ஆதிநாட்களில் அசுரர்களில் பலர் அரன் மேல் அடங்காப் பிரியம்கொண்டு இருந்தனர். அவர்களில் பாணாசுரன் என்பவன் கைலாயநாதனை நோக்கிக் கடுந்தவம் இருந்தான். ஈசன் அவன் முன் எழுந்தருளினார். வேண்டும் வரம் யாது என வினவினார். ஒரு கன்னிப் பெண்ணைத் தவிர, வேறு யாரும் தன்னைப் போரில் வெல்லக் கூடாது என்று பாணாசுரன் பரமேஸ்வரனிடம் வரம் கோரிப் பெற்றான்.

அதன் பின் அவன் தேவர்களுக்குத் தீங்குஇழைத்தான். துறவிகளைத் துன்புறுத்தினான். குவலயத்தாரையும் கொடுமைக்கு ஆளாக்கினான். அல்லல்பட்டவர்கள் அன்னை பராசக்தியின் அடிபணிந்தனர். அசுரனை அழித்து அகிலத்தைக் காத்து அருளும்படி வேண்டினர்.

மூன்று கடல்கள் சங்கமிக்கும் முகப்பில் அன்னை ஒரு கன்னியாக அவதரித்தாள். தன்னைவிட்டுப் பிரிந்த தனது காதல் மனைவி, கடலோரத்தில் கன்னியாக உதித்து காலம் கழிப்பதை அறிந்தார் கைலாயநாதன். தனது மண விழாவை மக்கள் மறுபடி கண்டுகளிக்க வேண்டும் என்று எண்ணம்கொண்ட ஈஸ்வரன், கன்னியை முறைப்படி கரம்பற்ற, தேவர்களை அழைத்து ஆலோசித்து, நல்லதொரு நாள் குறித்தார். கயிலைநாதனை மணக்க கன்னி தேவியும் களிப்புடன் சம்மதித்தாள்.
அம்பிகைக்குத் திருமணத்தில் நாட்டம் வந்துவிட்டால், அசுரனை அழிக்கும் எண்ணம் ஆவியாகிவிடுமோ என்று தேவர்கள் பயந்தனர். இருந்தும், ஈசனிடம் இதுபற்றிப் பேசும் துணிவு எவருக்கும் இல்லை. நாரதரோ அமரர்களுக்கு நன்மை பயக்கும் வகையில் நல்லதொரு திட்டம் தீட்டிஇருப்பதாகக் கூறி அவர்களை ஆற்றுப்படுத்தினார்.

ஈஸ்வரியின் சார்பாக ஈசனைச் சந்தித்தார் நாரதர். அவரை மணப்பதற்கு அம்பிகை இரண்டு நிபந்தனைகள் விதித்திருப்பதாகச் சொன்னார். முதல் நிபந்தனையாக, கண் இல்லா தேங்காய், காம்பு இல்லா மாங்காய், நரம்பு இல்லா வெற்றிலை, கணு இல்லா கரும்பு, இதழ் இல்லாத பூ ஆகியவற்றைச் சீதனப் பொருட்களாகக் கொண்டுவர வேண்டும். இரண்டாவது நிபந்தனையாக, சூரிய உதயத்தில் நிகழும் திருமணத்துக்கு உதயத்துக்கு ஒரு நாழிகை முன்பாகவே மாப்பிள்ளை மணவறைக்கு வந்து சேர வேண்டும்.

நாரதர் பட்டியலிட்ட அபூர்வ சீதனப் பொருட்களை ஈசன் எப்படியோ சேகரித்தார். குறித்த நேரத்துக்குள் மணவறையை அடைவதற்காக, கன்னியாகுமரி நோக்கிக் கிளம்பினார். அந்தப் பொழுதில் நாரதர், விடிவதற்கு முன்பாகவே, சேவல் வடிவெடுத்து 'கொக்கரக்கோ' என்று கூவினார். உதயம் ஆகிவிட்டதால் முகூர்த்த நேரம் தவறிவிட்டது என்று ஈசனும் மேற்கொண்டு பயணத்தைத் தொடராமல் மாப்பிள்ளையாக சுசீந்திரத்துக்கே திரும்பிவிட்டார்.

இந்நிலையில், பாணாசுரன் குமரி முனையில் இருந்த கன்னியின் பேரழகுபற்றிக் கேள்விப்பட்டான். அவளைத் தன்னுடையவள் ஆக்கிக்கொள்ள முடிவு செய்தான். தூது அனுப்பினான். கன்னியாகுமரி அவனை நிராகரித்தாள். அசுரன் அவளைக் கவர்ந்து சென்று கரம் பற்றும் எண்ணத்துடன் நெருங்கினான். தேவி அவனை எதிர்த்தாள். இருவருக்கும் இடையில் தேவர்கள் விரும்பிய போர் வெடித்தது.

ஒரு கன்னிப் பெண்ணைத் தவிர, வேறு யாரும் தன்னைப் போரில் வெல்லக் கூடாது என்று வரம் வாங்கியிருந்த பாணாசுரன் கன்னியால் அழிந்தான். அசுரனை அழித்த பின், பராசக்தி பரமேஸ்வரன் வந்து தன்னைக் கரம் பற்றுவதற்காக கன்னியாகவே குமரியில் நின்று கைலாயநாதனைக் குறித்துத் தவம் இயற்றத் தொடங்கினாள்.

அம்பிகைக்கென்று குமரிமுனையில் எழுப்பப்பட்ட ஆலயம் மூன்று கடல்களும் சங்கமிக்கும் இடத்தில் அமைந்துள்ளது. வடக்கு வாசல் கோபுரத்தைக் கடந்து நுழைந்தவுடன் இடது புறத்தில் இருக்கும் ஒரு தூணில் ஐயப்ப தரிசனம். அடுத்து தூண்கள் நிறைந்த நடை மண்டபம். கிழக்குப் பிராகாரத்தில் கொடிமரம். அதனை அடுத்து கருவறை முன் மண்டபம்.
கருவறை. ஒளிரும் தீபங்களுடன் இரு வாயில்கள். அவற்றை அடுத்து தேவி கன்னியாகுமரி கிழக்கு நோக்கி நின்ற கோலத்தில் தரிசனம் தருகிறாள். இந்த விக்கிரகம் பரசுராமரால் பிரதிஷ்டை செய்யப்பட்டது. குறுகிய இடை. பட்டுப் பாவாடை தாவணியில் அற்புத அழகு சுந்தரியாகத் தெரிகிறாள் அம்பிகை. கன்னிகையாக நிரந்தரத் தவக் கோலம். ஒரு திருக்கரம் ஜபமாலை ஏந்த... மற்றொரு திருக்கரம் திருப்பாதங்களைப் பணியச் சொல்வது போல் தாழ்வாக அமைந்துள்ளது.

கிரீடத்தில் பிறைச்சந்திரன் பளீரிடுகிறது. தேவியின் அழகிய நாசியை அலங்கரிக்கும் மூக்குத்தி விளக்கொளியில் பளிச்சிட்டு கடலில் வெகு தூரம் தெரிந்து, பல கப்பல் களுக்குக் கலங்கரை விளக்கமாக விளங்கி இருக்கிறது.

கருவறை உட்பிராகாரத்தில் அன்னைக்கு நேர் பின்னால் இடது புறச் சந்நிதியில் நாகராஜர், இந்திரகாந்த விநாயகர், சூரிய பகவான். வெளிப்பிராகாரத்தில் உற்சவ அன்னை பால சௌந்தரிக்குத் தனிச் சந்நிதி.

அன்னையை வணங்குங்கள். அருள்மழையில் நனையுங்கள்!

- தரிசிப்போம்...