'கண்ணில் ஒரு வலி இருந்தால்... கனவுகள் வருவதில்லை', 'போறாளே பொன்னுத்தாயி... பொலபொலவென்று கண்ணீர்விட்டு', 'போவோமா... ஊர்கோலம்... பூலோகம் எங்கெங்கும்' போன்ற பாடல்களை அவர் உச்சஸ்தாயி யில் பாடும்போது, நம் உயிர் உருகும்.

'அக்கடானு நாங்க உடை போட்டா', 'ரங்கு ரங்கம்மா', 'உசிலம்பட்டி பெண்குட்டி', 'ஆட்டமா... தேரோட்டமா...' போன்ற துள்ளல் பாடல்களைக் கேட்கும் நேரம் எழுந்து ஆடத் தோன்றும்.

மனதை வருடும் மெலடி பாடல்கள் ஆனாலும், உணர்வுகளை உற்சாகம் கொள்ள வைக்கும் துள்ளல் பாடல்கள் ஆனாலும்... அதில் தன் குரல் வழியே உயிரைக் குழைத்து, வார்த்தைகளுக்கு புதுவிதமான உயிர் கொடுப்பதுதான் 'கானக்குயில்' ஸ்வர்ணலதாவின் வசீகர குரலின் அற்புத மந்திரம்!

முப்பத்தியேழு வயதே ஆன ஸ்வர்ணலதாவின் அகால மரணம், அதிர்ச்சியானது மட்டுமில்லை; ஆற்ற முடியாத பெருஞ்சோகம்... அவரருடைய இசை ரசிகர்களுக்கும், இசை உலகத்துக்கும், அவருடைய குடும்பத்துக்கும்!

கேரள மாநிலம் பாலக்காட்டில் பிறந்து, கர்நாடக மாநிலம் ஷிமோகாவில் வளர்ந்து, படித்து 1987-ல் சென்னைக்கு வந்து இசை வளர்த்தது அந்த கானக்குயில். எம்.எஸ். விஸ்வநாதனால் தமிழ் பாட்டுலகில் அறிமுகப்படுத்தப்பட்டு, இளைய ராஜாவால் உயரங்களைத் தொட்டு, ஏ.ஆர்.ரஹ்மானால் தேசிய விருதை வாங்கி, தன் கானக்குரலை மகிமைப்படுத்தினார் ஸ்வர்ணலதா.

'கருத்தம்மா' படத்தில் இவர் பாடிய, 'போறாளே பொன்னுத்தாயி' பாடல்தான் தேசிய விருதைப் பெற்றுத் தந்தது. தமிழக அரசின் திரைப்பட விருது, 'கலைமாமணி' விருது என்று நிறைய விருதுகளைக் குவித்திருக் கிறார்.

இத்தனை சிறிய வயதில் இத்தனை புகழ், கௌரவமா என்று விதி பொறாமைப்பட்டதோ என்னவோ... அவரது பஞ்சு நுரையீரலுக்குள் நஞ்சைக் கலந்து உயிரை காவு வாங்கிக் கொண்டது.

திருமணம் செய்து கொள்ளாத ஸ்வர்ணலதா... 3 சகோதரர்கள், 6 சகோதரிகள் என்று மிகப் பெரிய அளவில் இருந்த உறவுகளோடுதான் வாழ்ந்து வந்தார். கடைசி வரை அவர்களுக்கு உறுதுணையாகவும் இருந்து வந்தார்!

அவருடன் சமகாலத்தில் பயணித்த அவரது சகாக்கள் சோகத்தை பகிர்ந்து கொண்டார்கள்...

"அவங்க இறந்துட்டாங்கங்கிறதை நம்பறதுக்கே பல வருஷங்கள் ஆகும். அவங்க எப்படி இறக்க முடியும்..? 'பூங்காற்றிலே என் சுவாசத்தை தேடி பாருங்க'னு சொல்ற மாதிரி இருக்கு, அந்த பாட்ட இப்ப கண்ண மூடி கேட்கும்போது..."

- சோகம் படர்ந்த முகத்துடன் உணர்வுப் பூர்வமாகக் பேசிய பாடகர் ஸ்ரீநிவாஸ்...

"ரொம்ப யுனிக்கான வாய்ஸ் அவங்களோடது. அதுல ஒரிஜினாலிட்டி இருக்கும். ரொம்ப எளிமையானவங்க. அதிர்ந்துகூட பேசமாட்டாங்க. ஆனா, மியூசிக் டைரக்டர் நூறு சதவிகிதம் திருப்தியாகுற வரைக்கும் பாடுவாங்க. அவங்களோட அந்த மரகத குரலுக்காகவே அவங்க இன்னும் இன்னும் பல வருஷங்கள் உயிரோட இருந்திருக்கணும். துரதிஷ்டசாலிகள், நாமதான்!" என்று எல்லோரின் ஒட்டுமொத்த ஏக்கத்தையும் விழியோரம் துளிர்த்த கண்ணீர் வழிய முடித்தார் ஸ்ரீநிவாஸ்.

"அவங்க வாய்ஸ்ஸோட ஸ்பெஷாலிட்டி, அந்த குரல யாராலும் காப்பி அடிச்சு பாட முடியாது. அவங்க பாட்டுல சங்கதிகள் அத்தனையும் அவ்வளவு பெர்ஃபெக்டா இருக்கும். தன் குரலால, அவங்க பாடுற பாட்டுக்கே ஒரு புது கலர் கொடுப்பாங்க. எவ்வளவு சிரமான பாட்டா இருந்தாலும், சர்வசாதாரணமா பாடுவாங்க. ஆடாம, அசையாம பாடுவாங்க. ஆனா, பாட்டுக்குள்ள ஜீவன கரைச்சு ஊத்துற மாதிரி இருக்கும். ஸ்வர்ணம்னா தங்கம்னு அர்த்தம். பேருக்கு ஏத்தமாதிரி தங்கமாவே இருந்தாங்க. எப்பவும் சிரிச்ச முகத்தோட இருக்கறத பார்த்தாலே அந்த சிரிப்பு நமக்கும் ஒட்டிக்கும். இனிமே அந்தச் சிரிப்பை எங்க போயி பார்க்குறது..?" என்று விடை காண முடியாத கேள்வியுடன் முடித்தார் ஹரிணி.

"நான் சினிமாவுக்கு பாட வந்ததுக்கு பெரிய இன்ஸ்பிரேஷனா இருந்ததே ஸ்வர்ணலதா சேச்சிதான். அவங்க பாடின 'நேற்று இல்லாத மாற்றம்', ரங்கீலா படத்துல பாடின 'ஹைரமா'... இந்த ரெண்டு பாட்டும்தான் 'நாமளும் பாடணும்'னு பெரிய ஆசையை எனக்குள்ள உண்டு பண்ணுச்சு. சினிமா பேக்கிரவுண்ட் இல்லாத என்னை மாதிரி நிறைய பேருக்கு... அவங்க பெரிய முன்னுதாரணம்.

நேரு இறந்தப்ப கண்ணதாசன் எழுதினாராம்... 'சாவே, உனக்கு ஒரு சாவு வந்து நேராதா?'னு. 'ஐந்து மொழிகள்ல ஆறாயிரம் பாடல்கள் பாடின எங்க சேச்சி இப்போ இல்லையே'ங்கற ஆதங்கத்தோட அதையேதான் சாவைப் பார்த்து நான் இப்போ கேக்கறேன்" என்று ஆற்றாமை யுடன் பகிர்ந்துகொண்டார் தன் சோகத்தை, இளம் பாடகி சின்மயி!

சாகாவரம் பெற்றது அவரது குரல். அது பூங்காற்றில் எப்போதும் இசையாக கலந்திருக்கும் பாடல்களாக. அந்த அழகிய ஆத்மா உறங்கட்டும் அமைதியாக!