<p><strong><ins>பரிதாப அய்யனார்<br></ins></strong><br>நெடிதுயர்ந்த அரசமரமே குடை<br><br>தன் பரிவாரங்களுடன் வீற்றிருந்தார் அய்யனார்<br><br>வருஷந்தோறும் கொடைத் திருவிழா<br><br>அமர்க்களமாய் நடக்கும் ஊரில்<br><br>சாமியாடிகள் சலங்கை கட்டியாட<br><br>பகலிரவு எனப் பத்துநாளும்<br><br>ஊர் அமர்க்களப்படும் <br><br>வானம் பார்த்தபூமியில்<br><br>வசதியாக வாழமுடியாதென<br><br>வயல்வெளிகளை விற்றுவிட்டு நகர்ப்புறங்களுக்கு<br><br>மனிதர்கள் நகரத்தொடங்கினர்<br><br>வர்தா புயலில் வேரோடு சாய்ந்தது அரச மரம்<br><br>முதியோர் இல்லம் சென்றும் வாழும்<br><br>வயதானவர்கள்போல<br><br>பழசையெல்லாம் மறந்துவிட்டு<br><br>புது இடத்தில்<br><br>வாழப்பழகிக்கொண்டார் அய்யனார்<br><br>கொஞ்சம் பேர்<br><br>நினைவில் வைத்திருக்கலாம் <br><br>அவரின் பழைய பிரமாண்டத்தை<br><br>கொஞ்சம் பேர்<br><br>வைத்திருக்கலாம் <br><br>தங்களின் புரொபைல் படமாக.<br><br><em>- பெ.பாண்டியன்</em></p>.<p><strong><ins>நடவு<br></ins></strong><br>அணில் தின்ற கனியில் இருந்து<br><br>தப்பிய விதையொன்று<br><br>எறும்பின் கால்களால்<br><br>நடந்து செல்கின்றது<br><br>தேனூறிய<br><br>அதன் பிசுபிசுப்பு<br><br>தீரும் வரை சுவைத்துவிட்டு<br><br>தூறல் விழுகின்ற<br><br>ஈர நிலம் பார்த்து<br><br>விதைத்து விட்டுப்போகின்றன<br><br>வரிசை மாறாத எறும்புகள்.<br><br><em>- அமீர் அப்பாஸ்</em></p>.<p><strong><ins>முடிவுகளின் சுமை</ins></strong><br><br>டோக்கன் தந்து<br><br>ரத்த மாதிரி பெற<br><br>சாப்பிட்டு வரச்சொல்லி<br><br>அலைக்கழிக்கப்படும் மதியங்களில்<br><br>சத்தியமாய் பசிப்பதில்லை<br><br>பரிசோதனை முடிவுகளெனக் கூறி பத்திரமாய் தரும்<br><br>உறைக்குள் உறங்கும் அடுத்தநாளின்<br><br>நிச்சயத்தன்மைக்கு அவ்வளவு கனம்<br><br>அடுத்தது நீங்கள்தானென<br><br>அழைப்பாளினி<br><br>சொல்லும் வார்த்தைகளை<br><br>நேரடி அர்த்தம் கொள்ள மறுக்கிறது மனம்<br><br>வரப்போவது<br><br>நற்செய்தியா துக்கச் செய்தியாவென<br><br>அறைக்கு வெளியே காத்திருக்கும்<br><br>ஐந்து நிமிடங்களுக்குள்<br><br>சதிராட்டம் ஆடிவிடுகிறது காலம்.</p><p><em> -ந.சிவநேசன்</em></p>.<p><strong>அப்பாவும் பட்டாணிக்கடலையும்<br></strong><br>மழைநாள்களில்<br><br>யாசின்கடை பட்டாணிக்கடலை<br><br>பொட்டலத்தோடுதான்<br><br>வீட்டுக்கு வருவார் அப்பா<br><br>அப்படியே அரிசி புடைக்கும்<br><br>சொளகில் கொட்டி தூசி தட்டி<br><br>பங்கு வைப்பாள் அம்மா<br><br>குளிருக்கு இதமாயிருக்குமென்று<br><br>அதிகம் விரும்பிச் சாப்பிடுவார் அப்பா<br><br>மஞ்சள் நிறத்தில் மாவுக்கடலையே<br><br>என் பங்கில் அதிகமிருக்கும்<br><br>அண்ணன் கறுப்புக்கடலையை<br><br>கடுக்முடுக்கென்று கடித்து<br><br>வலிதாங்காமல்<br><br>பல்லே விழுந்தமாதிரி பதறிப்போவான்<br><br>கொஞ்சம் பெரிய கடலையாய்<br><br>பொறுக்கியெடுத்து தங்கை<br><br>பல்லாங்குழி விளையாடுவாள்<br><br>இப்பவும் மழைநாளில்<br><br>அப்பாவைப்போல பட்டாணி வாங்க<br><br>ஆசைப்பட்டாலும்<br><br>பிள்ளைகளுக்குப் பிடிக்குமென்று<br><br>சம்ஸா வாங்கிப் போகிறேன் வீட்டுக்கு.<br><br><em>- காசாவயல் கண்ணன்</em></p>
