Pasumai Vikatan - 25 February 2018 - தண்ணீர் - அறிவியல்+அரசியல்+அழிவியல் | Science and politics behind water and its resources

த மிழக நீர்வளங்களின் முக்கியத்துவமும், அவற்றின் அழிவும், மீட்டுருவாக்கமும், அதைச் சார்ந்த அரசியல் பிரச்னைகளைப் பற்றியும் பேச இருக்கிறது இத்தொடர். நீர்வளங்களைப் பாதுகாக்கவும் அதை மீட்டெடுக்கவும் தூண்டுகோலாக இந்தப் பகுதி அமையும்.

‘மக்களுக்கான சேவைகள்’ என்று சொல்லிக்கொள்ளும் கல்வி நிலையங்கள், பேருந்து நிலையங்கள், நீதிமன்றங்கள், அரசு அலுவலகங்கள், குடியிருப்புகள், சாலைகள், தொழிற்சாலைகள்... போன்றவற்றில் பெரும்பான்மையானவை ஏதாவதொரு நீர் நிலையின் மீதுதான் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. இவையெல்லாம் மக்களுக்குத் தேவைதான் என்றாலும் மக்களுக்கான அடிப்படைத்தேவை தண்ணீர்தான் என்பதை மறந்துவிடுகிறார்கள்.

தமிழ்நாட்டின் மொத்த மக்கள்தொகை 7.91 கோடி. தமிழ்நாட்டின் நிலப்பரப்பு 1,30,266 சதுர கிலோமீட்டர். இதில் பாசனப் பரப்பளவு 20 லட்சம் ஏக்கர் (8,33,583 ஹெக்டேர்). உலக அளவில் பாசன முறையை முன்னெடுத்தவர்களில் முன்னோடியானவர்கள் தமிழர்கள். இப்போது, தண்ணீர்ப் பற்றாக்குறையால் அல்லாடிக் கொண்டிருப்பவர்களும் தமிழர்கள்தான்.

. சமீப ஆண்டுகளில் தமிழகத்தில் நடந்த இரண்டு நிகழ்வுகள் மிகவும் முக்கியமானவை. ஒன்று 2015-ம் ஆண்டில் ஏற்பட்ட வெள்ளம். இரண்டாவது 2016-ம் ஆண்டின் இறுதியில் உருவான வறட்சி. இவையிரண்டும் ஆக்கிரமிப்பின் உச்சத்தையும் நீரின் முக்கியத்துவத்தையும் நமக்கு வெளிச்சம் போட்டுக்காட்டியுள்ளன. குடிநீர்ப் பற்றாக்குறையும் பாசன நீர்ப்பற்றாக்குறையும் பெரிய பிரச்னைகளாக உருவெடுத்துள்ளன. அதனால், சாகுபடிப் பரப்பு குறைந்துகொண்டேவருகிறது.

இதன் உண்மை நிலவரத்தைக் கொஞ்சம் பார்ப்போம். தமிழகத்தின் சராசரி மழைப் பொழிவு ஆண்டுக்கு 979 மில்லி மீட்டர். நம்முடைய ஆறுகளின்மூலம் பெறப்படும் தண்ணீரின் அளவு 833 டி.எம்.சி. ஏரிகள், கண்மாய்கள்மூலம் சேகரிக்கப்படும் தண்ணீரின் அளவு 390 டி.எம்.சி. அணைகள் மற்றும் நீர்த்தேக்கங்கள்மூலம் சேகரிக்கப்படும் தண்ணீரின் அளவு 243 டி.எம்.சி. நிலத்தடி தண்ணீரின்மூலம் பெறப்படும் அளவு 425 டி.எம்.சி. இவ்வளவு தண்ணீர் கிடைத்தும் இவற்றில் 500 டி.எம்.சி தண்ணீரைத்தான் நாம் பயன்படுத்துகிறோம். அதாவது, 17 சதவிகித அளவு தண்ணீரைத்தான் நாம் பயன்படுத்துகிறோம். 25 சதவிகிதத் தண்ணீர் அதாவது, 259 டி.எம்.சி தண்ணீர், கடலுக்குத்தான் செல்கிறது. ஆனாலும் நாம் பற்றாக்குறை என்றுதான் சொல்லிவருகிறோம். அதற்குக் காரணம் நமது நீர் ஆதாரங்களை இழந்ததுதான்.

. தமிழக ஆறுகள், ஏரிகள், குளங்கள், கண்மாய்கள் ஆகியவற்றின் முக்கியத்துவமும், அவற்றை மீட்டுருவாக்கம் செய்வது குறித்தும் அதைச் சார்ந்த அரசியல் பிரச்னைகள் குறித்தும் இத்தொடரில் பார்ப்போம். தமிழ்நாட்டில் இருக்கும் பெரும்பான்மையான நீர்நிலைகள் ஆங்கிலேயர்களின் ஆட்சிக் காலத்துக்கு முன்பே உருவாக்கப்பட்டவை. நம் முன்னோரின் பாசன அமைப்புகளைப் புரிந்துகொண்டால்தான் தற்போதுள்ள நீர்நிலைகளை மீட்டுருவாக்கம் செய்வது எளிதாக இருக்கும்.

. நம் முன்னோரின் பாசன வரலாறு, பாசன அமைப்புகள் குறித்து, தமிழ்நாடு பொதுப்பணித்துறை மூத்த பொறியாளர் ச.மா.ரத்னவேல் தொகுத்த ‘தொல் பாசனம்’ என்ற நூலிலிருந்து சில தகவல்களைச் சுருக்கமாகச் சொல்கிறேன்.

. ‘காடுகொன்று நாடாக்கி, குளந்தொட்டு வளம்பெருக்கி’ என்று வேளாண் தொழிலை வேள்வியெனச் செய்தவர்கள் பழந்தமிழர்கள். வேட்டைச் சமூகமாக, உணவு சேகரிக்கும் நிலையிலிருந்த தொல்மாந்தர்கள், நீர்வளம் மிக்க இடங்களைத் தேடி, நிலையான வாழ்க்கையை அமைத்துக்கொண்டார்கள். அதன் பயனாக உலகுக்கு வேளாண்மையை அறிமுகப்படுத்தினார்கள். நாடோடியாக, இனக்குழுக்களாக வாழ்ந்த மக்கள், நிலையான வாழ்விடம்கண்டு, நீரின் பயன்பாடறிந்து வேளாண்மை செய்யத் தொடங்கிய நாள் முதல் நம் பண்பாடு, நாகரிகம் ஆகியவை வளரத்தொடங்கின.

. தமிழகத்தைப் பொறுத்த அளவில், ‘பழங்கால வாழ்க்கையின் தொடக்கம்’ என்பது 15 லட்சம் ஆண்டுகளுக்கு முந்தையது எனத் தொல்லியல் அறிஞர்கள் வரையறுக்கின்றனர். புதிய கற்கால வாழ்க்கையை அதாவது, வேளாண்மையைக் கண்டறிந்த காலத்தைச் சுமார் 10 ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்டதாகக் கணக்கிடுகின்றனர். வேளாண்மை கண்டறிந்த காலத்திலேயே மனிதன், நீரையும் முறையாகப் பயன்படுத்தத் தெரிந்திருந்தான் என்பதுதான் இதன்பொருள்.

புதிய கற்காலத்தைத் தொடர்ந்து வந்த இரும்புக்காலம், வேளாண் மக்களின் உற்பத்திக்கருவிகளில் பெரும்புரட்சியை ஏற்படுத்தியது. கலப்பைகளும், வேளாண்மை சார்ந்த பிற இரும்புக்கருவிகளும் உருவாக்கம் பெற்றன. வேளாண் வாழ்வியலின் வளர்ச்சிக்காக மன்னர்களும் மக்களும் நீர்நிலைகளை உருவாக்கினர். நீர்நிலை மேம்பாட்டுக்கென நிர்வாக முறைகளை உருவாக்கி, காவலர்களையும் நியமித்தனர். இவற்றைச் சங்க இலக்கியங்கள்மூலமாக அறிந்துகொள்ள முடியும்.

. தொடர்ந்து வந்த சேர, சோழ, பாண்டிய மன்னர்களும் அவரவர் எல்லைக்குட்பட்ட பகுதிகளில், பாசனப்பணிகளில் பெரிதும் கவனம் செலுத்தியுள்ளனர். வேளாண்மையைப் பெருக்கி, நாட்டு மக்களும் உழவர்களும் செழித்து வாழ்வதற்குரிய வழிவகைகளைச் செய்துள்ளனர் என்பதைப் பல செப்பேடுகளும் கல்வெட்டுச் சான்றுகளும் தெரிவிக்கின்றன.

1923-ம் ஆண்டில் மேற்கொண்ட ‘மொகஞ்சாதரோ - ஹரப்பா’ அகழ்வாய்வுக்குப் பிறகு... திராவிட நாகரிகம், சிந்துசமவெளி நாகரிகத்தின் ஓர் அங்கம் என்று அறிஞர்களால் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டுள்ளது. இந்த வரலாற்றுப் பின்னணியின்மூலம் தமிழகப் பாசன வரலாறு, சுமார் 10 ஆயிரம் ஆண்டுகள் பாரம்பர்யத்தைக்கொண்டது என்பதை, நாம் தெள்ளத் தெளிவாக உணரலாம்.

. பயிர்களின் வளர்ச்சிக்காக நீர் வழங்கப்படுவதைப் பாசனம் என்கிறோம். பாசனத்துக்கான நீர், ஆற்றுப்பாசனம், ஏரிப்பாசனம், இறவைப்பாசனம் என்ற மூன்று வழிகளில் பெறப்படுகிறது. ஆறுகளில் கால்வாய்கள் வெட்டி நிலங்களுக்குத் தண்ணீரை நேரிடையாகக் கொண்டுசெல்வது ஆற்றுப்பாசனம். பள்ளமான நிலப்பகுதிகளில் கரையெழுப்பி உருவாக்கப்பட்ட ஏரி, குளம், கண்மாய்ப் போன்றவற்றில் நீரைத் தேக்கி, அதை வாய்க்கால்கள்மூலமாக நிலங்களுக்குக் கொண்டுசெல்வது ஏரிப்பாசனம். ஆற்றுப்பாசனம் மற்றும் ஏரிப்பாசனம் ஆகியவை பூமியின் இழுவை சக்தி (Gravitational Force) மூலம் செயல்படுபவை. தமிழகத்தில் பெரும்பாலான கல்வெட்டுகளில் ஏரிப்பாசனம் குறித்தே பதிவு செய்யப் பட்டுள்ளது.

மூன்றாவதான இறவைப் பாசனம் என்பது, கிணறு அல்லது நீர்நிலைகளிலிருந்து... கமலை, ஏற்றம் போன்றவை மூலமாக மேலே எடுத்து நிலத்துக்குக் கொண்டுவருவது. தற்போது இறவைப்பாசனம் மின்சாரப் பம்ப்செட்கள் மூலம் செயல்படுத்தப்படுகிறது.

தமிழக நீர் வளம், பொழிகிற மழைவளத்தைப் பொறுத்தும் அண்டை மாநிலங்களிலிருந்து ஆறுகள் வழி பெறப்படும் நீரைப்பொறுத்தும் அமைகிறது. ஒரு மழைக்கும், அடுத்த மழைக்கும் கால இடைவெளி அதிகமாகும் சமயங்களில் பயிர்களைக் காப்பற்றவே ஏரி, குளம், கண்மாய்கள் போன்றவை உருவாக்கப் பட்டுள்ளன. இந்த நீர்நிலைக்கட்டுமானங்கள், சங்க காலத்துக்கு முந்தையவை.

மழையின் அருமையை உணர்ந்ததோடன்றி, மழைநீரைச் சேமிக்க வேண்டிய அவசியத்தையும் நன்கு உணர்ந்ததால்தான், நீர் நிலைகளை நம் முன்னோர் உருவாக்கினர். அதனால்தான் ஏரிகள், குளங்கள், கண்மாய்கள் உள்ளிட்டவை, பாசனக் கட்டமைப்புகளில் முதன்மையானவையாகக் கருதப்படுகின்றன. இவற்றைப் பற்றித் தொடர்ந்து பார்ப்போம். -பாயும்

. இவரைப் பற்றி

பொறிஞர் அ.வீரப்பன், தமிழ்நாடு பொதுப்பணித்துறையில் சிறப்புத் தலைமைப் பொறியாளராகப் பணியாற்றி ஓய்வுபெற்றவர். தற்போது தமிழ்நாடு பொதுப்பணித்துறை மூத்த பொறியாளர் சங்கத்தின் மாநிலச் செயலாளராக இருக்கும் இவர், கடந்த 50 ஆண்டுகளாகத் தமிழ்நாட்டின் நீர்வளங்கள் குறித்து அரசுக்கு வழிகாட்டல் நெறிமுறைகளையும் பொறியியல் ஆலோசனைகளையும் வழங்கிவருகிறார். முல்லைப் பெரியாறு பிரச்னை, காவிரி நதிநீர்ப் பிரச்னை, மீத்தேன் எதிர்ப்பு, அவிநாசி அத்திக்கடவு திட்டம் எனப் பலவற்றுக்கும் குரல் கொடுத்துவருகிறார். காவிரி நதிநீர்ப் பிரச்னையில் தமிழகத்தின் நியாயமான கோரிக்கைகள், கர்நாடகா மாநிலத்தின் சூழ்ச்சிகள், மத்திய அரசின் நிலை, உச்ச நீதிமன்றம் கருத்தில் கொள்ள வேண்டிய விஷயங்கள் ஆகியவற்றை அரசுக்கும் மக்களுக்கும் தெரியப்படுத்துவதில் முக்கியப் பங்காற்றி வருகிறார். தமிழகத்தில் ‘தண்ணீர் தன்னிறைவு சாத்தியமே’ என்று மாநிலம் முழுவதும் விழிப்பு உணர்வுக் கூட்டங்களை நடத்தி வருகிறார். பத்திரிகை, தொலைக்காட்சிகளிலும் நீர்வளங்கள் குறித்து ஆக்கப்பூர்வமான கருத்துகளைக் கூறி வருகிறார். திருச்சி மாவட்டம், துறையூரைச் சேர்ந்த இவர், தற்போது சென்னையில் வசித்துவருகிறார்.

தொடர்புக்கு, செல்போன்: 94444 04774