செய் செய்யாதே! :சத்குரு ஜக்கி வாசுதேவ்

சத்குரு ஜக்கி வாசுதேவ், எழுத்தாக்கம்: சுபா . செய் செய்யாதே! . ''இ ந்தக் கேள்வி கேட்பதற்கு மன்னியுங்கள். எங்கள் மதத்தில் பாவங்கள் செய்தவன் நரகத்துக்குச் செல்வான் என்றும், கொடூரமான தண்டனைகளுக்கு உட்படுத்தப்படுவான் என்றும் எங்கள் மதத் தலைவர்கள் சொல்கிறார்கள். இங்கே சந்தோஷங்களை எல்லாம் தவிர்த்துவிட்டு, பிற்பாடு சொர்க்கத்துக்குப் போவதா, அல்லது இங்கே ஜாலியாக எல்லாவற்றையும் அனுபவித்துவிட்டு, பிற்பாடு நரகத்துக்குப் போவதா என்று குழப்பமாக இருக்கிறது.''

'' 'நரகம் என்று ஒன்று இருக்கிறது. அங்கே நீ எண்ணெய்க் கொப்பரையில் வதக்கப்படுவாய்... அணையாத நெருப்பில் எரிக்கப்படுவாய்' என்றெல்லாம் சொல்பவர்களுக்கு எவ்வளவு அரக்கத்தனமான மனது!

அடிப்படை மனிதத்தன்மைகூட இல்லாமல், இப்படிப்பட்ட கொடூரமான எண்ணங்கள்கொண்டதற்காக அவர்களை அல்லவா அப்படிப்பட்ட நெருப்பில் பொசுக்க வேண்டும்? வன்மையான மிருகங்கள்கூட ஒரே அடியில் தாக்கிக் கொல்லப் பார்க்குமே அன்றி, சதா எரியும் நெருப்பில் இட்டுச் சித்ரவதை செய்து வேடிக்கை பார்க்காது. இப்படிப்பட்ட வக்கிரமான மனம்கொண்டவர்கள், எப்படியோ மதத் தலைவர்களாக இயங்க ஆரம்பித்துவிட்டதுதான் துரதிர்ஷடம்.

ஒரு குள்ளநரிக்கு வயதாகிவிட்டது. ஒரு முயலைக்கூடப் பிடிக்க முடியவில்லை. அந்த நரி எலிகள் நிறைந்த ஒரு வளைக்கு அருகில் போய் முன்னங்கால்களைத் தூக்கியபடி, இரண்டு கால்களில் நின்றுகொண்டது. முகத்தை வான் நோக்கித் திருப்பி, வாயைப் பெரிதாகத் திறந்து வைத்துக்கொண்டது.

முதலில் பயந்த எலிகள், நரி வெகுநேரம் அசையாமல் அப்படியே நிற்பது கண்டு தைரியம்கொண்டன. எலித் தலைவர் 'எதற்காக இரண்டு கால்களில் நிற்கிறாய்?' என்று கேட்டது.

'நான் சித்தனாகிவிட்டேன். தவம் பண்ணிக்கொண்டு இருக்கிறேன். உயிர்களைக் கொன்று புசிப்பதை விட்டுவிட்டேன். வெறும் காற்றை மட்டுமே உணவாகக்கொள்கிறேன். அதற்காகவே, வாயைத் திறந்துவைத்திருக்கிறேன்' என்று பதில் வந்தது.

'எதற்காக அண்ணாந்து பார்த்துக்கொண்டு இருக்கிறாய்?'

'நான் கடவுளுடன் நேரடித் தொடர்பு வைத்திருக்கிறேன். வேறு எங்கும் பார்க்க மாட்டேன்.'

எலிகள் சமாதானமாகின. வளைக்குள் திரும்ப வேண்டிய நேரம் வந்தபோது, ஒவ்வொன்றாக நரியின் கால்களைத் தொட்டுக் கும்பிட்டுவிட்டுப் போயின. நரி காத்திருந்து, கடைசியாகச் சென்ற நான்கைந்து எலிகளைப் பிடித்து விழுங்கிவிட்டு, மீண்டும் பழைய தவக்கோலத்தில் நின்றது.

இது தெரியாமல், எலிகள் நரியைத் தினமும் பக்தியுடன் வணங்கிப் போயின. காற்றை மட்டுமே சாப்பிடுவதாகச் சொன்ன நரி, நாளாக நாளாக பருமனாகிக்கொண்டே போனது. எலிகளின் கூட்டம் குறைந்துகொண்டே வந்தது.

. இப்படித்தான் மதங்களின் பெயரைச் சொல்லிக்கொண்டு சிலர் தவமாய் நின்றுகொண்டு இருக்கிறார்கள். ஆனால், பிடித்து விழுங்குவதற்கு வாயைத் திறந்துவைத்திருக்கிறார்கள்.

இப்படிப்பட்டவர்களின் போதனைகளால், நிற்பது பாவமோ, உட்கார்வது பாவமோ என்று ஒவ்வொன்றைப்பற்றியும் அச்சம்கொண்டு, குற்ற உணர்வால் தவிப்பவர்கள் அதிகமாகிவிட்டார்கள். உண்மையில், அச்சமூட்டி யாரையும் நல்லவர்களாக்கிவிட முடியாது. ஒன்றைத் தவிர்க்கப் பார்க்கும்போது, அதுபற்றிய கவனம் அதிகமாகி, அதில் இருந்து விடுபட முடியாமல் சிக்கிப்போகிறவர்களே அதிகம்.

கவனித்துப் பாருங்கள். பாவங்கள்பற்றிப் பேசும் சமூகத்தில்தான் ஒழுங்கீனம் தலை விரித்து ஆடுகிறது. செய்ய நினைப்பதைச் செய்துவிட்டு கதறி அழுதுகொண்டு இருப்பார்கள்... அவ்வளவுதான்!

உங்கள் மதம் அமைத்துக்கொடுத்த நம்பிக்கைகளின் பேரில் கேள்வி கேட்காமல் நீங்கள் செயல்படும்போது, உங்களை உணர்ச்சிவசப்படவைப்பது சுலபமாகிவிடுகிறது. உங்கள் கடவுளின் பெயரைச் சொல்லி வன்முறை, தீவிரவாதம் என்று எதில் வேண்டுமானாலும், உங்களைத் திசை திருப்ப முடிகிறது.

எந்தச் செயலையும், ஆழ்ந்த விழிப்பு உணர்வோடு செய்கையில்தான் அது புனிதமாக முடியும். இப்போது நீங்கள் இருக்கும் இடம் பாதையின் ஆரம்பமாக இருக்கலாம். ஒரு வேளை நீங்கள் போய்ச் சேர வேண்டிய இடத்தை நோக்கி ஓர் அடி எடுத்துவைத்தால் போதுமானதாக இருக்கலாம். ஆனால், எங்கு நிற்கிறோம் என்பதே தெரியாமல், யாரோ சொன்னதற்காக நேரெதிர் திசையில் பயணம் செய்ய ஆரம்பித்தால், எப்போது, எங்கே போய்ச் சேர்வீர்கள்?

. வாழ்க்கையின் மூலத்தைத் தொடுவது என்பது இன்னொரு பரிமாணத்துக்குள் நுழைவது. அங்கு உங்களை அழைத்துச் செல்வதே உங்கள் மதத்தின் நோக்கமாக இருக்க வேண்டும். அதற்கு, மதம் என்பது புத்திசாலித்தனத்தின் உச்சகட்டமாக இருக்க வேண்டும். ஆனால், இந்த விஷயத்தில் அடிமட்டத்தில் இருக்கும் சிலர்தான் மதங்களின் பாதுகாவலர்களாகத் தங்களை அறிவித்துக்கொள்கிறார்கள்.

உங்களிடம் மனிதநேயம் முழு வீச்சில் இயங்கினால், சொர்க்கம், நரகம் பற்றி பயமுறுத்தி, ஒழுக்கங்களைக் கற்பித்தால்தான் உங்களைச் சரியான பாதையில் செலுத்த முடியும் என்பது இல்லை. யாரோ சொல்லும் போதனைகளின் மீது நம்பிக்கைகளின் அடிப்படையில், ஆன்மிகம் அமைவது இல்லை. அது நாடுதல், தேடுதல் என்று இன்னொரு கட்ட மனநிலையில் நிகழ்வது. எந்த நம்பிக்கையின் அடிப்படையிலும் உங்கள் வாழ்க்கையை அமைத்துக்கொள்ளாமல், எதையும் அனுபவரீதியாகப் பரிசீலனை செய்யுங்கள்!''

சத்குருவின் 'ஜென்'னல்!

செ ல்வந்தன் ஒருவன் ஸெங்காய் என்ற ஜென் குருவிடம் தனக்கு ஆசி வழங்கிச் சில வார்த்தைகள் சொல்லச் சொன்னான்.

''உன் தந்தை இறப்பார்... நீ இறப்பாய்... உன் மகன் இறப்பான்... உன் பேரக் குழந்தை இறக்கும்'' என்றார் குரு.

செல்வந்தன் மிகுந்த வேதனையுடன் ''நல்ல வார்த்தைகள் சொல்லச் சொன்னால், இப்படி அபசகுனமாகச் சொல்கிறீர்களே?'' என்று கேட்டான்.

குரு சொன்னார், ''இதைவிடச் சிறந்த ஆசி என்ன இருக்க முடியும்?''

. சத்குருவின் விளக்கம்:

ந ம் யோகிகள் பற்றிச் சொல்லப்படும் பழைய கதை ஒன்றின் திரிபுதான், இந்த ஜென் கதை. நம் தேசத்தில் இருந்து இது போல் பல நல்ல விஷயங்களை எடுத்து மற்றவர்கள் தங்களுடையது போல் கொண்டாடிக்கொள்வதை உலகின் பல பகுதிகளில் பார்க்க முடிகிறது.

ஜனனம், மரணம் என்பது வாழ்க்கையின் இயல்பான போக்கு. இதை ஏற்காமல், நீங்கள் வாழவே முடியாது. பிறப்பு நேர்ந்துவிட்ட பின், மரணம் என்பது இக்கணத்திலும் நேரலாம். அடுத்த நாளும் வரலாம். பல வருடங்கள் கழித்தும் நேரலாம். ஆனால், அது வரப்போவது என்பது உறுதி. இந்த உண்மையை உணர்ந்து, அந்தக் கவனத்துடன் ஒவ்வொரு கணத்தையும் எதிர்கொண்டால்தான், வாழ்க்கையை முழுமையாக வாழ முடியும். மரணத்தைத் தவிர்க்க முடியுமா என்ற கவனத்திலேயே வாழ்பவர்கள், உண்மையில் வாழும் கணங்களையே முழுமையாக வாழாமல், வாழ்க்கையையே தவிர்த்தவர்களாகிவிடுகிறார்கள்.

இன்றே இறந்து போக வேண்டும் என்பது உங்கள் விருப்பமாக இருக்க வேண்டும் என்று சொல்லவில்லை. ஆனால், மரணம் என்பது உத்தரவாதமானது என்பதை மறக்காதீர்கள். என்றாவது ஒரு நாள் நானும் முடிந்துபோவேன் என்பதே வாழ்க்கையின் பேரம்சம். இதை நினைவில்கொண்டால்தான், 'எங்கிருந்து வந்தேன்? எங்கே போகப் போகிறேன்? இங்கே இருப்பதன் நோக்கம் என்ன?' என்பது பற்றியெல்லாம் தெரிந்துகொள்ளும் ஆவல் பிறக்கும். ஆன்மிகம் பற்றிய சிந்தனை மலரும்.

மரணம் என்பது உத்தரவாதமானது எனும்போது, அது இயற்கை வகுத்த வரிசையில் நேர்வதுதானே நல்லது?

'உன் குடும்பத்தில் முதலில் உன் மகன் இறந்து அப்புறம் நீ இறந்தால், அது மகிழ்ச்சி தருமா? இல்லை, பேரக் குழந்தை உன் மகனுக்கு முன்பாக மரணமடைந்தால், சந்தோஷம் வருமா? தலைமுறை தலைமுறையாக இயல்பான வரிசையில் மரணங்கள் நிகழட்டும் என்பதைவிட வேறென்ன ஆசி வேண்டும் உனக்கு?' என்றுதான் நம் யோகி கேட்டார். அதையேதான் ஜென்குரு இங்கே சொல்கிறார்.

. - சரி செய்வோம்... .

செய் செய்யாதே! :சத்குரு ஜக்கி வாசுதேவ்

Vikatan Correspondent