<p style="text-align: center"><span style="font-size: x-small"><span style="color: #003366"><strong>காலத்தின் ஆளுமை! </strong></span></span></p>.<table align="left" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody> <tr> <td>##~##</td> </tr> </tbody> </table>.<p><strong>மு</strong>ப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்.</p>.<p>காரைக்குடியில் கம்பர் விழா; என் தலைமையில் கவியரங்கம்.</p>.<p> இத்தகு சபையினில், சினிமாக்காரர்களை ஏற்ற மாட்டார் திரு. கம்பனடிப் பொடிகள். விதிவிலக்காக-</p>.<p>கண்ணதாசனைக் கவியரங்கத் தலைமைக்கு அழைத்தார். அடுத்த வருடம் அடியேனுக்கு வந்தது அந்த வாய்ப்பு.</p>.<p>'வாலியைக் கூப்பிடலாம்; வாலியைக் கூப்பிடலாம்’ என்று கம்பனடிப் பொடிகளுக்கு விடாமல் வேப்பிலை அடித்தவர் - காரைக்குடி மக்கள் கவிஞர் திரு. அரு.நாகப்பன். </p>.<p>ஒருவழியாக, என்னை ஏற்றுக்கொண்ட கம்பனடிப் பொடிகள் -</p>.<p>'கவிதையை, வாலி முன்கூட்டியே அனுப்ப வேண்டும்’ என்று ஒரு கண்டிஷன் போட்டார்.</p>.<p>அதற்கு நான் 'அது சாத்தியமில்லை’ என்று சொன்ன கையோடு -</p>.<p>'நான் திருச்சியில் வந்து இறங்குவேன்; அங்கிருந்து என்னைக் காரைக்குடிக்குக் காரில் அழைத்துச் செல்ல வேண்டும்’ என்று தீர்மானமாகச் சொன்னேன்.</p>.<p>ஏனெனில், சென்னையிலிருந்து காரைக்குடிக்கு ரயிலில் செல்வதானால் - அது மெயின் லைன் வழியாகத்தான் போகும்; தலையைச் சுற்றி மூக்கைத் தொடும்!</p>.<p>'இப்படிக் கண்டிஷன் போடுகிறானே!’ என்றெண்ணாமல் -</p>.<p>கொஞ்சம் வெகுளியோடும் கொஞ்சம் வியப்போடும் -</p>.<p>என் வேண்டுகோள்களை ஏற்றார், சட்டையைச் சட்டை செய்யாத கம்பனடிப் பொடிகள்; ஆம்; அவர் சட்டை அணியாதவர்!</p>.<p><strong>ம</strong>யிலாசனத்தில் நான்; ம.வே.பசுபதி, மரியதாஸ், அரு.நாகப்பன், பெரி.சிவனடியான், தமிழவேள், கம்பராமன், பாவலர் மணிசித்தன் முதலிய மகாக்கவிகள் என் தலைமையில்!</p>.<p>முன் வரிசையில்- ம.பொ.சி; ஏ.என்.சிவ ராமன்; ஜஸ்டிஸ் மகராஜன்; கி.வா.ஜ; அ.ச.ஞானசம்பந்தம், தெ.பொ.மீ; ஜி.கே.சுந்தரம் - என</p>.<p>முத்தமிழில் துறைபோன மூதறிஞர் பலர். தகவார்ந்த மனிதரும் தருக்கேறி என்னணம் தரைசேர்ந்தார் என்பது பற்றிப் பாடினேன்.</p>.<p><span style="font-size: x-small"><span style="color: #339966"><em>'மனத்தாலே மனிதகுலம்<br /> மேம்பா டெய்தும்; நல்ல<br /> மனங்கெட்டால் மானுடம்தான்<br /> மெல்லச் சாகும்; கொண்ட<br /> தனத்தாலே கல்வியாலே<br /> தருக்கு ஏறித் - தலை<br /> கனத்தாலே கனத்த தலை<br /> கவிழ்ந்து போகும்!’ </em></span></span></p>.<p>- இப்படிப் பாடிவிட்டு, இதற்கு உதாரணமாய் இலங்கை வேந்தைச் சொன்னேன்.</p>.<p><span style="font-size: x-small"><span style="color: #339966"><em>'விலங்கு மனம் கொண்டிருந்தான்<br /> இலங்கை வேந்தன்; அந்த<br /> விலங்கு இனம் தன்னாலே<br /> வீழ்ச்சி யுற்றான்; சிறு<br /> குரங்கு என அதன் வாலில்<br /> தீவைத்தானே - அது<br /> கொளுத்தியதோ அவனாண்ட<br /> தீவைத்தானே!’ </em></span></span></p>.<p>- இதைக் கேட்டு 'தீவைத்தானே சிலேடை பிரமாதம்’ என வாய்விட்டுக் கூவிக் கை தட்டினார் சிலம்புச் செல்வர்! </p>.<p><strong>க</strong>வியரங்கம் முடிந்த பின், முன் வரிசையில் அமர்ந்திருந்த கி.வா.ஜ மேடைக்கு வந்து, என் முதுகில் தட்டிக் கொடுத்து 'நீர் பாடியபடி - நீர் எந்தக் காலத்திலும் தருக்கில்லாமல் இருக்கக் கடவது!’ என ஆசீர்வதித்தார்.</p>.<p>நான் - அன்று முதல் 'நான்’ இல்லாமல் வாழப் பயின்றேன்!</p>.<p><strong>செ</strong>ருக்கு மட்டுமல்ல; சூழலும் சிலர் சரிவுக்குக் காரணமாகிறது. இதைத்தான் 'விநாச காலே விபரீத புத்தி!’ என்று சாத்திரங்கள் சாற்றுகின்றன. காரியங்களை நாமறிவோம்; காரணங்களை, நாயகனே அறிவான்!</p>.<p><strong>ஒ</strong>ரு பழம்பாடல்.</p>.<p><span style="font-size: x-small"><span style="color: #339966"><em>'வால் நீண்ட கரிக்குருவி<br /> வலமிருந்து இடம் போனால் - கால்நடையாய்ச்<br /> சென்றவர்தாம்<br /> கனக தண்டிகை ஏறுவரே!’ </em></span></span></p>.<p>- கனக தண்டிகை என்றால், தங்கப்பல்லக்கு. கரிக்குருவி என்பது 'வலியன்’ எனும் பறவை. இதைத்தான் ஆண்டாள் 'ஆனைச் சாத்தான்’ எனத் திருப்பாவையில் பாடுகிறாள்.</p>.<p>இந்த கரிக்குருவி - இடம்இருந்து வலம் போனால் - கனக தண்டிகை ஏறியோர் கால்நடையாய்ச் செலக்கூடும் எனப் பொருள் கொள்ள வேண்டும்!</p>.<p>இதனை எண்ணுங்கால் - திரைத் துறையில் சிலரது தாழ்வு - என்னைத் திகைக்கவைக்கிறது!</p>.<p><strong>'இ</strong>ந்தக் கடிதம் கொண்டுவரும் பையனிடம் - இருபதோ முப்பதோ கொடுத்து அனுப்பினால் நலமாயிருக்கும்!’</p>.<p>இப்படி ஒரு கடிதத்துடன் என் வீட்டிற்கு ஒரு பையன் ஓரிரு சமயங்களில் வந்தபோதெல்லாம், எனக்கு வியர்த்துக் கொட்டும்!</p>.<p>எவ்வளவு பெரிய எழுத்தாளர்; எப்படியிருந்தவர்; அவருக்கா இப்படிஒரு சிரமம்?</p>.<p><strong>ஒ</strong>ரு கம்பெனியில் பாட்டு 'கம்போஸிங்’. எம்.எஸ்.வி-யுடன் அமர்ந்திருக்கிறேன். அந்தக் கம்பெனி மாடியில் குடியிருக்கும் ஒருவர் 'ஹாய்! வாலி!’ என்று இறங்கி வருகிறார். என்னோடும் விசுவநாத அண்ணனோடும் - சிரிக்கச் சிரிக்க அளவளாவிவிட்டு, ''வாலி! உன் டிரைவரைவிட்டு, ஒரு பாக்கெட் 'பர்க்லி’ சிகரெட் வாங்கிண்டு வரச் சொல்லேன். 555 வாங்க இப்பெல்லாம் வசதியில்லே!''</p>.<p>எவ்வளவு பெரிய நடிகர்! எம்.ஜி.ஆர்; சிவாஜி படங்களில் அவர் களைவிட அதிகம் சம்பளம் வாங்கி யவர்! படுக்கையறைக்கே கார் வரும் மாதிரி - பங்களா கட்டியவர்! எங்கே போனது அந்த வாழ்வும் வளமும்?</p>.<p><strong>எ</strong>ன் வீட்டு வாசலில் ஒரு Taxi; ஒரு நடிகை! என்னைப் பார்க்க வந்தவர், 'வாலி சார்; எனக்கு ஒரு நாடகம் எழுதிக் கொடுங்க; நான் ஒரு ட்ரூப் வெச்சு, நடத்தலாம்னு இருக்கேன்!’ என்று சொன்னதும் -</p>.<p>நான் நூறு சுக்கல்களாய் நொறுங்கிப் போனேன்!</p>.<p><strong>செ</strong>ன்னை எழும்பூர் ரயில் நிலையம். சிமென்ட் பெஞ்சில் ஒருவர் அமர்ந்திருக்கிறார். இன்றைய தலைமுறைக்கு அவரைத் தெரியவில்லை.</p>.<p>நான் கவனித்துவிட்டேன். ஓடிப் போய் அவரருகே சென்று, 'நமஸ்காரம் அண்ணா! நானும் உங்க மாதிரி திருச்சிக்காரன்தான்; இப்போ, சினிமாவில பாட்டு எழுதிண்டிருக்கேன். என் பேரு வாலி!’ என்று அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டு, அவரை வணங்குகிறேன்.</p>.<p>'ஓ! நீங்கதான் அந்த வாலியா?’ என்று என் கைகளைப் பற்றுகிறார்.</p>.<p>அவர் தொட மாட்டாரா என்று தமிழர்கள் ஏங்கித் தவமிருந்த காலம் ஒன்று உண்டு. அவர் என்னைத் தொடுகிறார். நான் சிலிர்த்துப் போகிறேன் -</p>.<p>அவர் தொட்டதால் அல்ல; அவரை மக்கள் கவனியாது விட்டதால்!</p>.<p>காலம் எப்படியெல்லாம் காட்டுகிறது - தன் ஆளுமையை!</p>.<p><strong>இ</strong>ப்போது எண்ணிப் பார்க்கிறேன், அந்தப் பழைய நிகழ்வுகளை!</p>.<p>என்னிடம் கடிதம் அனுப்பிப் பணம் கேட்டவர், 'கண்ணகி’க்கு உயிர் கொடுத்த, உலகு புகழ் உரையாடல்களை எழுதிய திரு.இளங்கோவன்!</p>.<p>என்னிடம் சிகரெட் கேட்டவர் 'மாடி வீட்டு ஏழை’யான திரு.சந்திரபாபு அவர்கள்!</p>.<p>நாடகம் எழுதித் தரக் கேட்டவர் - நடிகையர் திலகம் திருமதி.சாவித்திரி அவர்கள்!</p>.<p>எழும்பூர் ரயில் நிலையத்தில் எவர் கவனத்தையும் ஈர்க்காமல் அமர்ந்திருந்தவர் -</p>.<p>தமிழ் சினிமாவின் முதல் சூப்பர் டூப்பர் ஸ்டார் - திரு.எம்.கே.தியாகராஜ பாகவதர்!</p>.<p><strong>இ</strong>வர்களைவிடவா நான் மேலானவன்? எனவே எனக்கு நானே சொல்லிக்கொண்டேன்:</p>.<p><span style="color: #800080"><strong>அடக்கமாகும் வரை<br /> அடக்கமாக இரு! </strong></span></p>.<p><span style="color: #ff6600"><strong>- சுழலும்..., ஒவியம் : மணி, படம் : கே.ராஜசேகரன்</strong></span></p>
<p style="text-align: center"><span style="font-size: x-small"><span style="color: #003366"><strong>காலத்தின் ஆளுமை! </strong></span></span></p>.<table align="left" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"> <tbody> <tr> <td>##~##</td> </tr> </tbody> </table>.<p><strong>மு</strong>ப்பது ஆண்டுகளுக்கு முன்.</p>.<p>காரைக்குடியில் கம்பர் விழா; என் தலைமையில் கவியரங்கம்.</p>.<p> இத்தகு சபையினில், சினிமாக்காரர்களை ஏற்ற மாட்டார் திரு. கம்பனடிப் பொடிகள். விதிவிலக்காக-</p>.<p>கண்ணதாசனைக் கவியரங்கத் தலைமைக்கு அழைத்தார். அடுத்த வருடம் அடியேனுக்கு வந்தது அந்த வாய்ப்பு.</p>.<p>'வாலியைக் கூப்பிடலாம்; வாலியைக் கூப்பிடலாம்’ என்று கம்பனடிப் பொடிகளுக்கு விடாமல் வேப்பிலை அடித்தவர் - காரைக்குடி மக்கள் கவிஞர் திரு. அரு.நாகப்பன். </p>.<p>ஒருவழியாக, என்னை ஏற்றுக்கொண்ட கம்பனடிப் பொடிகள் -</p>.<p>'கவிதையை, வாலி முன்கூட்டியே அனுப்ப வேண்டும்’ என்று ஒரு கண்டிஷன் போட்டார்.</p>.<p>அதற்கு நான் 'அது சாத்தியமில்லை’ என்று சொன்ன கையோடு -</p>.<p>'நான் திருச்சியில் வந்து இறங்குவேன்; அங்கிருந்து என்னைக் காரைக்குடிக்குக் காரில் அழைத்துச் செல்ல வேண்டும்’ என்று தீர்மானமாகச் சொன்னேன்.</p>.<p>ஏனெனில், சென்னையிலிருந்து காரைக்குடிக்கு ரயிலில் செல்வதானால் - அது மெயின் லைன் வழியாகத்தான் போகும்; தலையைச் சுற்றி மூக்கைத் தொடும்!</p>.<p>'இப்படிக் கண்டிஷன் போடுகிறானே!’ என்றெண்ணாமல் -</p>.<p>கொஞ்சம் வெகுளியோடும் கொஞ்சம் வியப்போடும் -</p>.<p>என் வேண்டுகோள்களை ஏற்றார், சட்டையைச் சட்டை செய்யாத கம்பனடிப் பொடிகள்; ஆம்; அவர் சட்டை அணியாதவர்!</p>.<p><strong>ம</strong>யிலாசனத்தில் நான்; ம.வே.பசுபதி, மரியதாஸ், அரு.நாகப்பன், பெரி.சிவனடியான், தமிழவேள், கம்பராமன், பாவலர் மணிசித்தன் முதலிய மகாக்கவிகள் என் தலைமையில்!</p>.<p>முன் வரிசையில்- ம.பொ.சி; ஏ.என்.சிவ ராமன்; ஜஸ்டிஸ் மகராஜன்; கி.வா.ஜ; அ.ச.ஞானசம்பந்தம், தெ.பொ.மீ; ஜி.கே.சுந்தரம் - என</p>.<p>முத்தமிழில் துறைபோன மூதறிஞர் பலர். தகவார்ந்த மனிதரும் தருக்கேறி என்னணம் தரைசேர்ந்தார் என்பது பற்றிப் பாடினேன்.</p>.<p><span style="font-size: x-small"><span style="color: #339966"><em>'மனத்தாலே மனிதகுலம்<br /> மேம்பா டெய்தும்; நல்ல<br /> மனங்கெட்டால் மானுடம்தான்<br /> மெல்லச் சாகும்; கொண்ட<br /> தனத்தாலே கல்வியாலே<br /> தருக்கு ஏறித் - தலை<br /> கனத்தாலே கனத்த தலை<br /> கவிழ்ந்து போகும்!’ </em></span></span></p>.<p>- இப்படிப் பாடிவிட்டு, இதற்கு உதாரணமாய் இலங்கை வேந்தைச் சொன்னேன்.</p>.<p><span style="font-size: x-small"><span style="color: #339966"><em>'விலங்கு மனம் கொண்டிருந்தான்<br /> இலங்கை வேந்தன்; அந்த<br /> விலங்கு இனம் தன்னாலே<br /> வீழ்ச்சி யுற்றான்; சிறு<br /> குரங்கு என அதன் வாலில்<br /> தீவைத்தானே - அது<br /> கொளுத்தியதோ அவனாண்ட<br /> தீவைத்தானே!’ </em></span></span></p>.<p>- இதைக் கேட்டு 'தீவைத்தானே சிலேடை பிரமாதம்’ என வாய்விட்டுக் கூவிக் கை தட்டினார் சிலம்புச் செல்வர்! </p>.<p><strong>க</strong>வியரங்கம் முடிந்த பின், முன் வரிசையில் அமர்ந்திருந்த கி.வா.ஜ மேடைக்கு வந்து, என் முதுகில் தட்டிக் கொடுத்து 'நீர் பாடியபடி - நீர் எந்தக் காலத்திலும் தருக்கில்லாமல் இருக்கக் கடவது!’ என ஆசீர்வதித்தார்.</p>.<p>நான் - அன்று முதல் 'நான்’ இல்லாமல் வாழப் பயின்றேன்!</p>.<p><strong>செ</strong>ருக்கு மட்டுமல்ல; சூழலும் சிலர் சரிவுக்குக் காரணமாகிறது. இதைத்தான் 'விநாச காலே விபரீத புத்தி!’ என்று சாத்திரங்கள் சாற்றுகின்றன. காரியங்களை நாமறிவோம்; காரணங்களை, நாயகனே அறிவான்!</p>.<p><strong>ஒ</strong>ரு பழம்பாடல்.</p>.<p><span style="font-size: x-small"><span style="color: #339966"><em>'வால் நீண்ட கரிக்குருவி<br /> வலமிருந்து இடம் போனால் - கால்நடையாய்ச்<br /> சென்றவர்தாம்<br /> கனக தண்டிகை ஏறுவரே!’ </em></span></span></p>.<p>- கனக தண்டிகை என்றால், தங்கப்பல்லக்கு. கரிக்குருவி என்பது 'வலியன்’ எனும் பறவை. இதைத்தான் ஆண்டாள் 'ஆனைச் சாத்தான்’ எனத் திருப்பாவையில் பாடுகிறாள்.</p>.<p>இந்த கரிக்குருவி - இடம்இருந்து வலம் போனால் - கனக தண்டிகை ஏறியோர் கால்நடையாய்ச் செலக்கூடும் எனப் பொருள் கொள்ள வேண்டும்!</p>.<p>இதனை எண்ணுங்கால் - திரைத் துறையில் சிலரது தாழ்வு - என்னைத் திகைக்கவைக்கிறது!</p>.<p><strong>'இ</strong>ந்தக் கடிதம் கொண்டுவரும் பையனிடம் - இருபதோ முப்பதோ கொடுத்து அனுப்பினால் நலமாயிருக்கும்!’</p>.<p>இப்படி ஒரு கடிதத்துடன் என் வீட்டிற்கு ஒரு பையன் ஓரிரு சமயங்களில் வந்தபோதெல்லாம், எனக்கு வியர்த்துக் கொட்டும்!</p>.<p>எவ்வளவு பெரிய எழுத்தாளர்; எப்படியிருந்தவர்; அவருக்கா இப்படிஒரு சிரமம்?</p>.<p><strong>ஒ</strong>ரு கம்பெனியில் பாட்டு 'கம்போஸிங்’. எம்.எஸ்.வி-யுடன் அமர்ந்திருக்கிறேன். அந்தக் கம்பெனி மாடியில் குடியிருக்கும் ஒருவர் 'ஹாய்! வாலி!’ என்று இறங்கி வருகிறார். என்னோடும் விசுவநாத அண்ணனோடும் - சிரிக்கச் சிரிக்க அளவளாவிவிட்டு, ''வாலி! உன் டிரைவரைவிட்டு, ஒரு பாக்கெட் 'பர்க்லி’ சிகரெட் வாங்கிண்டு வரச் சொல்லேன். 555 வாங்க இப்பெல்லாம் வசதியில்லே!''</p>.<p>எவ்வளவு பெரிய நடிகர்! எம்.ஜி.ஆர்; சிவாஜி படங்களில் அவர் களைவிட அதிகம் சம்பளம் வாங்கி யவர்! படுக்கையறைக்கே கார் வரும் மாதிரி - பங்களா கட்டியவர்! எங்கே போனது அந்த வாழ்வும் வளமும்?</p>.<p><strong>எ</strong>ன் வீட்டு வாசலில் ஒரு Taxi; ஒரு நடிகை! என்னைப் பார்க்க வந்தவர், 'வாலி சார்; எனக்கு ஒரு நாடகம் எழுதிக் கொடுங்க; நான் ஒரு ட்ரூப் வெச்சு, நடத்தலாம்னு இருக்கேன்!’ என்று சொன்னதும் -</p>.<p>நான் நூறு சுக்கல்களாய் நொறுங்கிப் போனேன்!</p>.<p><strong>செ</strong>ன்னை எழும்பூர் ரயில் நிலையம். சிமென்ட் பெஞ்சில் ஒருவர் அமர்ந்திருக்கிறார். இன்றைய தலைமுறைக்கு அவரைத் தெரியவில்லை.</p>.<p>நான் கவனித்துவிட்டேன். ஓடிப் போய் அவரருகே சென்று, 'நமஸ்காரம் அண்ணா! நானும் உங்க மாதிரி திருச்சிக்காரன்தான்; இப்போ, சினிமாவில பாட்டு எழுதிண்டிருக்கேன். என் பேரு வாலி!’ என்று அறிமுகப்படுத்திக்கொண்டு, அவரை வணங்குகிறேன்.</p>.<p>'ஓ! நீங்கதான் அந்த வாலியா?’ என்று என் கைகளைப் பற்றுகிறார்.</p>.<p>அவர் தொட மாட்டாரா என்று தமிழர்கள் ஏங்கித் தவமிருந்த காலம் ஒன்று உண்டு. அவர் என்னைத் தொடுகிறார். நான் சிலிர்த்துப் போகிறேன் -</p>.<p>அவர் தொட்டதால் அல்ல; அவரை மக்கள் கவனியாது விட்டதால்!</p>.<p>காலம் எப்படியெல்லாம் காட்டுகிறது - தன் ஆளுமையை!</p>.<p><strong>இ</strong>ப்போது எண்ணிப் பார்க்கிறேன், அந்தப் பழைய நிகழ்வுகளை!</p>.<p>என்னிடம் கடிதம் அனுப்பிப் பணம் கேட்டவர், 'கண்ணகி’க்கு உயிர் கொடுத்த, உலகு புகழ் உரையாடல்களை எழுதிய திரு.இளங்கோவன்!</p>.<p>என்னிடம் சிகரெட் கேட்டவர் 'மாடி வீட்டு ஏழை’யான திரு.சந்திரபாபு அவர்கள்!</p>.<p>நாடகம் எழுதித் தரக் கேட்டவர் - நடிகையர் திலகம் திருமதி.சாவித்திரி அவர்கள்!</p>.<p>எழும்பூர் ரயில் நிலையத்தில் எவர் கவனத்தையும் ஈர்க்காமல் அமர்ந்திருந்தவர் -</p>.<p>தமிழ் சினிமாவின் முதல் சூப்பர் டூப்பர் ஸ்டார் - திரு.எம்.கே.தியாகராஜ பாகவதர்!</p>.<p><strong>இ</strong>வர்களைவிடவா நான் மேலானவன்? எனவே எனக்கு நானே சொல்லிக்கொண்டேன்:</p>.<p><span style="color: #800080"><strong>அடக்கமாகும் வரை<br /> அடக்கமாக இரு! </strong></span></p>.<p><span style="color: #ff6600"><strong>- சுழலும்..., ஒவியம் : மணி, படம் : கே.ராஜசேகரன்</strong></span></p>