காட்டுக்குள்ளே ஒரு 'திரில்' உலா

ஊட்டி,கொடைக்கானல், தேக்கடி, மைசூர், பெங்களூரு... 'டூர்' என்றவுடன் நம் மனதுக்குள் ரீங்காரமிடும் இடங்கள் இவைதான்!

''இதெல்லாம் டூப்பு! நாங்க போயிட்டு வந்தோம் பாருங்க 'அட்வென்சர் டூர்', அதுதான் டாப்பு!'' என்று உற்சாகமாகும் சென்னையைச் சேர்ந்த சுமதி சீனிவாசன், அவர் சென்று வந்த 'சாகச சுற்றுலா'வின் சந்தோஷங்களை நம்முடன் பகிர்ந்துகொள்கிறார் இங்கே!

'' 'போன இடத்துக்கே போய், போட்டோ எடுத்துட்டு வந்துனு... ஒரே போர்பா. கொஞ்சம் வித்தியாசமான டூரா இருந்தா நல்லாயிருக்குமே'னு மனசு கேட்டப்போதான், தமிழக சுற்றுலாத்துறை 'டாப் ஸ்லிப்' பகுதியில 'வீக் எண்ட் அட்வென்சர் ஈக்கோ டூர்' நடத்தறதா என் அலுவலகத் தோழி சொன்னாங்க! சட்டுனு என் கணவருக்கும் சேர்த்து 'ஆன் லைன்'லயே டிக்கெட் புக் பண்ணிட்டேன்.

சென்னையில இருந்து கிளம்பிச்சு வண்டி. சாஃப்ட்வேர் ஆசாமிகள், காலேஜ் ஸ்டூடன்ட்ஸ், சமூக ஆர்வலர்கள், குழந்தைகள்னு முப்பது பேருக்கும் மேல ஆர்வமா கிளம்பினோம் சாகச சுற்றுலாவுக்கு! எல்லாரோட முகத்துலயும் ரியல் அட்வென்சரை சந்திக்கப் போற த்ரில்ல்ல்! பழனி, உடுமலைப்பேட்டையெல்லாம் கடந்து 'டாப் ஸ்லிப்'ல வண்டி ஹால்ட் ஆனப்போ, நாங்க முப்பது பேரும் 'ஃப்ரெண்ட்ஸா'கியிருந்தோம்!

டாப் ஸ்லிப்... வாவ்!

நகரத்து வாகனங்களோட இரைச்சல், மாசுக் காற்று, அடுக்கு மாடிக் கட்டடங்கள், டிராஃபிக் சிக்னல்கள்னு சாபப்பட்ட நமக்கு, அது ஒரு பசுமை சொர்க்கம்! வண்டியை விட்டு கீழ இறங்கினதும், மேகக்கூட்டம் நம்மைத் தழுவிப் போக, காது நுனி சிலிர்க்குது! கொஞ்ச நேரத்துக்கு முன்னால மழை வேற பெய்திருந்ததால, பச்சை மண்வாசனை நுரையீரல்ல அப்புது! 'வாங்க... வாங்க'னு வந்து வரவேற்றாங்க தமிழகச் சுற்றுலாத்துறை அலுவலர்கள்... ஸ்வீட், காரம், காபியோட!

'டார்மென்ட்ரி'ல கொஞ்சம் நேரம் ஓய்வு. அப்பறம் பஃபே லஞ்ச். 'நாளைக்கு மலைக்காட்டுப் பாதையில ரொம்ப தூரம் நடக்கணும். ஃபோர் வீலர், டூ வீலர், பஸ், ஆட்டோனு பழக்கப்பட்ட உங்களுக்கு நடைங்கறதே மறந்து போயிருக்கும். அதனால, ஒரு டிரயலா கொஞ்சம் தூரம் நடந்து பழகுங்க'னு அலுவலர் ஒருத்தர் சொல்லிட்டுப் போக, கருங்கற்கள், பச்சைப் புற்கள், இலைச் சருகுகள்னு, ஈர மண்னு எங்களுக்கு புதுசா இருந்த அந்தப் பூமியில நடை பழகினோம்!

அடுத்து, ஒரு வேன்ல கேரளாவோட பரம்பிக்குளம் ஏரியாவுக்குப் கூட்டிட்டுப் போனாங்க. அங்க அடர்ந்த காட்டுக்குள்ள, உலகிலேயே உயரமான தேக்கு மரத்தைக் காட்டினாங்க. 'இது பேர் கன்னிமரா. இதை சிறப்பிக்கற வகையில மத்திய அரசு இதுக்கு 'விருக்ஷ புரஸ்கார்' விருது கொடுத்திருக்கு'னு கைடு விளக்க, கஷ்டப்பட்டு அண்ணா££ந்து பார்த்தோம் அதோட உயரத்தை! அடியில இருந்து நுனி வரை முழு மரத் தையும் ஃபோகஸ் செய்து போட்டோ எடுக்கறதே ஒரு குட்டி அட்வென்சர்தான்! அப்பறம், பேக் டு டார்மென்ட்ரி. 'மஸ்கிட்டோ ஃப்ரீ' இரவுத் தூக்கம்!

மறுநாள்... அதிகாலையில எழுந்து, நடுங்கும் குளிர்ல குளிச்சுட்டு எல்லாரும் 'அட்வென்சர் ட்ரெக்கிங்'க்கு தயாரானோம். காட்டுப்பாதையை கரைச்சுக் குடிச்ச உள்ளூர் மலைவாசி இனத்தைச் சேர்ந்த கைடுகள், எங்களுக்காக ரெடி. மலைப்பாதையில ஊன்றி நடக்கறதுக்காக நீளமான குச்சிகள், தண்ணி பாட்டில்கள், குடைகளோட நாங்களும் ரெடி!

லேசா மழை தூவ ஆரம்பிக்க, மரங்கள் அடர்ந்த பாதையில எங்க ளுக்கு முன்னும் பின்னும் கைடுகள் வர, சுற்றுலாத்துறை அலுவலர்களும் எங்ககூட ஆர்வமா பேசியபடியே நடந்தாங்க. 'நாம போகப்போறது அடர்ந்த காட்டு வழி... வழியில ஏதாவது விலங்குகளைப் பார்த்தா குஷியிலயோ, பயத்துலயோ சத்தம் போட்டுறக்கூடாது. ஏன்னா, நாமதான் அதுகளோட இடத்துக்கு வந்திருக்கோம். நாம சும்மா இருந்தா, அதுகளும் சும்மா இருக்குங்க. நாம அலப்பறையைக் கொடுத்தா...'

- கைடு நிறுத்த, அந்த அனுபவசாலியோட வார்த்தைய மனசுல வாங்கிக்கிட்டோம்.

அந்த மைல்ட் க்ளைமேட்ல, காட்டோட அழகையும் சுத்தமான காத்தை யும் உள்வாங்கியபடியே நடந்தப்போதான் தெரிஞ்சது... 'நடக்கறதுலகூட இவ்ளோ சுகமா?'. கொஞ்ச தூர நடையில கண்ணுலபட்டது ஒரு புள்ளிமான் கூட்டம்! மிரட்சி ப்ளஸ் ஆச்சர்யத்தோட எங்களைப் பார்த்த அழகுப் புள்ளி மான்களைக் கண்டதும், சீதாதேவி ஏன் பொன்மானுக்காக அவ்ளோ அடம் பிடிச்சானு புரிஞ்சுச்சு!

சில அடிகள் தூரத்துல... காட்டெருமை கூட்டம். கறுப்பா இருந்தாலும் அதோட தோல் அவ்ளோ ஷைனிங்கா இருந்தது. அவ்ளோ கம்பீரமான நடை. ஆனாலும் அதோட பளபளத்த கண்களைப் பார்த்து நாங்க பின்வாங்க, 'அது நம்மை ஒண்ணும் செய்யாது. இன்னும் கொஞ்ச தூரத்துல யானைக்குத் தீனி போட்டுட்டு இருப்பாங்க... சீக்கிரம் நடங்க'னு கைடு வேகப்படுத்த, குஷியானோம்.

'இந்த இடத்தோட பெயர் கோழிக்கமுத்தி. இந்த யானைகள் எல்லாம், இங்க வெட்டற பெரிய பெரிய மரங்களைத் தூக்கிட்டுப் போக பழக்கப்படுத்தப்பட்டதுங்க...'

- கைடு விளக்க, பாகன்கள் எல்லாம் அவங்கவங்க யானைக்கு, அம்மா புள்ளைக்கு சோறு ஊட்டற மாதிரி 'கவளம்' ஊட்டிட்டு இருந்தாங்க. அரிசி, கம்பு, கேழ்வரகு, வெல்லம் உப்புனு கலந்து பிசைஞ்சிருந்த ஒவ்வொரு கவளமும், 3-4 கிலோ இருக்கும்!

பயணம் வேறு திசையில திரும்பிச்சு. 'நாம காட்டோட உட்பகுதிக்குள்ள போகப் போறோம். யாரும் மிஸ் ஆகிடாம இருக்க எல்லாரும் ஒண்ணு, ரெண்டு, மூணுனு நம்பர் சொல்லிட்டே வாங்க'னு கைடு சொல்ல, அப்படியே செஞ்சோம். அடர்ந்த பெரிய மரங்கள் சூரிய ஒளி புகாதமாதிரி வானத்தை மறைக்க, வழி தவறிடாம இருக்க ஆங்காங்கே சுற்றுலாத் துறையினர் வச்சிருந்த குறிப்புகளையும், 'ஆரோ மார்க்'குகளையும் பார்த்தபடியே நடந்தோம். இருந்தாலும் உள்ளுக்குள்ள ஒரு உதைப்புதான்!

கொஞ்ச தூரத்துல ஒரு செந்நாய் கூட்டம் அரட்டைக் கச்சேரியில் இருக்க,

சைலன்ட்டா நழுவினோம். ஒரு புதர்ல இருந்து முயல் மாதிரி ஒரு உருவம் ஓட, 'குறுமான்'னு சொன்னார் கைடு. திடீர்னு வானம் இருட்ட, ஏற்கெனவே வெளிச்சம் புகாத அந்தக் காடு, இன்னும் கொஞ்சம் இருட்டாச்சு. மனசுக்குள்ள 'திக் திக் திக்'னு பயம் பரவ, 'சீக்கிரமா நடங்க. மழை ஆரம்பிச்சுட்டா அப்புறம் காட்டை விட்டு வெளியேறுறது கஷ்டம்...'

- தன் பங்குக்கு கிலி கிளப்பினாரு கைடு! பயத்தை விரட்ட சிரிப்பும், கிண்டலுமா சிரிச்சு பேசிட்டே, நடையை கொஞ்சம் ஓட்டமா மாத்தினோம்.

'ஒருவழியா காட்டுப் பாதை முடிஞ்சு வெளிய வந்துட்டோம்டா சாமி'னு காலைப் பார்த்தா... 'என்னை விட்டு ஓடிப் போக முடியுமா?'னு எங்க கால்லஎல்லாம் ரெண்டு, மூணு அட்டைகள் ஒட்டிட்டு இருந்துச்சு. 'ஆ'னு நாங்க அலற, 'அப்படியே இழுத்துப் போடுங்க! உங்க உடம்பில் இருக்கற கெட்ட ரத்தத்தைக் குடிச்சிருக்கும் விடுங்க...'

- அலட்டிக்காம சொன்னாரு கைடு!

நாலு மணி நேர நடை பயணம் முடிஞ்சு வந்தப்போ, துளி சோர்வில்ல. மனசெல்லாம் சந்தோஷம், த்ரில், ஆச்சரியம்னு செம கலவையான ஃபீலிங்! யானை, மான், மரம், செந்நாய், வனப்பூக்கள்னு மறுபடியும் மறுபடியும் காட்டுக்குள்ளயே போச்சு மனசு!

இப்படி ஒரு அசத்தலான 'அட்வென்ச்சர் டூர்' நடத்திக்கிட்டிருக்கற தமிழ்நாடு சுற்றுலா வளர்ச்சிக் கழகத்துக்கு ஒரு 'ஓ'!''

படங்கள் கே.மனோஜ்குமார்