கவிஞர் தாமரை

"தூத்துக்குடியைச் சேர்ந்த ரேவதி என்பவருக்கு, சென்ற மாதம் ரெட்டை பெண் குழந்தை பிறந்திருக்கிறது. குறை மாதத்தில் பிறந்த அந்தக் குழந்தைகளை மருத்துவமனையில் உள்ள இன்குபேட்டரில் வைத்திருக்கிறார்கள். கடந்த 8-ம் தேதி, ரேவதியும் அவருடைய தாயாரும் சேர்ந்து, அந்த பிஞ்சுக் குழந்தைகளின் கழுத்தை நெறித்தும், பிளேடால் கீறியும்... (ஐயோ... அதற்குமேல் எழுதவே கை நடுங்குகிறது...) கொலை செய்திருக்கிறார்கள்!"

"நினைக்கும்போதே நெஞ்சைப் பதற வைக்கும் பயங்கரம் இது!

ஒரு பக்கம் 'சந்திரயான்' பெருமையை மார் தட்டிக்கொள்கிறது நம் சமூகம். இன்னொரு பக்கம் பெண் சிசுக்களை அழித்து மாரடிக்கிறது! அந்த வளர்ச்சி கொடுக்கும் சந்தோஷத்தை விட, இந்த அறியாமை தரும் வேதனைதான் அதிகமாக இருக்கிறது எனக்கு!

எந்தக் கொடூர கொலைகாரனும்கூட, பச்சிளம்பிள்ளையைக் கொல்லத் துணியமாட்டான். ஆனால், ஒரு தாய், அவளின் தாயுடன் சேர்ந்துகொண்டு தான் பெற்ற பிள்ளைகளையே கொலை செய்த சேதியில், மனம் கொந்தளித்துப் போகிறது. இருந்தாலும், அந்த கொலைக்கான பின்னணியை ஆராயும்போது, அந்தப் பெண்கள் மற்றும் நம் சமுதாயத்தின் நிலைமை குறித்த வருத்தங்கள் இன்னும் கூடிப்போகின்றன. சொல்லப் போனால், அந்த குழந்தைகள் பிறப்புகூட, அவள் விருப்பத்தின் அடிப்படையில் எடுத்த முடிவாக இருக்காது. தனக்கு ஒரு குழந்தை வேண்டுமா, வேண்டாமா என்பதை சுயமாக முடிவு செய்ய முடியாத நிலையில்தான் இன்னும் பெண் இருக்கிறாள்.

கொலை, நினைத்துப் பார்க்க முடியாத குற்றம், வேதனைதான். ஆனால், சம்பந்தப்பட்ட அந்தப் பெண்களைப் பொறுத்தவரையில், கொலையைவிட பயங்கரமாக பெண் குழந்தை வளர்ப்பு அவர்களுக்கு இருந்திருக்கிறது. 'பொட்டயப் பெத்துப் போட்டுட்டா' என்று சுற்றத்திடம் பேச்சு வாங்கி, அந்த கண்ணீருக்கு நடுவிலேயே அந்தக் குழந்தைகளை வளர்த்து, அவர்களுக்கு திருமணத்துக்கும் அதற்குப் பின்னும் சீர் செய்து செய்து ஓய்ந்து... இந்த அவஸ்தைகளுக் கெல்லாம் அஞ்சி, அறியாமையால் அவர்கள் எடுத்தது, கொலை என்னும் கொடுமையான முடிவாகியிருக்கிறது!

'பெண் குழந்தைனாலே செலவுதான்' என்றும், 'ஆண் குழந்தைதான் விருட்சம்' என்றும் முன் சந்ததியினர் தூவிச் சென்றுள்ள விஷ வித்துகளை இன்னும் ஈரம் காயாமல் வளர்த்து வரும் நம் சமுதாய அவலத்தின் சான்றுதான் இந்தப் படுபாவக் கொலைகள்! இந்தியாவின் பெரும்பான்மையான மக்கள், பெண் குழந்தை குறித்த நிலைப்பாட்டில் இப்படித்தான் இருக்கிறார்கள். எனவே, அந்தப் பெண்களை குறைகூறி எந்தப் பயனும் இல்லை. நாம்தான் குறைபட்டுக் கொள்ள வேண்டும்.

உலக வல்லரசு ரேஸில் ஓடிக்கொண்டிருக்கும் நம் நாட்டுக்கு, 'பெண்களுக்கு அடிப்படை உரிமை, கல்வி, சமத்துவம் எல்லாம் உண்டு... நாகரிகமாக, கண்ணியமாக பெண் வாழ முடியும்' என்ற நம்பிக்கையை அந்த அடித்தட்டு மக்களிடம் விதைக்க வல்லமை இல்லாமல் போய்விட்டது. ஆம்... சந்திரனில் தண்ணீரை கண்டுபிடித்து சாதனை செய்துவிட்டபோதும், பெண் கல்வி குறித்த விழிப்பு உணர்வை தன் ஏழைப் புதல்வர்களிடம் ஏற்படுத்தாதற்கும், ஆணாதிக்கம், வரதட்சணை போன்ற சீர்கேடுகளை ஒடுக்க, இன்னும் தான் உருப்படியாக ஒன்றும் செய்யாததற்கும் இந்த அரசாங்கம்தான் வெட்கப்பட வேண்டும்!"