“இது நிலம் சொன்ன கதை!”

‘`எ ன்னோட கதையை என்னோட நிலத்துல படமா எடுக்க நினைச்சேன். ஆனா அந்த நிலம் என் கதையை அதோட கதையா வரிச்சுக்குச்சு. ‘நீ வா, நான் பார்த்துக்குறேன்’னு அந்தக் கதையை எங்கெங்கோ நகர்த்திட்டுப் போச்சு. தன் பிள்ளைக்கு அந்த மண்ணு பண்ணுனதுதான் இவ்ளோவும்னு நம்புறேன்’’ - தமிழ் சினிமாவே உற்றுநோக்கும் அறிமுக இயக்குநர் வினோத்ராஜ் இப்படித்தான் பேசத் தொடங்குகிறார். ரோட்டர்டம் சர்வதேச பிலிம் பெஸ்டிவலின் உயரிய டைகர் விருதை வென்ற அவரின் ‘கூழாங்கல்’ படத்துக்கான அறிமுகம்தான் இந்த வார்த்தைகள். . ‘‘சொந்த ஊரு மதுரை. சின்ன வயசுல மதுரையைச் சுத்தி நிறைய படப்பிடிப்புகளை வேடிக்கை பார்த்திருக்கேன். சென்னை வந்து ‘நாளைய இயக்குநர்’ல உதவி இயக்குநர், டைரக்டர் சற்குணம் சார் தயாரிச்ச ‘மஞ்சப்பை’ல உதவி இயக்குநர்னு சினிமாக் கனவு நனவாக ஆரம்பிச்சது. படம் இயக்கலாம்னு நம்பிக்கை வந்தப்போ ஒரு கதை எழுதி, தயாரிப்பாளர்களை அணுக ஆரம்பிச்சேன். அப்போ நடந்த ஒரு சம்பவம்தான் இப்போ ‘கூழாங்கல்’லா வளர்ந்து நிக்குது.

. என் தங்கச்சி வாக்கப்பட்டுப் போன இடத்துல அவங்களுக்கும் அவங்க கணவருக்கும் பிரச்னையாகிடுச்சு. இடுப்புல ரெண்டு வயசுக் குழந்தையைத் தூக்கி வச்சுட்டு நடுராத்திரியில பத்து கிலோமீட்டர் காட்டுலயும் மேட்டுலயும் நடந்தே என் வீட்டுக்கு வந்துட்டாங்க. ஒரு அண்ணனா என்னால அப்போ என்ன பண்ணிடமுடியும், ஆறுதல் சொல்றதைத் தவிர? ‘உன் பையன் வளர்ந்து நிக்கிறப்போ உனக்கான நியாயத்தைக் கேப்பான்மா’ன்னு சொல்லிட்டு விட்டுட்டேன். ஆனா, மனசு கேக்கல. ‘ரெண்டு உசுரும் அன்னிக்கு ராத்திரி எவ்ளோ சிரமப்பட்டுருக்கும்... இந்தக் கதையை எடுக்காம எதை எடுக்குறது’ன்னு முடிவு பண்ணி எழுத ஆரம்பிச்சேன். அம்மாவைத் தேடி பையனும் அவன் அப்பாவும் போற பயணம்தான் படம்’’ - அழுத்தமாய் விவரிக்கிறார் வினோத்.

. ‘‘இண்டிபென்டன்ட் சினிமாவா எடுத்தா மட்டும்தான் நான் சொல்ல வர்றதைச் சொல்லமுடியும்னு தோணுச்சு. என்கூடவே சினிமாவுல பயணிச்ச நண்பர்கள் விக்னேஷ் குமுளி, பார்த்திப் ஒளிப்பதிவாளர்களாவும், கணேஷ் சிவா எடிட்டராவும் இணைஞ்சாங்க. டீமா சேர்ந்து மதுரை மேலூர், அரிட்டாப்பட்டினு கதைக் களத்தைத் தேடி நடந்தே திரிஞ்சோம். வேற யாரோன்னா அந்த நிலம் அங்கே படம் பண்ண விட்ருக்குமான்னு தெரியல. அந்தச் சூட்டுக்கும் வேக்காட்டுக்கும் எந்தவித வசதியும் இல்லாம அங்கே படம் பண்றதெல்லாம் ரொம்பவே கஷ்டம். நான் முன்னாடியே சொன்ன மாதிரி, அந்த நிலம் எங்களை அதோட மக கதையைச் சொல்ல அனுமதிச்ச துன்னுதான் நம்புறோம்’’ கனம் கூடுகிறது அவரின் சொற்களில்.

. ‘‘முருகபூபதியின் ‘மணல் மகுடி’ நாடகக்குழுவுல நான் இருந்தப்போ அங்கே கறுத்தடையான்னு ஒருத்தர் பழக்கமானாரு. பார்க்க சாதாரணமா இருப்பார். ஆனா மேடையேறிட்டா பார்க்குற நமக்கு சிலிர்த்துடும். அவர் இந்தக் கதைக்கு சரியா இருப்பார்னு அவரைத் துரத்தித் துரத்தி கதை சொல்ல முயற்சி பண்ணினேன். அவருக்கு சினிமா நாட்டமில்லாததால, முடியாது போன்னு துரத்திவிட்டுட்டார். ஒருநாள் வீட்டுக்கே போய் ‘கதைய படிச்சுட்டு வேணாம்னு சொல்லுங்க. ஒரு வார்த்தை பேசாமப் போய்டுறேன்’னு சொல்லி, கதையை அங்கே வச்சுட்டு வெளியே வந்து உட்கார்ந்துட்டேன். கொஞ்ச நேரம் கழிச்சு வெளிய வந்தவர் கையில ஒரு பென்சிலும் ஷார்ப்னரும் கொடுத்து, ‘இதை எவ்ளோனாலும் சீவிக்க. ஆனா உடைச்சுடாத’ன்னு சொன்னார். அவர் சம்மதிச்சுட்டார்னு தெரிஞ்சது. அவர் நம்பிக்கையைக் காப்பாத்த சொன்ன மாதிரியே படமும் எடுத்து கடைசி நாள் அந்த பென்சிலை அவர்கிட்டயே, ‘உடைக்கலன்னு நம்புறேன்’னு சொல்லிக் கொடுத்துட்டேன்’’ என நிம்மதியாய்ச் சிரிக்கிறார்.

. ‘‘ரெண்டு ஸ்கெட்யூல் படத்தை நாங்களே முடிச்சுட்டோம். மேற்கொண்டு நகர்த்த வழி தெரியல. NFDC பிலிம் பஜார்ல இயக்குநர் ராம் சாரைப் பார்த்தேன். அவருக்கு படத்தோட க்ளிப்பிங்கைப் போட்டுக் காட்டினேன். இம்ப்ரஸ் ஆனவர், எடுத்தவரையிலான படத்தையும் பார்த்துட்டு, ‘உனக்கு ஏதாவது பண்ணணும்டா’ன்னு விக்னேஷ் சிவன் சார், நயன்தாரா மேடம்கிட்ட படத்தைக் கொண்டு போனார். அவங்க உள்ள வந்ததும் மிச்சப்படத்தை முடிக்க முடிஞ்சது. ராம் சார் வழியா யுவன் படத்துக்குள்ள வந்தார். ‘எனக்கு மெளனம் ரொம்பப் பிடிக்கும். அது படத்துல நிறைய இருக்கு, அதோட அழகு குறையாம இசையமைக்கிறேன்’னு சொல்லி அழகா பின்னணி இசை அமைச்சுக்கொடுத்தார். யோசிச்சுப் பார்த்தா இதெல்லாம் கனவு மாதிரி இருக்கு’’ நெகிழ்கிறது அவர் குரல்.

. ‘‘படம் முடிச்சதும் முதல்ல போட்டுக் காட்டினது என் வீட்டாளுங்களுக்கும் ஊர்ல இருக்குறவங் களுக்கும்தான். ‘வேலை வெட்டிய எல்லாம் விட்டுட்டு வந்துருக்கேன். பார்த்துக்க’ன்னு கறாரா வந்து உட்கார்ந்த கிழவி கண்ணுல, படம் முடியுறப்போ கண்ணீர். ‘பேரக் காப்பாத்திட்டோம்’னு எனக்கு ஒரு சின்ன ஆசுவாசம். தங்கச்சி நிலைமையைக் கேக்கவா வேணும். ஆனா ஒண்ணு சொல்லவா? பிலிம் பெஸ்டிவல் ஸ்கிரீனிங்கைவிட நான் ரொம்ப பயந்தது என் ஊரு கிழவிங்களுக்குத்தான்’’ என மண்வாசனை சுமந்து சிரிக்கிறார்.

. ‘`நம்ம படம் எப்படியாவது அவார்டு வாங்கிடணும்னு வேண்டிக்கிட்டே இருந்தேன்’னு சொன்ன நயன்தாரா மேடம் தொடங்கி, படம் தொடர்பா பேசுறப்போ எல்லாம் உணர்ச்சிவசப்படுற விக்னேஷ் சிவன் சார், ராம் சார், சாய் தேவானந்த் சார், வெங்கட் சார்னு இந்தப் படத்தைத் தூக்கிச் சுமந்தவங்க நிறைய பேர் இருக்காங்க. அவங்க எல்லாருக்குமான விருதாதான் டைகர் விருதைப் பார்க்குறேன். அடுத்தடுத்த பிலிம் பெஸ்டிவல்களுக்கும் அனுப்புற வேலைகள் நடந்துகிட்டிருக்கு, கூழாங்கல்லும் அது நிறைஞ்சு கிடக்குற அந்த நிலமும் கடந்துபோற எல்லாரையும் ஏதோவொரு இடத்துல நிறுத்தி, ‘ஏ... இது நம்ம கதைப்பா’ன்னு பொருத்திப் பார்த்துக்க வைக்கும். படம் பார்க்குறவங்க, அதுல வர்ற மனிதர்கள்ல தங்களுக்குத் தெரிஞ்சவங்களோட சாயலைப் பார்ப்பாங்க. எனக்கு நம்பிக்கை இருக்கு’’ - நேர்மறையாய் முடிக்கிறார் வினோத்.

அவர் நிலத்தை மேவிய அதே சூரியன் இங்கும் ஓங்கி உயரத்தில் நிற்கிறது சாட்சியாய்!

“இது நிலம் சொன்ன கதை!”

நித்திஷ்