தனிமை வாழ்க்கை, மனிதனுக்கு இரண்டு விதமான உணர்வுகளைத் தருகிறது. இளமையில்... இன்பம். முதுமையில்... துன்பம்!

முதுமையில், தனிமையில், வெறுமையில் இருப்பவர்களுக்கு அன்பும் ஆதரவும் அப்போதுதான் முன்னெப்போதையும் விட அதிகமாக தேவைப்படும். ஆனால் அப்படிப்பட்ட தருணங்களில்தான் ஒரு குழந்தையோ, இளைஞனோ, அல்லது நடுத்தர வயது கோபக்காரனோ, சிடுசிடுக்கும் மருமகளோ வயோதிக மனதை அதிகமாக புறக்கணித்து மிகுந்த மனவேதனைக்கு ஆளாகின்றனர்.

அப்படி தன் பேரனால் புறக்கணிக்கப்பட்டு, பின் அவனுள் அன்பு ஊறவைக்கும் ஒரு பாட்டிதான்... 'தி வே ஹோம்' படத்தின் நாயகி!

பெரும்பாலான படங்களில் நாயகிக்கு வயது 15 முதல் 25-க்குள் இருக்கும். ஆனால், இப்படத்தின் நாயகியான கிம் யூல்பூனுக்கு வயது 77. நாயகன் சாங் வூவுக்கு வயசு என்ன தெரியுமா... 8. சுருக்கமாக சொல்வதானால், வாழ்க்கையின் துவக்கத்தில் இருக்கும் இளம் தளிரான பேரனுக்கும் வாழ்க்கையின் இறுதி வாசலில் எந்நேரமும் விழக் காத்திருக்கும் ஒரு பட்டுப்போன மரமான அவனது அம்மத்தா(பாட்டி)க்குமான உணர்வு, உறவுதான் கதை!

2002-ல் வெளியான இந்த தென்கொரிய நாட்டுப் படத்தை இயக்கியவர் லீ ஜியாங் ஹ்யாங். இவர் ஒரு பெண் இயக்குநர் என்பது, குறிப்பிடத்தக்கது.

பேரன் சாங் வூ, கோக், பீட்ஸா, கெண்டகி சிக்கன் என வாழும் நகரத்து வார்ப்பு. பாட்டியோ தலைகீழ். எங்கோ ஒரு மலைக்கிராமத்தில் ஒரு சிறு மண் குடிசையில், தன் கூனுடன் தன்னந்தனியாக வசித்து வருபவள். வாய்பேச முடியாத ஊமை. காதுமட்டும் லேசாகக் கேட்கும். அவ்வளவுதான். நகரத்தில் தன் தொழில் நஷ்டமாகிப்போக, உடனடியாக ஒரு வேலை தேட வேண்டிய கட்டாயத்தில் இருக்கும் சாங் வூ-வின் அம்மா, அவனை சில நாட்களுக்கு கிராமத்தில் இருக்கும் தன் அம்மாவிடம் விடுகிறாள்.

துவக்கத்தில் அந்த கிராம வாழ்க்கைக்கு இயைந்து போக முடியாமல் சுணங்கும் சாங் வூ, வேறு வழியே இல்லாத காரணத்தால் சகித்துக்கொள்கிறான். மேலும் நரைத்த தலை, கூன் என இருக்கும் அந்தக் கிழவியுடன் அவனுக்கு பேசவே விருப்பமில்லை. ஆனால் பாட்டிக்கோ... பேரன் மீது அளவற்ற ப்ரியம். அவள் அவனை குஷிப்படுத்த என்னென்னவோ செய்தும் சாங் வூவுக்கு அந்தக் கிழவியைப் பிடிக்கவேயில்லை. இப்படியாக இருவரும் சிறு குடிசைக்குள் வேறுவேறு துருவங்களாக வாழும்போது ஒருநாள் இருவரையும் இணைக்க வருகிறது ஒரு கரப்பான் பூச்சி. சாங் வூ கரப்பான் பூச்சியைப் பார்த்ததும் அலறுகிறான். எழுந்து பாட்டியிடம் அதனை அடித்துக் கொல்லுமாறு சுவரில் ஒடுங்கியபடி கத்துகிறான். பார்வை சரியில்லாத நிலையிலும், கரப்பானை பிடிக்கிறாள். அதனை கையோடு கொல்லும்படி சாங் வூ கத்த, பாட்டியோ அதனைக் கொல்லாமல் ஜன்னலை திறந்து வெளியே வீசுகிறாள்.

ஒருநாள் தன் வீடியோகேமில் பேட்டரி தீர்ந்துபோக, தன் செவிட்டுப் பாட்டியிடம் தனக்கு பேட்டரி வாங்கித்தரச் சொல்லி கத்துகிறான் சாங் வூ. ஆனால், பாட்டியோ தன்னிடம் போதிய பணம் இல்லை என்று சைகை செய்ய, வெறுத்துப்போகும் சாங் வூ, பாட்டி கழுவிக் கொண்டுவந்து வைக்கும் பீங்கான் பாத்திரத்தை உடைக்கிறான். அவளது செருப்புகளை ஒளித்து வைக்கிறான். பாட்டியை திட்டி சுவரில் கார்ட்டூன்கள் வரைகிறான்.

ஒருநாள் புத்தகத்தை புரட்டிக்கொண்டிருக்கும் சாங்வூவுக்கு 'கெண்டகி' சிக்கன் சாப்பிடும் ஆசை வருகிறது. பாட்டியிடம் 'கெண்டகி சிக்கன் வாங்கித் தா' என்கிறான். ஆனால், அவளுக்கு அது என்னவென்றே தெரியவில்லை. ஆனாலும், அவன் சொன்னதைப் புரிந்துகொண்டு, சேவலைப் போல பாவனை செய்து 'அதுவா?' எனக்கேட்க, சாங் வூ உற்சாகமாகி 'ஆமாம்' என்கிறான்.

பாட்டி உடனே பை எடுத்துக்கொண்டு, மலைப்பாதையில் தடுமாறி சென்று, ஒரு உயிருள்ள கோழியை பேரனுக்காக மழையில் நனைந்தபடி ஆசையுடன் வாங்கி வந்து, அவன் தூங்கிக்கொண்டிருக்கும் நேரத்தில் சமைத்து அவனை எழுப்புகிறாள். கெண்டகி சிக்கனை எதிர்பார்த்திருந்த சாங்வூவுக்கு இது பெரும் அதிர்ச்சி தர, பாட்டியைத் திட்டி சாப்பிட மறுக்கிறான். பாட்டி நெஞ்சில் கைவைத்து மூன்று முறை சுற்றுகிறாள். அப்படிச் செய்தால் 'என்னை மன்னித்துவிடு' என்பது அர்த்தம்.

ஒருநாள் பாட்டி தன் தோட்டத்தில் விளைந்த தர்பூசணி பழங்களை எடுத்துக்கொண்டு சாங் வூ உடன் சந்தைக்குப் பேருந்தில் செல்கிறாள். பழம் விற்ற பணத்தில் சாங்வூவுக்கு நூடுல்ஸ§ம் ஒரு ஜோடி ஷ¨க்களும் வாங்கித் தருகிறாள். பேரனுக்கு எல்லா காசையும் செலவு செய்துவிட்டமையால் கையிலிருந்த காசு கரைந்து போகிறது. அவனை மட்டும் பேருந்தில் ஏற்றிவிட்டு, வீட்டுக்கு நடந்தே வருகிறாள். வீட்டில் காத்திருக்கும் சாங் வூ தொலைவில் பாட்டியைப் பார்த்ததும் ஓடிச் சென்று, பின் வீடுவரை அவன் முன்னேயும், பாட்டி பின்னேயுமாக நடந்து வருகிறார்கள்.

அன்று சாங் வூ பாட்டியிடம் முடிவெட்டிக் கொள்கிறான். ஆனால் அவள் முடியை ஒட்ட கத்தரித்துவிட, கண்ணாடியை பார்த்த சாங் வூவுக்கு ஆத்திரம். பாட்டியை கடுமையாகத் திட்டிவிடுகிறான். வழக்கம்போல நெஞ்சில் கைவைத்து சுற்றிவிட்டு, அவன் படுத்தபின் ஒரு பொதியை வண்ண காகிதத்தில் சுற்றி அவன் பாக்கெட்டில் வைக்கிறாள்.

மறுநாள் தலைமேல் ஒரு துண்டை கட்டி சமாளித்தபடி தோழியின் வீட்டுக்கு விளையாடச் செல்லும் பேரன், மகிழ்ச்சியுடன் வீடு திரும்பும்போது அவன் பாக்கெட்டிலிருந்து விழும் பாட்டி கொடுத்த பொதியை கவனிக்கிறான். அதில் அவனது வீடியோகேம்ஸ் கருவியும் பேட்டரிக்காக சில ரூபாய் நோட்டுக்களும் அவள் முடிந்து வைத்திருப்பதை பார்க்கிறான்.

'இத்தனை நல்ல பாட்டியை நாம் வேதனைப்படுத்திவிட்டோமே' என்ற குற்றவுணர்ச்சி அவனுள் பொங்கிப் பெருகுகிறது. அப்போது பட்டியும் அவனைத் தேடிவர, கண்ணீர் இவனை மீறி வழிகிறது. ஆனால்... பாட்டியோ அவன் கீழே விழுந்து அடிபட்டதன் காரணமாக அழுகிறான் என நினைத்து ஆறுதல்படுத்துகிறாள். இப்போது, அவனை அழைத்துச்செல்ல அவன் அம்மா வரப்போவதாக வந்திருக்கும் கடிதத்தை காட்டுகிறாள் பாட்டி.

மறுநாள் காலை அவன் புறப்படவேண்டும். அன்று இரவு பாட்டியிடம் சாங் வூ, இனி உடல் நிலை சரியில்லாவிட்டால் தனக்கு கடிதம் மூலமாக தெரிவிக்கும்படி கூறி, அதற்காக 'ஐயாம் சிக், ஐ மிஸ் யூ' எனும் வார்த்தைகளை அவளுக்கு எழுதக் கற்றுதருகிறான். அதற்கு அவள் சிரமப்படுவதை பார்த்து, 'பாட்டி நீ எதையும் எழுதாவிட்டால்கூட பரவாயில்லை. வெறும் ஒரு வெள்ளைத்தாளை எனக்கு அனுப்பி வை. போதும். உனக்கு உடம்பு சரியில்லை என்பதை தெரிந்து நான் ஓடோடி வந்துவிடுவேன்' எனக்கூறிவிட்டு, பாட்டியை பிரியப்போகும் வேதனை தாளாமல் அழத்துவங்க, உடன் பாட்டியின் உடலும் சத்தமில்லாமல் குலுங்குகிறது. அன்று இரவு, பாட்டியைத் திட்டி சுவரில் வரைந்த கார்ட்டூன்களை அவனே அழிக்கிறான்.

மறுநாள் அவன் அம்மா வருகிறாள். பேருந்து நிறுத்தத்தில் சாங் வூ அமைதியாக இருக்கிறான். உடன் பாட்டியும். பேருந்து வருகிறது. ஏறும் சாங் வூ, பின் இறங்கி வந்து பாட்டிக்கு தனக்கு மிகவும் பிடித்த விளையாட்டு பொம்மை தாங்கிய அட்டையை பரிசாகத் தருகிறான். பின் அவன் ஏறிக்கொள்ள, பேருந்து புறப்படுகிறது. பேருந்தின் பின்பக்க கண்ணாடி வழியாக பாட்டியை பார்க்கும் சாங் வூ அழுதுகொண்டே, தன் நெஞ்சில் கைவைத்து சுற்றுகிறான். பாட்டி திரும்பவும் அந்த அடர்ந்த காட்டுப் பகுதிக்குள் தனியாக கைத்தடியுடன் நடந்து செல்கிறாள்.

'இத்திரைப்படம் உலகின் அனைத்து பாட்டிமார்களுக்கும் சமர்ப்பணம்' எனும் டைட்டில் கார்டுடன் இருள்கிறது திரை!

பேரனுக்கு எல்லா காசையும் செலவு செய்துவிட்டமையால் கையிலிருந்த காசு கரைந்து போகிறது. அவனை மட்டும் பேருந்தில் ஏற்றிவிட்டு, வீட்டுக்கு நடந்தே வருகிறாள்.