நீயும் ... நானும்! - 22

''எப்படியும் 1,100 மார்க் வந்துரும்னு உறுதியா நம்பினேன். நான் நினைச்சதைப் படிச்சிடலாம்னு இருந்தேன். ஆனா, 1,000 மார்க்கூட வரலை. எல்லாம் போச்சு சார்!'' என்று ஆற்றாமையோடு கண்கள் பனிக்கப் புலம்பிய ஓர் இளைஞரிடம் ''நீங்கள் நினைத்ததை அடையவும், நீங்கள் குறித்துவைத்த இலக்கை எட்டவும் வேறு பல வகைகளிலும் வாய்ப்புகள் வரும்'' என்று எவ்வளவோ சொல்லிப்பார்த்தேன். அவரால் சமாதானம் அடைய முடியவில்லை.

''1,100 மதிப்பெண்கள் பெறுவதற்கான தகுதி என்னிடம் இருக்கிறது. அதற்காக நான் கடுமையாக உழைத்தேன். ஆனால், என் எதிர்காலமே இருண்டுபோச்சு'' என்று தொடர்ந்து அரற்றிக்கொண்டே இருந்தார்.

நினைத்தது நடக்கவில்லை என்பதால், ஆசைப்பட்டதை அடைய முடியாது என்று பல தருணங்களில் முடிவுக்கு வந்துவிடுகிறோம். அந்த முடிவுதான், இலக்கை அடைவதற்கு ஏதுவாகக் கண் முன்னே இருக்கும் இன்ன பிற வாய்ப்புகளையும் கவனிக்க முடியாமல் செய்துவிடுகிறது.

இன்றைக்கு வாழ்க்கையில் ஜெயித்துவிட்டதாக நாம் நினைக்கிற பலரும் அவர்கள் சிறு வயதில் அல்லது இளம் பிராயத்தில் என்னவாக வேண்டும் என்று நினைத்தார்களோ, அதுவாகத்தான் ஆகியிருக்கிறார்களா என்று கேட்டால், நூற்றுக்கு 80 சதவிகிதம் இல்லை என்றுதான் பதில் வரும். இருந்தாலும், அவர்கள் செய்ய நினைத்ததை வேறு ஒரு ரூபத்தில் அல்லது வடிவத்தில் செய்ய முடிந்திருக்கிறது.

இலக்கை அடைவதற்கு மனதுக்குள் தீர்மானித்துக்கொண்ட பாதை மட்டும்தான் ஒரே வழி என்று நினைத்துக்கொள்ள வேண்டியது இல்லை. அந்தப் பாதை அடைக்கப்படுகிறபோது, இலக்கை நோக்கிய பயணம் நின்றுபோகிறது.

நமக்குக் கிடைக்க வேண்டிய விஷயங்கள் நாம் நினைக்கிற வடிவத்திலேயே கிடைக்க வேண்டும் என்று மனதுக்குள் ஒரு குறியீட்டைப் பதிவுசெய்துகொள்கிறோம். அதற்கு குறிக்கோள் என்றும், கொள்கை என்றும், இலக்கு என்றும் ஏதோ ஒரு பெயர்வைக்கிறோம்.

அந்த இலக்கை அடைவதற்குத் தீர்மானிக்கப்பட்ட வழிகள் தவிர, வேறு எந்தப் பாதைகள் உகந்தவை என்று அநேக நேரங்களில் ஆராய்வது இல்லை. ப்ளஸ் டூ வகுப்பில் 1,100 மதிப்பெண்கள் எடுக்க வேண்டும். தமிழகத்தின் தலை சிறந்த கல்லூரியில் சேர வேண்டும். அங்கு 90 சதவிகிதம் எடுக்க வேண்டும். பிறகு, பெயர் சொல்லிக்கொள்ளும்படியான டாப் 10 கம்பெனிகளில் 30,000 ரூபாய் துவக்கச் சம்பளத்தில் வேலைக்குச் செல்ல வேண்டும். யோசித்துப் பாருங்கள்... உங்கள் இலக்கை அடைய நீங்களே எத்தனை கண்டிஷன்கள் வைத்திருக்கிறீர்கள்.

இப்படி எல்லாம் திட்டமிட்ட குறிக்கோள் வைத்திருந்தால்தான், இலக்கை அடைய முடியும் என்று சொல்லலாம். இப்படிக் கட்டுப்பாடான திட்டம் வைத்திருப்பவர்கள்தான் ஜெயிக்கலாம் என்றால், வெற்றிபெற்றவர்களில் பெரும்பாலானோர் நினைத்தது ஒன்று... செய்துகொண்டு இருப்பது ஒன்று என்று ஏன் சொல்கிறார்கள்?

இலக்குகளை விசாலமாக வையுங்கள். உலகத்தையும் வாய்ப்புகளையும் அகலமாகப் பாருங்கள். குறியீடுகளை மனதில் பொருத்திக்கொண்டு இலக்குகளைத் துரத்தாதீர்கள். இந்தத் துரத்தலால் உங்களை அறியாமல் நீங்களே ஒரு கடிவாளத்தைக் கட்டிக்கொள்கிறீர்கள். உங்கள் இலக்குகளை அடைய வாசல் வரை கொட்டிக்கிடக்கும் வாய்ப்புகளைத் தவறவிடுகிறீர்கள்.

உங்கள் உழைப்புக்குக் கிடைக்க வேண்டிய பரிசும், உங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட ஆசியும், வரமும் உங்கள் முன்னால்தான் இருக்கிறது. ஆனால், அது நீங்கள் எதிர்பார்த்திருக்கும் வடிவில் இல்லை. அவ்வளவுதான். ஆனால், அது வேறு ஒரு வடிவில் இருப்பதால், கவனிக்கத் தவறவிடுவது எவ்வளவு பெரிய தவறு.

ஒரு பணக்கார வீட்டுப் பையனுக்கு ஸ்போர்ட்ஸ் கார் மீது ஆசை. எப்போதும் அது குறித்துதான் சிந்தனை. யார் அது மாதிரி கார் ஓட்டிப் போனாலும், மிக ரசிப்பான். எங்காவது அந்த கார் நின்றிருந்தால், ஒரு காதலியைப் பார்ப்பதுபோல் ரசித்துப் பார்ப்பான். நண்பர்களுடன் பேசும்போதுகூட, அந்த கார்பற்றிதான் பேசுவான்.

அப்பா ஒருநாள் சொன்னார், 'நீ கல்லூரிப் படிப்பில் முதல் வகுப்பில் தேர்ச்சி பெறு... உனது பட்டமளிப்பு நாளில் அந்த காரைப் பரிசாகத் தருகிறேன்' என்று. இளைஞனுக்கு எல்லை இல்லா மகிழ்ச்சி. அவன் கனவு கண்ட ஸ்போர்ட்ஸ் கார் அவனுக்குக் கிடைக்கப் போகிறது.

கார்பற்றிய கனவுகளோடு தீவிரமாகப் படிக்க ஆரம்பித்த அவன் முதல் வகுப்பில் தேறினான். பட்டமளிப்பு விழா நாளும் வந்தது. அவன் கனவு நிறைவேறப் போகிற நாள். பட்டத்தைக் கையில் வாங்கிக்கொண்டு அப்பாவைப் பார்க்க ஓடோடி வந்தான். அப்பாவிடம் பட்டத்தைக் கொடுத்துவிட்டு கண்கள் நிறைய எதிர்பார்ப்போடு நின்றான்.

மகிழ்ச்சியோடு அவனை அணைத்துக்கொண்ட தந்தை அருகில் இருந்த அறைக்கு அழைத்துப் போனார். இளைஞனுக்கு ஆர்வம் அளவில்லை. அங்கே அழகாக பேக் செய்யப்பட்டு இருந்த ஒரு பைபிளைப் பரிசாக வைத்திருந்தார் அப்பா. மகனுக்கு மாபெரும் ஏமாற்றம். அப்பா மீது ஆத்திரம்... அவர் தன்னை ஏமாற்றிவிட்டார் என்ற கோபம் வேறு.

அந்தப் பரிசை அவன் கையால்கூடத் தொடவில்லை. கோபமாக வீட்டைவிட்டு வெளியேறினான். தந்தை சொல்ல முனைவது எதையும் அவன் கேட்கத் தயாராக இல்லை. கண் முன்னே அவன் ஸ்போர்ட்ஸ் கார் வந்து வந்து போனது. அன்று வீட்டைவிட்டு வெளியேறியவன், 10 வருடங்களில் நன்கு வளர்ந்து இருந்தான்.

அப்பாவைப் பார்க்க வேண்டும் என்று அவ்வப்போது தோன்றினாலும் ஏமாற்றியவரை ஏன் பார்க்க வேண்டும் என்று இருந்துவிடுவான்.

ஒருநாள் தந்தி ஒன்று வந்தது. தந்தை இறந்துவிட்டார் என்று. கனத்த இதயத்தோடு வீட்டுக்குப் போனான் இளைஞன். அப்பாவின் போட்டோ மட்டுமே தொங்கியது. பழைய நினைவுகளோடு வீட்டைச் சுற்றி வந்தவன், தற்செயலாக அந்த அறைக்குள் போனான். அப்பா பரிசாகக் கொடுத்த அந்த பைபிள் அப்போதும் பிரிக்கப்படாமல் அப்படியே இருந்தது.

அதைக் கையில் எடுத்தபோது அதன் பின்பகுதியில் ஏதோ தட்டுப்பட்டது. திருப்பிப் பார்த்த மகனுக்கு அதிர்ச்சி. கண்களில் இருந்து கண்ணீர் கரைபுரண்டு ஓடியது. அந்த பைபிளின் பின்னால் அவன் ஆசைப்பட்ட ஸ்போர்ட்ஸ் காரின் சாவியும் அதை முழுத்தொகையையும் கொடுத்து பட்டமளிப்பு நாளில் வாங்கியதற்கான ரசீதும் இருந்தன.

அடியில் ஒரு வாசகம் 'அன்பு மகனுக்கு ஆசீர்வாதங்களுடன் அப்பா' என்றிருந்தது. அப்பாவையும் அவரின் அன்பையும் நினைத்து அழுவதைத் தவிர, வேறெதுவும் செய்ய முடியவில்லை. ஒருவேளை அந்த அறைக்குள் அப்பா அழைத்துச் சென்ற நாளில் ஸ்போர்ட்ஸ் கார் நின்று இருந்தால் மகனின் கனவு நிறைவேறி இருக்கும். ஸ்போர்ட்ஸ் கார் என்ற குறியீட்டை மனதுக்குள் வைத்திருந்த மகனுக்கு பைபிளுக்குப் பின்னால் அதன் சாவி இருக்கலாம் என்று தோன்றவில்லை. இப்படி நாமும் நமக்கு வழங்கப்பட்ட விவரங்களையும் ஆசீர்வாதங்களையும் எத்தனையோ முறை கவனிக்காமல் விட்டு இருக்கிறோம்.

இலக்கை அடைவதற்கு உரிய பாதை ஒன்று மட்டும்தான் இருக்கிறது. அது அடைபட்டுவிட்டது என்று நினைப்போம் என்றால், நம் எண்ணத்தில் ஏதோ கோளாறு இருப்பதாக அர்த்தம். உங்கள் வெற்றியின் வடிவம் நீங்கள் கற்பனை செய்ததுபோல் இல்லாமல் இருக்கலாம். ஆனால், அது வேறு ஒரு வடிவில் உங்களுக்கு வந்து சேர நீங்களே தடையாக இருந்துவிடாதீர்கள்.

பரீட்சை முடிவுகள் வந்திருக்கின்றன. நீங்கள் நினைத்தது நடக்காமல் இருந்திருக்கலாம். உங்கள் இலக்கை அடைய இன்னும் எண்ணற்ற வழிகள் உங்கள் முன்னே இருக்கத்தான் செய்கின்றன.

கழற்றி எறியுங்கள் அந்தக் கடிவாளத்தை...

ஆள்வதற்கு இந்த உலகமே இருக்கிறது!