மிஸ்டு கால்! : மின்னல் ஜன்னல் தொடர்

காதலைப்பற்றி சில யுகங்கள் பேசியவள், 'நான் என்பது பெண் வடிவில் இருக்கும் நீ'...

'நீ என்பது ஆண் உருவில் நடமாடும் நான்' என்றெல்லாம் உருகியவள். எனக்கு இன்னும் ஆயிரம் வருடங்களுக்குக் கனவைத் தந்தவள். என் மல்லிகைப் பூக்களுக்குத் தன் கூந்தலைக் காட்டியவள். பெண்ணே, நீ அதே சந்தியா இல்லையா? இன்னும் நான் ஏன் வெடித்துச் சிதறவில்லை?

பின் ஒருவாறு நிதானம் பெற்று, அவள் உதிர்த்திருந்த வார்த்தைகளைப் பொறுக்கி, அதில் மினி ஆராய்ச்சி நடத்தினேன்.

ஒரு காலத்தில் என்னைக் காதலித்ததால், அவள் தற்போது அடையும் உணர்ச்சிகள்... அருவருப்பு, குமட்டல், சிரிப்பு. ஏனென்றால், நான் தவறான ஆள், கிறுக்கன், கோமாளி, லூஸு, உண்மைக் காதல் புரியாதவன். என்னுடன் அவள் சுற்றிய காலம், அவளது வாழ்க்கையில் கேவலமான காலம். அவள் தற்போது மறக்க விரும் புகிற பெயர்... ராஜு!

இந்த வார்த்தைகளைச் சேகரித்துக்கொள்ளவா எதிர்காலம் வந்தேன்? சந்தியாவைப் பார்க்கத் துடித்தேன்? முதன்முதலாக எதிர்காலம் அறிந்ததற்காக வருந்தினேன். சில விஷயங்கள் தாமதமாகத் தெரிவதே நல்லது. தேவையான நேரத்தில், கவலையோ, சந்தோஷமோ, பெறுவதே சிறந்தது. இந்த ஞானம் நாளைக்கு டாக்டர் போடப்போகும் ஊசிக்காக, இன்றே பேன்ட்டை இறக்கிவிட்டுக்கொண்டு அலைய வேண்டியது இல்லை என்ற உபரி ஞானமுடன் முழுமை அடைந்தது.

இது வரை எதிர்காலத்தில் நான் பார்த்த, அறிந்த சம்பவங்கள் நான் நிகழ்காலத்தை அடையும்போது, என் நினைவில் இருந்து மறந்துவிடக் கூடாது என்று தவித்தேன். இப்போதோ, சந்தியாவை நான் பார்த்தது, என்னைப்பற்றிய அவளது கருத்துக்கள் எல்லாம் மறந்துவிட வேண்டும் என்று விரும்பினேன். நான் நிகழ்காலத்தில் அவளைச் சந்திக்கும்போது பழைய - என் இனிய சந்தியாவாக அவளைச் சந்திக்க வழி இருக்கிறதா?

ஸைட்டரின் பேச்சைக் கேட்டு, எதிர்காலத்துக்கு டூர் வந்தது தவறு. டேய், ஸைட்டர்... உன் வார்த்தை ஜாலங்களில் மயங்கி, கூடு நீங்கி... என் சந்தோஷம் எல்லாமே போச்சுடா... ம், ஃபிகர் ஒன்று தன் வேலை யைக் காட்டிவிட்டதற்கு, பாவம் நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்? மன்னியுங் கள், மகான்களே! ஸைட்டர் ஐயா, நிகழ்காலத்துக்கு நான் திரும்பியதும் சயனைடு சப்ளை செய்ய இயலுமா?

இவ்விதம் சற்று நேரம் துக்கித்த பின், மெள்ள சமாதானம் அடையத் துவங்கினேன்.

சந்தியா என்னைக் காதலித்தபோது அந்த அளவு என்னிடம் என்ன இருக் கிறது, எதைப் பார்த்து விரும்பினாள் என்று தோன்றியது. இப்போது என்னிடம் என்ன இல்லை என்று இந்த அளவு என்னை வெறுத்து ஒதுக்கியிருக்கிறாள் என்று தோன்று கிறது. பதில் ரொம்பச் சுலபமானது. பெண்கள் அப்படித்தான் இருப்பார்கள்.

கடவுளே, தேவதைகள் தாங்கள் செய்வது இன்னதென்று ஏன் அறியாது இருக்கின்றன? காதலியை மறக்க ஆண்களால் முடியும். ஆனால், காதலையே மறக்க பெண்களால்மட்டும் தான் முடியும்.

ஆக, எல்லாம் முடிந்துவிட்டது. இந்த 14 வருடங்களில் என்ன நடந்திருக்கும் என்பதை யூகிக் கத் துவங்கினேன். நிகழ்காலம் திரும்பியதும், அமெரிக்கக் கடவுள் என் ஓலைக் கூரைக் கடைக்கு வந்து, என் தோப்பூர் பிரியாணியை உண்டு, சுவைத் துப் பாராட்டி எழுதப்போகிறார். அதன் பிறகு, நான் மெள்ள முன்னேற இரண்டு, மூன்று வருடங் கள் தேவைப்படுகின்றன. அதற்குள், நான் வெற்றி பெறுவதைப் பார்க்காமலேயே என்னை மிரட்டிச் சென்ற கையோடு, சந்தியாவின் அண்ணன்கள் அவளை வேறு யாருக்கோ கல்யாணம் செய்துவிடு கிறார்கள். அந்த 'வேறு யாரோ ஒருவன்' என்னை விடச் சிறந்தவனாக இருக்க வேண்டும். அவன் சந்தியாவின் மனசுக்குள் கம்பீரமாகக் காலம் தள்ளு கிறான்.

- இப்படித்தான் நடந்திருக்க வேண்டும்.

சந்தியா இன்னும் தொலைபேசியை விடவில்லை. சிரித்துச் சிரித்துப் பேசிக்கொண்டே இருந்தாள். படுத்திருந்தவள் ஒயிலாக அமர்ந்து பேசத் துவங் கினாள்.

ஏக்கமுடன் அவளையே பார்த்தேன். சந்தியா, நீ உன் கணவனை நேசி. ஆனால், என்னை இந்த அளவு வெறுத்து ஒதுக்கி, கேவலமாகத் துரத்தியடிக்கிற அளவு நான் மோசமானவனா? உன் மனதில் கொஞ்சம் நாகரிகமான இடத்தை நீ எனக்குத் தந்திருக்கலாம். சிறிது கண்ணியமாக என்னை நினைத்திருக்கலாம்.

இனி, இங்கு என்ன வேலை? கிளம்ப வேண்டியதுதான் சந்தியா, குட் பை!

காதல் முடிந்துவிட்டது. சொர்க்கத்துடன் எனக்கு இருந்த லைஃப் டைம் கனெக்ஷன் பிடுங்கப்பட்டுவிட்டது. நான் ஜெயிக்கிறபோது யாரெல்லாம் என்னுடன் இருக்க வேண்டும் என்று விரும்பினேனோ, யாரெல்லாம் நான் ஜெயிக்க வேண்டும் என்று விரும்பினார்களோ, அவர்கள் யாருமே நான் ஜெயித்தபோது என்னுடன் இல்லை. எனக்குப் பிரியமானவர்கள் இல்லாமல், நான் யாரிடம் என் பதக்கங்களைக் காட்டுவேன்? உண்மையிலேயே நான் பெற்றது, வெற்றியா?

சலிப்பு அடைந்தேன். வாழ்க்கைக்கு ஆணையிட நாம் யார்? அது கையெழுத்திட்டு வழங்கும்; அல்லது திணித்துச் செல்லும். நாம் பொறுக்கிக்கொள்ள வேண்டும். எந்த மனநிலையில் அதைப் பெறுகிறோமோ... மடையா, இந்த இடத்தில் தத்துவம் தேவையா? சந்தியா கன்னத்தில் பளாரென அறைந்திருக்கிறாள். அவளை ஆசை தீரப் பார்த்துவிட்டு, இடத்தைக் காலி செய்து, அடுத்த வேலையைப் பார். சோகமுடன், வேதனையுடன், தவிப்புடன், காதலுடன் அவளைப் பார்த்தேன். குட் பை!

வாசல் வரை சென்றவுடன், மீண்டும் தாங்க முடியாமல் அவள் அருகே வந்து, அவளைச் சோக முடன், வேதனையுடன்...

சந்தியா அழகி என்பது எனக்குத் தெரியும். ஆனால், அவள் எனக்குக் கிடைக்காததால் இப்போது பேரழகி ஆகிக்கொண்டு இருந்தாள். பிரமிப்புடன் அவளைப் பருகினேன்.

ஒரு புத்தகத்துடன், இப்போது அவள் குப்புறப்படுத்திருந்தாள். அழகான பாதங்கள், தங்கக் கொலுசு, கெண்டைக்காலின் திரட்சி, பின்புற வளைவுகள்... அப்படியே முன்னால் வந்து... என்னுள் ஆண் உணர்வுகளைக் கிளர்ந்து எழச் செய்வதைத்தானே சற்றே வெளியே தெரிந்த அவளது பெரிய மார்புகள் விரும்பின?

இந்தக் கணமே அவளுக்கு ஒப்புக்கு இரண்டு துண்டுத் துணிகள் கொடுத்து, பனிப் பிரதேசத்தில் ஆடவிட்டால்... தொப்பி, ஜீன்ஸ், மஃப்ளர், ஸ்வெட்டர் கோட், கை உறைகள், ஷூக்கள், கண்ணாடி எல்லாம் அணிந்த கதாநாயகன் கைகளைக் கட்டிக்கொண்டு 'உடைகள் தர மாட்டேன்; ஆனால், உயிரையும் கொடுப்பேன்' என்று பாட முன் வருவான்போல செழுமையாகக்கிடந்தாள்.

இந்த வனப்பும், அழகும், கவர்ச்சியும் எனக்குச் சொந்தம் இல்லை. நழுவவிட்டுவிட்டேன். ஏறாத பஸ்ஸுக்காக பஸ் ஸ்டாண்டில் காத்திருந்த முட்டாள் நான்!

இல்லை, நான் முட்டாள் இல்லை. ஏனென்றால், சந்தியா என்னிடம் நிகழ்காலத்தில் சொன்ன வார்த் தைகள் என் நினைவுக்கு வந்துவிட்டன.

நிகழ்காலத்தில் அவளது அண்ணன்கள் என்னை அடித்த பிறகு, என்னை மேரி வீட்டுக்கு வரச் சொன்னாள் சந்தியா. மேரி வீட்டில் நானும் அவளும் சந்தித்தோம்.

அப்போது சந்தியா, "நாளைக்கு நான் என்னையே உங்களுக்குத் தரப்போறேன். என் அண்ணன்களால் உங்களுக்கு ஏற்பட்ட காயத்துக்கு மருந்து இதுதான்" என்றாள். "மேரியின் வீட்டில் நாளை யாருமே இருக்க மாட்டார்கள்" என்று சொல்லிவிட்டு, "என் அன்பை உடலாலும் வெளிப்படுத்த விரும்பறேன். நாளைக்கு வாங்க... யூஸ் மீ..." என்றும் சொன்னாள்.

உடனே, அவளைப் பார்த்துப் பரிதாபப்பட்டேன். காதலின் பெயரால் அவளைச் சுரண்ட முடியாது என்றும், ஒருவேளை அவளை நாளைக்குச் சந்தித்து உணர்ச்சிவசப்பட்டு அவளை உபயோகித்துவிட்டால், என் சுயமரியாதையை இழந்து என் மதிப்பீட்டில் வீழ்ந்துவிடுவேன் என்றும் முடிவு செய்தேன்.

இப்போது என் முடிவை மறுபரிசீலனை செய்தாக வேண்டும். தெரிந்துவிட்டது. நிகழ்காலத்தில் அவளே 'யூஸ் மீ' என்கிறாள். நிகழ்காலம் திரும்பியதும் நாளை என் ஓலைக் கூரைக் கடைக்கு அமெரிக்கன் வந்த பிறகு, கட்டப்பஞ்சாயத்தில் வினோத்துக்கு ஆதரவாக மழுப்பலான பதில் சொன்ன பிறகு, மேரியின் வீட்டுக்குச் செல்ல வேண்டும். அங்கே சந்தியா காத்திருப்பாள். அப்போது அவளிடம் நான் சொல்ல வேண்டிய பதில்

"எனக்கு விருப்பம் இல்லைதான். இருந்தாலும், மனசைக் கல்லாக்கிக்கிட்டு உனக்காகச் சம்மதிக்கிறேன்" என்பதே!