முட்டாள்தனமாக, கோழைத்தனமாக, பரிதாபமாக, மனிதன் எடுக்கும் முடிவுகளில் ஒன்று... தற்கொலை! இதை வார்த்தைகளாக வாசிப்பதைவிட, சம்பந்தப்பட்டவர்களின் வாக்குமூலமாக உள்வாங்கும்போது, அதிலுள்ள உண்மை இன்னும் கனம் கூடும்!

அப்படி ஒரு வாய்ப்பைத் தந்தது... 'உலக தற்கொலை முயற்சி தடுப்பு தினம்' (செப்டம்பர் 10). இதையட்டி சென்னை, பொதுமருத்துவமனையில் நுரையீரல் மற்றும் குரல் சார்ந்த துறைத் தலைவர் டாக்டர் சந்திரமோகன் தலைமையில், நடைபெற்ற விழிப்பு உணர்வு நிகழ்வு.

"ஐம்பது ஆண்டுகளாக உலக தற்கொலை தடுப்பு தினம் கொண்டாடப்படுகிறது. ஆனாலும், வாழவேண்டிய வாழ்க்கையை மனத்தளர்வின் உச்சத்தில் உதாசீனப்படுத்தி, தற்கொலைக்கு முயல்பவர்களின் எண்ணிக்கை நாளுக்கு நாள் அதிகரித்து வருவது, வருத்தத்துக்கு உரியது. குறிப்பாக, ஆசிட் குடித்து தற்கொலைக்கு முயன்று, குற்றுயிருடன் எங்களிடம் ஒப்படைக்கப்பட்ட பெண்களின் எண்ணிக்கையும், நிலைமையும் ரொம்பவே அதிர்ச்சிக்குரியது.

இனி வரும் காலத்தில் யாரும் தற்கொலை எனும் அபத்த முடிவை எடுக்கக் கூடாது என்ற நல்லெண்ணத்துடன், அப்படி ஆசிட்டால் தங்களை பொசுக்கி, சுற்றத்தால் எங்களிடம் அடைக்கலமாக்கப்பட்டு, சிகிச்சை பெற்று, உயிர் மீண்ட பெண்கள் சிலர் இங்கு பேச வந்திருப்பதுதான் இந்த விழிப்பு உணர்வு நாளின் சிறப்பு..." என்று டாக்டர் சந்திரமோகனின் முன்னுரையைத் தொடர்ந்து, மேடையேறிய அந்தப் பெண்கள் பேசியபோது... அரங்கில் நிறைந்திருந்தது கவனமும், சோகமும்!

சுகந்தபிரியா, ரெட் ஹில்ஸ்

"எங்களுக்கு மூணு புள்ளைங்க. என் வீட்டுக்காரர் உசிலம்பட்டியில மளிகைக்கடை வச்சிருந்தாரு. கடை நஷ்டத்துலயே ஓட, வீட்டுல வறுமை. 'நான் பெங்களூருல ஒரு கடை போடறேன்'னு முடிவெடுத்து, அங்க போனாரு. மாசா மாசம் அவர் பணம் அனுப்ப, நானும் புள்ளைங்களும் பசி இல்லாம சாப்பிட முடிஞ்சது. திடீர்னு, 'நான் ஊருக்கே வந்துடறேன்'னு அவர் சொல்ல, மறுபடியும் வறுமையில வதங்கற நிலை வந்துடுமோனு பயந்து, 'வேண்டாங்க'னு எவ்வளவோ அவர்கிட்ட கெஞ்சினேன். அவர் கேட்கவே இல்ல.

எங்களுக்குள்ள தொடர்ந்து சண்டை நடந்துகிட்டே இருக்க... ஒரு கட்டத்துல, விரக்தியில குழந்தைங்களைக்கூட நெனைக்காம, கடையில இருந்த காஸ்டிக் சோடாவை எடுத்துக் கரைச்சுக் குடிச்சுட்டேன். ஒரு வருஷம் ஆஸ்பத்திரி யில கிடந்தேன். என் வீட்டுக்காரர்தான் ஒரு தாய் மாதிரி என்னை கவனிச்சிக்கிட்டாரு. 'எவ்வளவு முட்டாள்தனமான முடிவெடுத்துட்டேன்'னு இன்னிக்குவரைக்கும் நான் வருந்தாத நாள் இல்ல.

இப்போ என் வீட்டுக்காரர், இங்க சென்னையில ஒரு கடை வைக்க, நிறைவா வாழறோம். வறுமையில வாடி, தற்கொலை செஞ்சுக்க நினைக்கறவங்களுக்கு நான் ஒரு பாடம்!"

சாரதா, அயப்பாக்கம்

"எனக்குச் சொந்த ஊரு தூத்துக்குடி. கூட்டுக் குடும்பமா இருந்தோம். காய்கறியில இருந்து துணிமணி வரைக்கும் எல்லாத்தையும் இவர் தம்பிகிட்ட கேட்டுதான் வாங்கணும். கேட்டாலும், உடனே வந்துடாது. அன்னிக்கு, என் ஏழு மாசக் குழந்தைக்கு தாய்ப்பால் பத்தல. அதனால, 'பால் பவுடர் வேணும்'னு அவர் தம்பிகிட்ட சொன்னேன். 'அண்ணன்கிட்ட கொடுத்து விடறேன்'னு சொல்லிட்டுப் போனாரு. வெறுங்கையோட வந்த என் வீட்டுக்காரர்கிட்ட 'பால் பவுடர் எங்க?'னு கேட்க, 'தம்பி எதுவும் சொல்லலையே'னு சொன்னாரு. பாலுக்காக அழுதுட்டு இருந்த குழந்தை, டாய்லெட்ல இருந்த ஆசிட் பாட்டிலை பாலுனு நினைச்சு... எடுத்துக் கொடுக்கச் சொல்லி அழுக, அந்த வேதனையில அந்த ஆசிட்டை நான் குடிச்சுட்டேன். மூணரை வருஷம் ஆஸ்பத்திரியில இருந்தேன். ரண வேதனை. 'இப்படி ஒரு அவசர முடிவெடுத்ததுக்கு பதிலா, விஷயத்தை எங்கிட்ட எடுத்துச் சொல்லி புரிய வச்சிருந்தா, நல்ல தீர்வா எடுத்திருக்கலாம்ல'னு என் வீட்டுக்காரர் எங்கிட்ட சொன்ன வார்த்தைகள், 100% உண்மை!

அந்தப் பிரச்னைக்குப் பிறகு சென்னைக்கு வந்துட்டோம். அவரு இங்க தனியா கடை வச்சுருக்கார்."

ஜெகதீஸ்வரி, சென்னை

"காதலிச்சு, வீட்டை எதிர்த்து கல்யாணம் கட்டிட்டேன். அவர், ஏற்கெனவே கல்யாணம் ஆகி, ரெண்டு குழந்தைங்களுக்கு தகப்பன்னு தெரிஞ்சதும், அதிர்ந்துட்டேன். ஆனாலும் பிரிய மனசு வராம, கூடவே வாழ்ந்தேன். ஒரு கட்டத்துல அவர் என் மேல சம்பந்தமே இல்லாம சந்தேகப்பட ஆரம்பிக்க, நரகமாகிப் போன அந்த வாழ்க்கைய விட்டுட்டு, எங்க அப்பா, அம்மாகிட்ட மனசொடிஞ்சு போய் அடைக்கலமானேன். காலம் போகப் போக, 'உனக்குனு ஒரு வாழ்க்கை வேணும்'னு அவங்க என்னை தேற்றி, வேற ஒரு கல்யாணத்துக்கு ஏற்பாடு பண்ணினாங்க. கடைசி நேரத்துல அது நின்னு போயிடுச்சு. 'என்ன வாழ்ந்து என்ன பண்ணப் போறோம்'னு வெறுத்து ஆசிட்டை குடிச்சுட்டேன்.

என்னை ஆஸ்பத்திரில சேர்த்து வைத்தியம் பார்க்க, எட்டு மாசம் எச்சில்கூட முழுங்க முடியாம அவஸ்தைப்பட்டேன். இங்க இருக்கற டாக்டர்கள் சிகிச்சையோட, மனதைரியமும் தந்தாங்க. 'மத்தவங்களுக்காக எதுக்கு நாம வாழணும், சாகணும்? நமக்காக வாழ்வோம்'னு பாதியில நிறுத்தின படிப்பை தொடர்ந்து, டிகிரி முடிச்சேன். இனி விதி என்னை எவ்வளவு துரத்தினாலும், எதிர்த்து சமாளிப்பேன்!"

மனதை உலுக்கிய இந்தப் பகிர்தல்களுக்குப் பின் பேசிய டாக்டர் சந்திரமோகன், "ஆசிட் குடிப்பது என்பது, அந்த நேரத்து அவசர முடிவு. என்றாலும், அதன் விளைவு வாழ்க்கை முழுக்கத் தொடரும். கையில் துளி பட்டாலே புண்ணாக்கும் அந்த அமிலம், வயிற்றுக்குள் போகும்போதே நம் உடலை உருக்குலைத்துவிடும்.

வாய், உணவுக்குழாய், இரைப்பை போன்ற உடல் உறுப்புகள் அனைத்தும் பாதிக்கப்படும். இதற்கு, ஆபரேஷன்தான் தீர்வு. பெருங்குடல் பகுதியில் சிறிது வெட்டி, வெந்து போன உணவுக்குழாய், இரைப்பைக்கு பதிலாக அதை வைத்துவிடுவோம். ஆனாலும், உடல் மற்றும் மனதில் ஏற்பட்ட வடுக்கள் வாழ்க்கை முழுக்கத் தொடரும்" என்ற டாக்டர்,

"எந்த நிலையிலும், எதையும் எதிர்கொள்ளக் கூடிய மனப்பக்குவத்தை வளர்த்துக் கொண்டால், தற்கொலை எண்ணம் தலை தூக்காது!" என்று நிதர்சன வார்த்தைகளை நிறைவாகத் தந்தார்.