'நான் பெத்த பிள்ளைங்கதான் என்னோட பெரிய சொத்து' என்று பாசம் வைப்பதுதான் அப்பா - அம்மா ஜாதிகளின் இலக்கணம்! ஆனால், தங்களை உயிர் உருக்கி வளர்த்த பெற்றோர் வயோதிகத்தை அடைந்ததுமே, 'ம்ம்ம்... சீக்கிரமா சொத்து நம்ம கைக்கு வரப்போகுது...' என்று சுயநலமாக மனக்கணக்குப் போடுவதுதான் பிள்ளை ஜாதிகளின் சுயநலம்!

இதில், சொத்து ஏற்கெனவே பிள்ளைகளின் கைக்கு மாற்றப்பட்டுவிட்டால், பெற்றவர்களின் நிலைமை இன்னும் பரிதாபம். வேண்டா வெறுப்போடு அவர்களை வீட்டில் வைத்திருப்பது (!), வெறுப்பின் உச்சத்தில் வீட்டைவிட்டே வெளியேற்றுவது, முதியோர் இல்லங்களில் விடுவது என தங்களுக்கு உயிர் கொடுத்த ஜீவன்களைப் பராமரிப்பதுகூட வேப்பங்காய் ஆகிவிடுகிறது சில வாரிசுகளுக்கு!

"இந்த உடல், மன ரணங்களையெல்லாம் தவிர்க்க, 'கடைசி காலத்துல புள்ளைக கஞ்சி ஊத்தும்' என்று பெற்றோர்கள் தங்கள் பிள்ளைகளின் மீது வைக்கும் நம்பிக்கையை, சட்டத்தின் மீது வைப்பதுதான் சரியாக இருக்கும். பிள்ளைகள், கடைசி காலத்தில் மரியாதையுடன் நடத்துவதற்கான ஒரே துருப்புச் சீட்டு சொத்துக்கள்தான். அவற்றை முன்னெச்சரிக்கையான அணுகுமுறையில் உயில் எழுத வேண்டும்!" என்று வலியுறுத்தும் செங்கல்பட்டு, மூத்த வழக்கறிஞர் எம்.பி.வெங்கடபெருமாள், அதைப்பற்றி விரிவாகப் பேசினார்.

"சீனியர் சிட்டிஸன்களைப் பொறுத்தவரை, சொத்துதான் அவர்களின் முக்கிய பொருளாதார பலம். எனவே, அவர்கள் அதை பிள்ளைகள், உறவுகள் என்று எந்த நிர்ப்பந்தத்திலும் மற்றவர்களின் பெயருக்கு மாற்றி எழுதிக் கொடுப்பதை தவிர்க்க வேண்டும். பதிலாக, தங்கள் சொத்துக்கள் யாருக்கு போய்ச் சேர வேண்டும் என்று நினைக்கிறார்களோ, அதை 'தங்களுக்கு பின்' சம்பந்தப்பட்டவர்கள் எடுத்துக் கொள்ளும் விதமாக உயிலாக எழுதலாம். ஒருவேளை தங்களுக்கு வாரிசு இல்லாதபட்சத்தில், தங்களை வைத்துக் காப்பாற்றும் ஒருவருக்கோ... அல்லது தாங்கள் விரும்பும் ஒருவருக்கோ உயில் எழுதலாம்.

உயிலின் சிறப்பம்சமே... சம்பந்தப் பட்டவர், தன் வாழ்நாளில் அந்த உயிலை எத்தனை முறை வேண்டு மானாலும் மாற்றி எழுதலாம் என்பதுதான். உதாரணமாக, 'இனி பெருசுக்கு அப்புறம் சொத்து ஆட்டோமேட்டிக்கா நமக்கு வந்துடும்ல...' என்ற தைரியத்தில் சம்பந்தப்பட்டவர்கள் தங்கள் பெற்றவர்களை/முதியவர்களை சரிவர கவனிக்காமல் விட்டாலோ, மரியாதைக்குறைவாக நடத்தினாலோ, துன்புறுத்தினாலோ, தாராளமாக உயிலை மாற்றி எழுதலாம்.

எப்போதும் உயில் எழுதுவதுதான் பாதுகாப்பானது. ஆனால், அதில் பாதுகாப்பான சில வாக்கியங்கள் நிச்சயம் இடம்பெற வேண்டும்" என்று அலர்ட் செய்த வழக்கறிஞர், அவற்றையும் விளக்கினார்.

" 'இந்த உயிலை யாரின் கட்டாயமும் இல்லாமல் என் விருப்பத்தின்படி, சுயநினைவுடன் எழுதுகிறேன்', 'இந்த உயிலை மாற்றவோ, ரத்து செய்யவோ எனக்கு முழு உரிமை உண்டு', 'இந்த உயில் சாசனம் என் வாழ்நாளுக்குப் பின் அமலுக்கு வர வேண்டும்' என்பது போன்ற வாக்கியங்கள் உயிலில் முக்கியம். இவ்வாறு உயில் எழுதும்போது இரண்டு பேர் சாட்சியமாக கையெழுத்திட வேண்டும். எழுதிய உயிலை கையோடு பதிவு செய்துவிடுவது நல்லது" என்றவர், முதியவர்களுக்கான சட்டப் பாதுகாப்பு பற்றியும் விரிவாகப் பேசினார்.

"பெற்றோர் மற்றும் முதியோர் நலன், பராமரிப்புச் சட்டத்தை (Maintenance and Welfare of Parents and Senior Citizens Act) 2007-ம் ஆண்டில் மத்திய அரசு நிறைவேற்றியிருக்கிறது. இது தற்போது தமிழகத்தில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டுள்ளது. இதன்படி மாநில அளவில் ஒரு தீர்ப்பாயம் அமைக்கப்பட உள்ளது. இதற்கு மாவட்டம்தோறும் கிளைகள் அமைக்கப்படும். மாநில அளவில் இதன் தலைவராக, அரசின் முதன்மைச் செயலாளரும், மாவட்ட அளவில் கலெக்டரும் செயல்படுவார்கள்.

ஒவ்வொரு மாவட்டத்திலும் குறிப்பிட்ட காவல் நிலைய எல்லைக்குட்பட்ட பகுதியில் வசிக்கும் சீனியர் சிட்டிஸன்கள் கணக்கெடுக் கப்பட்டு அதுகுறித்த பதிவேடு பராமரிக்கப்பட வேண்டும். அவர்களின் சொத்து, வாழ்வாதாரத் துக்கான பாதுகாப்பு போன்றவற்றை அந்த காவல் நிலையம் உறுதிபடுத்தவேண்டும். மாதந்தோறும் இரு கான்ஸ்டபிள்கள் நேரடி யாகச் சென்று சீனியர் சிட்டிஸன்களை சந்தித்து, அவர்களுக்கு சொத்துக்கள் ரீதியாக, அக்கம்பக்கத்தினரின் அடாவடி காரணமாக எல்லாம் ஏதும் பிரச்னை இருக்கிறதா என்று கேட்டு அறிய வேண்டும். அப்படிச் செல்லும் போது ஒரு சமூக சேவகரையும் அழைத்துச் செல்லவேண்டும். ஏதேனும் பிரச்னை எனில், உரிய நடவடிக்கை எடுத்து உதவவேண்டும்.

பிள்ளைகள் தங்கள் பெற்றோரை வைத்து காப்பாற்றவில்லை என்றால், 'மெயின்டனென்ஸ் கொடுக்க வேண்டும்' என்று மாவட்ட தீர்ப்பாயத்தில் பெட்டிஷன் போடலாம். வாரிசு இல்லாதவர்கள், சொத்து யாருக்குச் செல்லவிருக்கிறதோ அவர்கள் மீது பெட்டிஷன் போடலாம். முன்பாக, சொத்துக்கள் இருந்தும் தங்களால் தங்களை காப்பாற்றிக் கொள்ள முடியவில்லை என்பதை அவர்கள் காவல் நிலையத்தில் பதிவு செய்து வைத்திருக்க வேண்டியது அவசியம்.

இப்படிப்பட்ட மனுக்கள் மீதான நடவடிக்கை 90 நாட்களுக்குள் முடிக்கப்படும். அதற்குப் பிறகு, 30 நாட்களுக்கு மேல் வாய்தா கொடுக்கக் கூடாது. பிரச்னை உண்மை என்று தெரிந்தால்... மனுதாரர், அதுநாள் வரை எப்படி வாழ்ந்தாரோ... அந்த வசதிகளையெல்லாம் தொடர்வதற்கு ஏதுவான 'மெயின்டனென்ஸ் தொகை'யை, சம்பந்தப்பட்டவர்கள் கொடுக்க வேண்டும். கொடுக்கவில்லை என்றால் கைது செய்யலாம். இந்தச் சட்டத்தின்படி நடவடிக்கை எடுக்கும்போது சிவில் நீதிமன்றங்களில் தடை உத்தரவு வாங்க முடியாது!" என்பது குறிப்பிடத்தக்கது என்று சொன்ன வழக்கறிஞர்,

''இப்படியெல்லாம் சட்டங்கள் போடுவது நல்லதுதான். ஆனால், போலீஸார் மாதந்தோறும் சென்று விசாரிக்கவேண்டும் என்றெல்லாம் சொல்வது நடைமுறைக்கு சாத்தியமில்லாதது. இப்படிப்பட்ட விஷயங்களை மறுபரிசீலனை செய்து, உபயோகமான வகையில் சட்டத்தை மாற்றலாம்'' என்றும் யோசனை சொன்னார்.

இதெல்லாம் ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும்... 'இப்படி எல்லாம் சட்டம் போட்டுத்தான் பெற்றோரையும் முதியோரையும் நாம் காப்பாற்ற வேண்டுமா?' என்ற கேள்வி ஒவ்வொருவரின் உள்ளத்துக்குள்ளும் எழட்டும்!