலை 4.53-க்கு ஹைத்தி தீவில் கடலுக்கு அடியில் டெக்டானிக் பிளேட்டுகள் உரசிக்கொண்டது, தொடர் துயரங்களின் உச்சகட்ட சோகம். சுமார் ஒன்றரை ஆண்டுகளுக்கு முன், இந்தத் தீவில் இருந்த பலவீனமான பள்ளிக்கூடம் ஒன்று இடிந்து விழுந்ததில் 500 குழந்தைகள் அப்படியே இறந்துபோனார்கள். சென்ற ஆண்டு, அடுத்தடுத்து இந்தத் தீவைத் தாக்கிய புயல் மழையில் ஏராளமான வீடுகள் கரைந்தன. சுமார் 10 லட்சம் மக்கள் வீடுகளை இழந்தனர். மிச்சம் இருந்த கட்டடங்களையும் அந்தப் பேய் மழை பலவீனமாக்கிச் சென்றது. இப்போது ஏழு ரிக்டர் ஆவேசத்தோடு பூமி குலுங்கி, எஞ்சிய கட்டடங்களைக் கலைத்துக் குலைத்து நாசப்படுத்திவிட்டது.

45 விநாடிகள்தான்... வட அமெரிக்காவுக்கும் தென் அமெரிக்காவுக்கும் இடையே கண்ணீர்த் துளி வடிவில் மிதந்துகொண்டு இருந்த தீவு, உலகின் பிரமாண்டமான கல்லறையாகிவிட்டது. ஜனாதிபதி மாளிகையில் இருந்து சாதாரணனின் வீடு வரை சர்வ நாசம். தீவின் அத்தனைக் கட்டடங்களும் பெரும் சத்தத்துடன் சரிந்தபோது, உயிர் பயத்தின் ஓலம் உலகையே உலுக்கியது. இறந்தவர்களின் எண்ணிக்கை இரண்டு லட்சத்துக்கும் மேலே என்பது உறுதி. இடிபாடுகளுக்குச் சிக்காமல் தப்பிப் பிழைத்த சிலரையும் புழுதிப் புயல் மூச்சுத் திணற வைத்துச் சாகடித்தது. கொடுமையிலும் கொடுமையாக, அந்த நாட்டில் இருந்த இரண்டே தீயணைப்பு நிலையங்களும்கூட இடிந்துபோனதில், தீயணைப்பு வாகனங்கள் இடிபாடுகளில் சிக்கிச் செயலிழந்துவிட்டன. சுமார் 90 லட்சம் கறுப்பின மக்களின் வசிப்பிடமாக விளங்கும் அந்தத் தீவில் எத்தனை லட்சம் பேர் இறந்தார்கள் என்பதைக் கணக்கெடுக்கக்கூட அங்கே கட்டமைப்பு வசதிகள் இல்லை. காயமடைந்து உயிருக்குப் போராடும் லட்சக்கணக்கான மக்களுக்கு முதலுதவி செய்ய மருத்துவ உபகரணங்களோ, மருந்து மாத்திரைகளோ இல்லை. ‘இறந்துபோனவர்கள் பாக்கியவான்கள்!’ என்று உயிர் மட்டும் மிச்சம் இருப்பவர்கள் கதறிக் கொண்டு இருக்கிறார்கள்.

தலைக்கு மேல் கூரை இல்லை; குடிக்கத் தண்ணீர் இல்லை; சாப்பிட உணவு இல்லை. ‘இங்கே நாங்கள் தவித்துக்கொண்டு இருக்கிறோம்!’ என்று வெளியுலகுக்குத் தகவல் அனுப்ப தொலை பேசிச் சேவைகள் இல்லை. நிர்க்கதியாக நடுத் தெருவில் நிற்கும் அவர்களுக்குத் தண்ணீரையும் உணவையும் கொண்டுபோய்ச் சேர்ப்பதும் சுலபமாக இல்லை. உணவு மற்றும் தண்ணீரோடு ஹைத்தி விமான நிலையத்தில் தரையிறங்கும் தன்னார்வ அமைப்பினரால், சேதமடைந்த விமான நிலையத்தைத் தாண்டிக் கொஞ்ச தூரம்கூடச் செல்ல முடியவில்லை. அனைத்துச் சாலைகளிலும் கட்டட இடிபாடுகள். வீதிகள் முழுக்க இறைந்துகிடக்கும் சடலங்கள், நோய் பரப்பும் கிருமிக் கேந்திரங்களாக உருமாறிக்கொண்டே இருக்கின்றன.

ஹைத்தி தீவு, இப்போது சமூக விரோதிகளுக்கு வேட்டைக் காடு!

அமெரிக்காவின் கைப்பாவை ராணுவ ஆட்சி, பொருளாதாரத்தை நிர்ணயிக்கும் போதை பாலிடிக்ஸ் என்று சீரழிந்துகிடந்த நாட்டைக் கொஞ்ச காலத்துக்கு முன்புதான் ஐ.நா. சபை தன் கட்டுப்பாட்டில் எடுத்துக்கொண்டது. இப்போது அங்கு நடப்பது ஐ.நா. சபையின் அமைதிப் படை ஆட்சி. ஆனால், ஐ.நா. அதிகாரிகள் தங்கியிருந்த தலைமை அலுவலகமே பூகம்பத்தில் சிக்கித் தரை மட்டமாகிப்போனதால், இப்போது ஊருக்கு ஊர் கட்டப்பஞ்சாயத்து கொடிகட்டிப் பறக்கிறது.

கொள்ளையடிப்பது, எதிர்ப்பவர்களை நடுவீதியில் அடித்து உதைத்துத் தூக்கில் தொங்கவிடுவது, நடு ராத்திரியில் மேளதாளம் முழங்க அழிச்சாட்டியம் செய்வது என்று அமைதியான நாட்களிலேயே கோர தாண்டவம் ஆடும் கும்பல்களுக்கு இந்தப் பூகம்பம் வரப்பிரசாதம். பூகம்பத்தால் சிறைச் சுவர்கள் விழுந்து நொறுங்கியதில், கைதிகள் சுலபமாக வெளியேறி, தங்கள் பழைய சகாக்களோடு கைகோத்து மீண்டும் கொலை, கொள்ளைகளில் இறங்கிவிட்டார்கள்.

இப்போது ஹைத்தி தனது உணவு, மருந்து போன்ற அடிப்படைத் தேவைகளுக்கே அண்டை நாடான அமெரிக்காவை நம்பியிருக்கிறது. மனிதாபி மான அடிப்படையில் இல்லாவிட்டாலும், தனக்கு வெகு நெருக்கத்தில் இருக்கும் ஹைத்தி இதே பரிதாப நிலையில் இருந்தால், அகதிகளையும் போதைப் பொருட்களையும் அமெரிக்காவுக்குள் சட்டவிரோதமாக ஏற்றுமதி செய்யும் தொழிற்சாலையாக மாறிவிடும் என்ற சுயநலத் தொலைநோக்கு காரணமாகவாவது அமெரிக்க ஆட்சியாளர்கள் நிவாரணப் பணிகளுக்குக் கை கொடுப்பார்கள் என்பது அனைவரின் எதிர்பார்ப்பு!