குற்றம் நடந்த இடத்தில் காவல் துறைக்கு முதலில் கிடைக்கும் க்ளூ... கைரேகைகள். காவல் துறை விரல் ரேகைப் பிரிவில் பணியாற்றி, இப்போது 'சன் டிடெக்டிவ் ஏஜென்ஸி' நடத்தி வரும் வரதராஜன் கைரேகைகள்பற்றிச் சொல்கிறார்.

"கருவில் இருக்கும் குழந்தையின் ரத்த ஓட்டம் விரல் நுனிகளுக்குச் சென்று, அதற்கு மேலே செல்ல முடியாமல் சுழன்று திரும்புவதால் ரேகைகள் உருவாகின்றன என்கிறார்கள். உலகில் ஒருவரின் விரல் ரேகை இன்னொருவரைப் போல் இருக்காது. அது இரட்டைக் குழந்தையாக இருந்தாலும் சரி! நமது தோற்றம் நாளுக்கு நாள் மாறக்கூடியது. ஆனால், எத்தனை வருடங்கள் ஆனாலும் கைரேகை கொஞ்சம்கூட மாறுவது இல்லை. எனவே, அதை 'கடவுள் கொடுத்த முத்திரை' என்று வர்ணிக்கிறார்கள் விரல் ரேகை நிபுணர்கள்.

கைரேகை பதியக் கூடாது என்பதற்காகக் குற்றவாளிகள் கிளவுஸ் அணிவது உண்டு. கொஞ்ச நேரம் கிளவுஸ் அணிந்தாலும் கை வியர்த்து கழற்றிவிட மனம் துடிக்கும். குற்றவாளிகள் இந்த 'அன் ஈஸி' மனநிலைதான் போலீஸுக்குப் பலவிதங்களில் உதவி செய்திருக்கிறது. பெரும்பாலான குற்றவாளிகள் பூட்டை உடைக்கும்போது கிளவுஸைக் கழற்றிவிடுவார்கள். காரணம், கிளவுஸ் அணிந்து அவர்களால் சுத்தியலை வாகாகப் பிடிக்க முடியாது. எனவே, பூட்டில் இருந்து கைரேகை எடுத்துவிட முடியும். சிலர் கொள்ளையோ, கொலையோ நடத்தி முடித்ததும் கிளவுஸ் கசகசப்பைத் தாங்க முடியாமல் எங்காவது தூக்கி எறிந்துவிடுவார்கள். அதை ரிவர்ஸில் எடுத்தால் கைரேகை பளீர். வெளிநாடுகளில் குற்றவாளிகள் அதிகம். கிளவுஸ் அணிவது இயல்பாக இருக்க வேண்டும் என்பதற்காக அவர்கள் எப்போதும் கிளவுஸ் அணிந்தபடி இருப்பார்கள்.

விரல் நுனிகளில் நுண்ணிய வியர்வைச் சுரப்பிகள் அதிகம். அவை வியர்வையைச் சுரந்துகொண்டே இருக்கின்றன. இந்த வியர்வைதான் நாம் ஒரு பொருளைத் தொடும்போது அதன் மீது ரேகையாகப் பதிகிறது. ஒரு திருட்டோ, கொள்ளையோ நடந்த இடத்துக்கு முதலில் சோதனையிட வருவது காவல் துறையைச் சேர்ந்த விரல்ரேகை நிபுணர்கள்தான். வந்ததுமே 'இங்கே எந்தப் பொருளாவது இடம் மாறியிருக்கிறதா?' என்று கேட்பார்கள். இடம் மாறி இருந்தால் அதன் மீதுள்ள ரேகையைப் பதிவெடுப்பார்கள். டைட்டானியம் டை ஆக்ஸைடு, ஜிங்க் ஆக்ஸைடு போன்ற பல்வேறு ரசாயனப் பொருட்களைத் தேவைக்கு ஏற்ப கலந்து, குறிப்பிட்ட பொருளின்மீது தூவினால், அதில் படிந்திருக்கும் ரேகை (வியர்வை ஈரம்) ஒட்டிக் கொண்டுவிடும். பிறகு, ஒரு லென்ஸ் வைத்துப் பார்த்தால், ரேகை அமைப்பு துல்லியமாகத் தெரியும்.

கண்ணாடி போன்ற வழவழப்பான தளம் கொண்ட பொருள்களில் பதியும் ரேகைகள் பல மாதங்கள் இருக்கும். அதுவே, பேப்பரில் பதியும் ரேகை அரை மணி நேரம்கூடத் தாக்குப்பிடிக்காது. மழைக் காலத்தில் வியர்வை அதிகம் சுரக்காது. எனவே, அப்போது பதியும் கைரேகை பலவீனமாக இருக்கும்.

மத்தியப்பிரதேசத்தில் ஒரு திருட்டுச் சம்பவம். ஒரு வீட்டில், ஒரு குடத்தில் போட்டுவைத்திருந்த நகைகளைக் கொள்ளையடித்த திருடன், குடத்தில் தன் கைரேகை பதிந்திருக்கும் என்று பயந்து, அதைக் கிணற்றில் போட்டுவிட்டான். ஆறு மாதம் கழித்து, கிணற்றுக்குள் இருந்து குடத்தை எடுத்தபோது ரேகை துல்லியமாகக் கிடைத்தது. திருடன் பிடி பட்டான்.

25 ஆண்டுகளுக்கு முன் மதுரையில் நடந்த சம்பவம். பல வீடுகளில் மோதிரம், மணிபர்ஸ் என்று தினம் தினம் திருடு போனது. எல்லாமே பகலில் நடந்த திருட்டுக்கள். திருடன் பூட்டை உடைக்கவில்லை. ஜன்னல் கம்பியை வளைக்கவில்லை. காவல் துறைக்குக் குழப்பமான குழப்பம். கைரேகை நிபுணர்களைவைத்து ரேகை எடுத்துப் பார்த்தபோது, குழப்பம் கூடிவிட்டது. கிடைத்த ரேகைகள் ஒரு நாலு வயதுக் குழந்தையின் ரேகை போன்று சிறியதாக இருந்தது. 'குழந்தையைப் பழக்கி திருடுகிறார்களோ?' என்று மண்டையைப் பிய்த்துக்கொண்டது காவல் துறை.

அங்கே இருந்த கைரேகை நிபுணருக்குத் திடீரென ஒரு சந்தேகம் வந்தது. அந்தத் தெருவில் அவர் ஒரு குரங்காட்டியைப் பார்த்திருந்தார். குரங்குகளுக்கு மனிதர்களைப்போல ரேகைகள் உண்டு. 'அந்தக் குரங்கைப் பிடித்து ரேகை எடுத்துப் பார்த்தால் என்ன?' என்று அவருக்குத் தோன்றியது. ரேகை எடுத்து ஒப்பிட்டுப் பார்த்ததில் அந்தக் குரங்குக் குட்டிதான் திருடன் என்று கண்டுபிடித்துவிட்டார் கள். குரங்கைத் திறமையாக திருடப் பழக்கிஇருக்கிறான் அந்தக் குரங்காட்டி. மிருகங்கள் செய்கிற குற்றத்துக்கு நமது சட்டத்தில் தண்டனை கிடையாது. எனவே, அந்தக் குரங்காட்டிக்குத் தண்டனை கிடைத்தது. உலகிலேயே ஒரு குரங்கின் கைரேகையை எடுத்து குற்றவாளியைப் பிடித்த விசித்திரமான கேஸ் தமிழ்நாட்டில்தான் நடந்தது!"