சீட்டுக் கட்டுவது உண்மையிலேயே லாபம் தரும் முறைதானா, இந்தத் திட்டத்தில் உள்ள சாதகமான, பாதகமான அம்சங்கள் என்னென்ன, யாரிடம் சீட்டு சேருவது நல்லது, சீட்டுத் திட்டத்தில் சேரும்போது கவனிக்க வேண்டிய விஷயங்கள் என்னென்ன என்பதையெல்லாம் சற்று விரிவாகப் பார்ப்போம்.

பலவிதமான சீட்டுத் திட்டங்கள்..!

முதலில், பல்வேறு சீட்டுத் திட்டங்களைப் பற்றியும் அதில் சேரும்போது கவனிக்க வேண்டிய விஷயங்கள் பற்றியும் மதுரையைச் சேர்ந்த அரசு அங்கீகாரம் பெற்ற யானைக்கல் வி.எம் சிட்ஸ் பிரவேட் லிமிடெட் நிறுவனத்தின் மேலாண்மை இயக்குநர் ஏ.வேல்முருகனிடம் கேட்டோம்.

“நகைச் சீட்டு, தீபாவளிச் சீட்டு, ஏலச் சீட்டு, குலுக்கல் சீட்டு எனப் பல வகையான சீட்டுகள் உண்டு. நகைச் சீட்டில் நாம் கட்டும் பணத்துடன் கூடுதலாக ஒருமாதத் தவணைப் பணத்தை நகைக் கடைகள் கொடுக்கும். இப்படிச் சேர்க்கும் பணத்தை எந்த நகைக் கடையும் பணமாகத் தராது. நகையாகத்தான் வாங்கிக்கொள்ள முடியும். தீபாவளி, பொங்கல் சீட்டு என்பவை பண்டிகையின்போது தொடங்கப்படுகிறவை. இந்தச் சீட்டுத் திட்டத்தில் சேருகிறவர்களுக்கு பட்டாசு, பண்ட பாத்திரங்கள், இனிப்பு வகைகள் பரிசாக அளிக்கப்படுகின்றன.

இந்தக் கழிவு என்பது பணத்தைக் குறைத்து எடுப்பதன் மூலம் கிடைப்பது. பேச்சு வழக்கில் இதை ‘தள்ளி எடுப்பது’ அல்லது கசடு என்பார்கள். எது எப்படி எனில், ஒரே மாதத்தில் இரண்டு, மூன்று பேருக்குச் சீட்டுப் பணம் தேவைப்படலாம். அப்போது ரூ.25,000 சீட்டை ஒருவர் ரூ.3,000 குறைத்து, ரூ.22,000-க்கு எடுத்துக் கொள்ள முன்வரலாம். இன்னொருவர் ரூ.4,000 குறைத்து ரூ.21,000-த்துக்கு எடுக்க முன்வரலாம். இறுதியில் யார் அதிக தொகையைக் குறைத்து ஏலத்துக்கு எடுக்கிறார்களோ, அவருக்கே அந்த மாத சீட்டுப் பணம் கொடுக்கப்படும். ஏலச் சீட்டில் ஆரம்பத்தில் குறைவான தொகையும், நடுவில் கொஞ்சம் அதிகமான தொகையும், கடைசி மாதங்களில் கிட்டத்தட்ட முழுத் தொகையும் கட்ட வேண்டியிருக்கும்’’ என்றவர், ஏலச் சீட்டுத் திட்டத்தில் சேர்வதால் நமக்கு லாபமா, நஷ்டமா என்பதையும் சொன்னார்.

லாபமா, நஷ்டமா?

‘‘ஏலச் சீட்டைப் பொறுத்தவரை, நாம் முக்கியமாகக் கவனிக்க வேண்டிய விஷயம், எந்த வகையான அடமான சொத்தும் இல்லாமல் நமக்கு பணம் கிடைப்பது. வங்கி களில் தனிநபர் கடன் தவிர, மற்ற எல்லா வற்றுக்கும் அடமான சொத்து தர வேண்டும். ஆனால், ஏலச் சீட்டுத் திட்டத்தில், ஒருவர் நன்கு தெரிந்தவர்கள் என்ற அடிப்படையிலேயே பணம் தரப்படுகிறது.

ஏலச் சீட்டில் எடுக்கப்படும் பணம், நாம் எப்போது எடுக்கிறோம், எடுத்த பணத்தை எதற்காகப் பயன்படுத்துகிறோம் என்பதையும் பொறுத்து அது லாபமா, நஷ்டமா என்பதைச் சொல்ல முடியும். உதாரணமாக, ஏலச் சீட்டில் ஒருவர் ரூ.25,000 சீட்டை 20,000 ரூபாய்க்கு எடுக்கிறார் என்று வைத்துக்கொள்வோம். அதை அவர் பிசினஸில் முதலீடு செய்கிறார். இதற்கு மாதத்துக்கு 10% லாபம் கிடைத்தால்கூட ரூ.2,000 கிடைத்துவிடும். இப்படி 10 மாதம் செய்தால் (Rotation) செய்தால், ரூ.20,000 லாபம் கிடைக்கும். இதுதான் சீட்டுப் பணத்தை லாபமாகப் பயன்படுத்திக்கொள்ளும் சூட்சுமம்.

சீட்டுத் திட்டத்திலிருந்து பணம் எடுக்காமல், 20,000 ரூபாயைக் கடனாக 24% வட்டிக்கு வாங்குகிறார் எனில், வட்டி மட்டுமே மாதம் ஒன்றுக்கு ரூ.480 கட்ட வேண்டும். இப்படி பத்து மாதம் கட்டினால், அவர் 4,800 ரூபாயை வட்டியாகத் தர வேண்டியிருக்கும். பிசினஸுக்காக இல்லையென்றாலும், அதிக வட்டியில் கடன் வாங்கி, அதன்மூலம் அத்தியா வசியமான செலவுகளைச் செய்வதைவிட, ஏலச் சீட்டில் கொஞ்சம் பணத்தைக் குறைத்து எடுத்து, அத்தியாவசியமான செலவுகளைச் செய்தால் லாபம்தான். ஆனால், பணம் கிடைக்கிறதே என்று ஏலச் சீட்டுப் பணத்தை எடுத்துவிட்டு, அதை பீரோவிலோ, வங்கி சேமிப்புக் கணக்கிலோ வைத்திருந்தால் நஷ்டம்தான்’’ என்றவர், ஏலச் சீட்டில் சேரும்முன் கவனிக்க வேண்டிய விஷயங்கள் பற்றியும் எடுத்துச் சொன்னார்.

அரசுப் பதிவு பெற்ற நிறுவனமா?

‘‘ஒருவர் சீட்டு நிறுவனம் நடத்த முடிவு செய்துவிட்டால், அவர் வசிக்கும் பகுதிக்கு உட்பட்ட காவல் நிலையத்தில் 3,000 ரூபாய்க் கான காசோலை கொடுத்து முதலில் பதிவு செய்துகொள்ள வேண்டும். சீட்டு நடத்துபவரின் மீது குற்றங்கள் இல்லாத பட்சத்தில், புலனாய்வுத் துறைக்கு அவருடைய விவரங்கள் அனுப்பி வைக்கப்படும். அவர்களுடைய விசாரணை யிலும் குற்ற நடவடிக்கைகளில் சீட்டு நடத்துபவரின் பெயர் இல்லாதபட்சத்தில், அனுமதி வழங்கப்படும். இதன்பிறகே சார் பதிவாளர் அலுவலகத்தில் பதிவு செய்ய முடியும்.

மேலும், ஒரு லட்சம் ரூபாய் சீட்டு நடத்துகிறார் எனில், (உதாரணத்துக்கு 10 பேர், பத்து மாதம்) ரூ.1 லட்சத்தை சீட்டு நடத்துபவர் தனது வங்கியில் டெபாசிட் செய்து (ரூ.10 லட்சம் சீட்டாக இருந்தால், ரூ.10 லட்சத்தை வங்கியில் டெபாசிட் செய்ய வேண்டும்), அதற்கான ஆவணத்தைச் சீட்டு நடத்தும் பகுதியில் இருக்கும் சார்பதிவாளர் அலுவ லகத்தில் கொடுத்து பதிவு செய்துகொள்ள வேண்டும். இதன்பிறகு, ஒரு எண் கொடுப்பார்கள். அதற்குமுன், ஒப்பளிப்பு ஆணை (prior sanction letter) கொடுப்பார்கள். அதைக் காண்பித்த பின்புதான் சீட்டுத் திட்டத்தில் ஆட்களைச் சேர்க்க முடியும். ஆட்களைச் சேர்த்த பின், அனைவரின் விவரங்களுடன் ரிஜிஸ்டர் அலுவலகத்தில் பதிவு செய்த பின்பு இதற்கு ஒரு ‘குரூப் எண்’ கொடுப்பார்கள். இதன் பிறகு, ஆடிட்டரை அணுகி சீட்டு நிறுவனம் நடத்துவதற்கான லைசன்ஸ் பெறும் நடவடிக்கையை மேற்கொள்ளலாம். இந்த விவரங்களை சீட்டு நடத்தும் அலுவலகம், சீட்டு போடுபவர்களுக்குக் கொடுக்கும் பில்லில் கட்டாயம் குறிப்பிட வேண்டும்.

ஒவ்வொரு மாதமும் வசூலாகும் தொகையை சீட்டு எடுத்த நபருக்குக் கொடுத்தாக வேண்டும். ஒருவேளை, சீட்டு எடுத்த நபர் உத்தரவாத ஆவணத்தைக் கொடுக்கத் தவறினால், அந்தப் பணத்தை வங்கியில் டெபாசிட் செய்ய வேண்டுமே தவிர, அதைச் சீட்டு நடத்தும் நிறுவனங்கள் எடுத்து பயன்படுத்த முடியாது. மேலும், தற்போதைய விதிமுறைப்படி அதிகபட்சம் 30% மட்டுமே தள்ளுபடி செய்து ஏலம் கேட்க முடியும். சீட்டு சம்பந்தமாக ஒவ்வொரு தகவலையும் சார்பதிவாளர் அலுவலகத்தில் பதிவு செய்ய வேண்டும். இந்த விதிமுறைகளையெல்லாம் ஏற்று நடக்கும் நிறுவனங்களில் போடும் பணம் பாதுகாப்பாக இருக்கும்’’ என்று சொல்லி முடித்தார்.

ஆக, ஏலச் சீட்டுப் பணத்தை நாம் எப்படி எடுத்து பயன்படுத்துகிறோம் என்பதைப் பொறுத்து அது நமக்கு லாபமா, நஷ்டமா என்பது முடிவாகும்!

எங்கே புகார் செய்வது?

அரசு அங்கீகாரம் பெற்ற ஏலச் சீட்டு நிறுவனம், ஏலச் சீட்டு முடிந்தும் பணத்தைக் கொடுக்காமல் இழுத்தடித்தாலோ, ஏமாற்றினாலோ உடனே, அந்தப் பகுதிக்கு உட்பட்ட சார்பதிவாளர் அலுவலகத்தில் புகார் அளிக்கலாம். ஏலச் சீட்டு விவகாரத்தில் சம்பந்தப்பட்ட அனைவரையும் நேரடியாக வரவைத்து விசாரித்து, அதை முறையாகச் சரிசெய்வார்கள்.

அதேபோல, ஏலச் சீட்டு போடுபவர், ஏலச் சீட்டை மாதாமாதம் முறையாகச் செலுத்தாதபட்சத்தில், அந்தப் புகாரையும் சார்பதிவாளர் அலுவலகத்துக்கு கொண்டு செல்லலாம். தனிநபர் நடத்தும் ஏலச் சீட்டில் சேமிப்பவர், ஏமாற்றப்படும்பட்சத்தில் காவல் நிலையத்தில் புகார் செய்ய முடியும். இந்த வகைச் சீட்டு சட்டத்துக்கு உட்பட்டு நடப்பதில்லை என்பதால், சீட்டு நடத்துபவர்களைவிட சீட்டு போடுபவர்களுக்குத்தான் ரிஸ்க் அதிகம்.